1. Ο χρόνος της μεταρρύθμισης Ιστορικά οι μεταρρυθμίσεις γίνονται μετά την κρίση. Όταν πια η παρακμή έχει επέλθει και η καταστροφή είναι αναπόδραστη. Όταν η καταστροφή από τα αποτελέσματα της παρακμής είναι πια παρούσα ή/και παρελθόν. Δυνάμεις που δεν αντέχουν πια σε μια κοινωνία, ή σε μια οποιαδήποτε ομάδα ανθρώπων, παίρνουν τα ηνία, την ηγεσία, και οδηγούν στο δρόμο της πραγματικής αλλαγής, ωθούμενες από την επιθυμία των πολλών. Ωστόσο, και πάλι ιστορικά, η στιγμή αυτή επέρχεται πολύ αργά για την πλειονότητα των ανθρώπων που συναποτελούν τα παραπάνω σύνολα. Όμως σκοπός των κοινωνιών είναι να μαθαίνουν από το παρελθόν και να προλαβαίνουν το μέλλον. Λόγος ύπαρξης των ηγεσιών είναι να δίνουν το παράδειγμα και να αναλαμβάνουν την ευθύνη της κατεύθυνσης του συνόλου προς τη σωστή πορεία. Έτσι και τώρα, βρισκόμαστε στο σημείο καμπής όπου οι υπεύθυνες ηγεσίες οφείλουν να προλάβουν την καταστροφή και να στρίψουν το καράβι της κοινωνίας μακρυά από τα βράχια. Τώρα είναι η ώρα να αλλάξουμε παράδειγμα. Αυτή είναι η στιγμή της στροφής. Όχι αύριο. Όχι του χρόνου. Όχι μετά την (οριστική) ήττα.
2. Το εύρος των μεταρρυθμίσεων
Η έκταση της παρακμής συνήθως υποδεικνύει και το εύρος της μεταρρύθμισης. Οι μεγάλες καταστροφές στο παρελθόν έχουν επιφέρει και σαρωτικές, καθολικές αλλαγές. Το επιθυμητό πάντα είναι οι αλλαγές να γίνονται με τρόπο ομαλό, σταδιακό, προοδευτικό ως προς την ταχύτητά τους. Πολλές φορές, όμως, η πολυτέλεια αυτή είτε δεν υπάρχει, είτε σπαταλιέται σε άλλες κατευθύνσεις. Τρανό παράδειγμα μιας τέτοιας σπατάλης είναι η δημαγωγική πορεία της χώρας μας τα τελευταία 30 χρόνια, όταν είχαμε και τον χρόνο και το χρήμα να κάνουμε προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, όμως εμείς επιλέξαμε την κατανάλωση, την καλοπέραση, το lifestyle, το βόλεμα, τις πελατειακές σχέσεις. Και τώρα ήρθε η ώρα να πληρώσουμε το τίμημα γι'αυτές τις επιλογές μας και να προχωρήσουμε με βήμα ταχύ στις αλλαγές που τόσο χρειαζόμαστε. Ωστόσο, και πάλι, οι αλλαγές δεν μπορεί να είναι συθέμελες. Οφείλουν να είναι 'εκ των έσω', σταδιακές, ομαλές, στοχευμένες, εφαρμόσιμες, ρεαλιστικές. Και οφείλουν να είναι τέτοιες, ώστε να μην αποξενώσουν τους φορείς των αλλαγών, δηλαδή το πλήθος των ανθρώπων, τους οποίους αφορούν. Διότι το ρίσκο της στασιμότητας είναι μικρότερο από το ρίσκο των ξαφνικών, γιγαντιαίων αλλαγών.
3. Το όραμα των μεταρρυθμίσεων
Δεν νοείται πανστρατιά στον δρόμο των μεταρρυθμίσεων, χωρίς κοινή αντίληψη για τον σκοπό των αλλαγών, χωρίς το όραμα του στόχου. Στόχος των αλλαγών δεν μπορεί παρά να είναι η ελπίδα για ένα καλύτερο, δηλαδή ένα πιο εύκολο και πιο δημιουργικό, μέλλον. Ποιος λοιπόν είναι ο στόχος τώρα; Ποιος μπορεί να είναι ο στόχος μετά από 30 χρόνια κραιπάλης και αποτέλεσμα το hang-over της χιλιετίας; Τι μπορεί να περιμένει κανείς μετά από τη σιγουριά της μονιμότητας, την καθολικότητα της επιδεικτικής σπατάλης, τις φιέστες της Eurovision και της Ολυμπιάδας; Την αξιοπρέπεια. Αυτή η μικρή λέξη συνοψίζει, για μένα, το στόχο των μεταρρυθμίσεων. Αξιοπρέπεια στην καθημερινότητα. Αξιοπρέπεια στις οικονομικές δοσοληψίες. Αξιοπρέπεια στις σχέσεις με τον συνάνθρωπο και το περιβάλλον. Αξιοπρέπεια στην υγεία, την παιδεία, την ασφάλεια, τις διεθνείς σχέσεις. Αξιοπρέπεια στις δυνατότητες δημιουργίας και στις ευκαιρίες προσωπικής και συλλογικής ανάπτυξης.
4. Ο δρόμος προς τις μεταρρυθμίσεις
Είναι η συλλογικότητα. Ανατρέχοντας και πάλι στο παρελθόν, βλέπουμε ότι μόνο η συλλογικότητα, η κοινή προσπάθεια, ο ομαδικός μόχθος έχουν αποτέλεσμα. Τώρα λοιπόν είναι η ώρα να συστρατευτούμε όλοι μαζί, να αφήσουμε στην άκρη όσα μας χωρίζουν, να συζητήσουμε και να συμφωνήσουμε το μέλλον που θέλουμε και να προσπαθήσουμε όλοι για την αξιοπρέπεια που αξίζει σε εμάς, τους γονείς και τα παιδιά μας. Δεν μπορούμε να περιμένουμε τον Μεσσία. Δε μας αξίζει ο πεφωτισμένος ηγέτης που θα μας πάρει από το χεράκι και θα μας οδηγήσει στη λύτρωση. Έχουμε ξεπεράσει προ πολλού αυτό το νηπιακό στάδιο ανάπτυξης. Είναι η ώρα της ατομικής ευθύνης του καθενός από εμάς και της συλλογικής συνεννόησης όλων μας. Μέσα από τη συλλογικότητα και τη λογική θα βρούμε το δρόμο που θα ακολουθήσουμε, όλοι μαζί, για την επίτευξη της αξιοπρέπειας.
Σ'αυτήν την τωρινή συλλογική προσπάθεια με στόχο τις ευρύτατες αλλά ομαλές μεταρρυθμίσεις που σκοπεύουν στην ατομική και συλλογική αξιοπρέπεια, ταιριάζει απόλυτα το πρόταγμα του συνασπισμού Δημιουργία, Ξανά! με τη συμμετοχή των κομμάτων Δημιουργία Ξανά, Δράση και Φιλελεύθερη Συμμαχία. Και αυτό, διότι με συνέπεια και συνέχεια προτείνει την ανάγκη των μεταρρυθμίσεων τα τελευταία χρόνια, πολύ πριν ξεσπάσει η κρίση. Ταυτόχρονα, διαθέτει τα στελέχη που γνωρίζουν τι πρέπει να γίνει και διαθέτουν την επαγγελματική εμπειρία που διασφαλίζει ότι θα εφαρμόσουν τα μέτρα που χρειαζόμαστε, με κοινωνική ευθύνη και προσήλωση στον στόχο. Πιο πολύ και πιο πάνω από όλα, η Δημιουργία Ξανά! διαθέτει το όραμα, την πίστη, τη μέθοδο για την επίτευξη του στόχου.
Την Κυριακή ψηφίζουμε για το μέλλον μας. Ψηφίζουμε για την παραμονή στην Ευρώπη. Ψηφίζουμε για την πραγματική αλλαγή. Ψηφίζουμε για την ανάπτυξη. Ψηφίζουμε για την αξιοπρέπειά μας. Ψηφίζουμε Δημιουργία. Ξανά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου