Τι θα γίνει; Πώς θα γίνει; Πού το πάνε;
Θα ισχύσουν οι λευκές νύχτες στα καταστήματα;
Θα περάσει η πρόταση των ξενοδόχων για μια επιπλέον εβδομάδα διακοπών για τους μαθητές ώστε να τονωθεί η εσωτερική τουριστική κίνηση;
Μπλα–μπλα–μπλα;
Ασήμαντα ερωτήματα προς κοινωνικό «διάλογο».
Τίτλοι σε ρεπορτάζ ειδήσεων, πρωτοσέλιδα σε εφημερίδες. Θέματα ατελείωτης αναπαραγωγής σε εκπομπές και χυμένοι τόνοι μελάνης σε εφημερίδες και ηλεκτρονικής μελάνης σε site του διαδικτύου.
Τι μας ενοχλεί τελικά, τι μας χαλάει και τι μας αφορά;
Λίγες μέρες μετά τη λαίλαπα της αιθαλομίχλης, τις πυρκαγιές και τους θανάτους σε σπίτια συνανθρώπων μας που καταπλακώθηκαν από την οικονομική δυσπραγία, πάντα υπάρχει ένας τρόπος να αλλάζει η θεματολογία των ημερών και τα προς συζήτηση θέματα να είναι πραγματικά ανάξια τόσης ρητορικής και τόσης έκτασης.
Γιατί το να τίθεται σε τόσο εκτεταμένο δημόσιο διάλογο αν θα παραμένουν ανοιχτά τα μαγαζιά ή θα υπάρχει μια ακόμη εβδομάδα διακοπών τη στιγμή που κανένας δεν ενημερώθηκε καν από τους αρμοδίους, τα μέσα και την οικονομική διανόηση τα προηγούμενα χρόνια για την επερχόμενη καταστροφή είναι τουλάχιστον υποκριτικό.
Όπως επίσης υποκριτικό είναι να μιλάμε με τις ώρες για την υποθετική επιπλέον εβδομάδα διακοπών και απλώς να μας ανακοινώνεται ότι θα πληρώνουμε 25 ευρώ είσοδο στα νοσοκομεία, τεχνηέντως φυσικά και αριστοτεχνικώς επικοινωνιακά δοσμένο αφού είναι εξαρχής δομημένο έτσι για να αποσυρθεί και να καρπωθεί το όφελος τελικώς η κοινωνική «ευαισθησία» της κυβέρνησης.
Στη χώρα μας ξεχνάμε εύκολα, συγχωρούμε εύκολα τους λάθος ανθρώπους, παραπλανούμαστε αδιαμαρτύρητα ως ιθαγενείς που υποδέχονται τους κονκισταδόρες και ανταλλάσσουν χρυσό με κομπολόγια ευτελούς αξίας.
Μας αρέσει πάρα πολύ να μιλάμε. Να διατυπώνουμε την άποψή μας επί παντός επιστητού ή τουλάχιστον να αισθανόμαστε ότι μας δίνεται βήμα για να πούμε τη γνώμη μας ακόμα και για θέματα που δεν έχουν καμία απολύτως σημασία. Θέματα που δεν μας αφορούν σε ζωτικό βαθμό αλλά και θέματα τα οποία δεν αφορούν άμεσα τη βελτίωση της καθημερινότητάς μας.
Είναι ωραίο και μακάρι τα μαγαζιά να μπορούσαν να δουλεύουν 24 ώρες το 24ωρο αλλά δεν είναι δώρο-άδωρο τα στιγμή που η ανεργία, τα μειωμένα εισοδήματα και οι φορολογικές υποχρεώσεις μας έχουν καταστήσει πλέον καταναλωτικά ζόμπι;
Είναι εξαιρετικό να μπορούν οι μαθητές να έχουν τη δυνατότητα να πάνε μια επιπλέον εβδομάδα διακοπές, όχι αναγκαστικά για σκι όπως παρουσιάζεται η είδηση αλλά αν ρωτήσεις τους γονείς που δεν κατάφεραν για πρώτη φορά μετά από χρόνια να μην πάνε διακοπές το περασμένο καλοκαίρι ή να φύγουν για το χωριό τους τα περασμένα Χριστούγεννα, θα λάβεις εύκολα και ξεκάθαρα αποστομωτικές απαντήσεις.
Είναι εξαιρετικά σουρεαλιστικό -δεν θα πω υποκριτικό επειδή για σουρεαλισμό μιλάμε, πλέον- να εκσυγχρονιζόμαστε και να μιλάμε για ευρωπαϊκό αντίστοιχο όταν στον αντίποδα εξακολουθούμε να λειτουργούμε ως τριτοκοσμική χώρα για ακόμα πιο απλά και αυτονόητα θέματα.
Είναι πραγματικά παράλογο να μην έχουμε λύσει μετά από πέντε χρόνια λυσσώδους και φαραωνικής μεταρρύθμισης ή τουλάχιστον απορύθμισης, ζητήματα για τα οποία ουδέποτε ζητήθηκε και ούτε θα ζητηθεί η γνώμη των πολιτών οι οποίοι τελικώς κουρασμένοι και μπουχτισμένοι θα αλλάξουν θέμα στη ομήγυρή τους, προτιμώντας την αποχώρηση από το Dancing ή το νέο αμόρε της τάδε ανερχόμενης ηθοποιού.
Πρέπει να σταματήσουμε να γινόμαστε κοινωνοί μιας αναπαραγωγής και κατασκευής διλημμάτων τα οποία μόνο στόχο έχουν τον αποπροσανατολισμό μας από τα ουσιώδη. Οφείλουμε να ακονίσουμε το αισθητήριό μας αναφορικά με αυτά που πρέπει να μας απασχολούν και όχι με αυτά που απλώς μας απασχολούν.
Δεν υιοθετώ σε καμία περίπτωση τη θεωρία ότι η κρίση θα μας κάνει καλύτερους ανθρώπους, επειδή είναι προφανές ότι κανένας δεν έγινε ούτε θα γίνει καλύτερος. Απλώς θα συμφιλιωθεί με την πραγματικότητα και θα ενταχθεί σε αυτή και τις αντιξοότητές της με σκοπό να επιβιώσει.
Πρέπει όμως μέσα σε αυτό το περιβάλλον να εκπαιδευτούμε και να επιδιώξουμε να δίνουμε απαντήσεις. Αποστομωτικές, όπως λέγαμε παραπάνω. Σαν αυτές που θα έπρεπε να δίνουμε και κατά το παρελθόν σε αντίστοιχα θέματα. Πράγμα που δεν κάναμε όμως. Είχαμε και τότε, όπως εξακολουθούμε να έχουμε και τώρα, την ψευδαίσθηση ότι συμμετέχουμε στη διαμόρφωση της ζωής μας. Μιας ζωής χωρίς αύριο, πασπαλισμένης με Λευκές Νύχτες και διακοπές για σκι…
protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου