ΑΓΑΠΗΤΗ ΡΕΣΠΕΝΤΖΑ
Παίρνοντας αφορμή από την ανάρτηση «ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ - Δημόσια γνωστοποίηση - Καταγγελία»
θέτω στη διάθεση των αναγνωστών της ΡΕΣΠΕΝΤΖΑ μέρος των υπομνημάτων που
τα τελευταία δέκα χρόνια κατά κόρον έχουμε υποβάλλει στα συναρμόδια
Υπουργεία, σε Πολιτικούς και Υπηρεσιακούς παράγοντες, οι οποίοι,
δυστυχώς, περιορίζονται σε ευχολόγια και πανηγυρικούς στις 21 του Μάρτη –
Παγκόσμια Ημέρα Δασοπονίας…
Λόγω του μεγέθους δεν το στέλνω ως ανάρτηση σχολίου, αλλά ως επιστολή. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΑΣΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ
Ι ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ - ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Τα Δασικά Εδάφη της Χώρας ανέρχονται σε 86 εκατομμύρια στρέμματα από τα 132 της συ-νολικής έκτασής της (ποσοστό 65%). Από τα Δασικά Εδάφη αυτά, τα 33,6 εκατομ. στρ. χαρακτηρίζονται ως Βιομηχανικά Δάση (ποσοστό 25,4% επί της...... συνολικής έκτασης της Επικράτειας), τα 31,54 εκατομ. στρ. ως μη Βιομηχανικά Δάση (ποσοστό 23,9%) και τα υπόλοιπα 20,86 εκατομ. στρ. χαρακτηρίζονται ως βοσκότοποι, γυμνές ή βραχώδεις εκτάσεις και ορεινά ύδατα (ποσοστό 15,7%).
Όλες αυτές οι εκτάσεις βρίσκονται υπό την διαχείριση της Δασικής Υπηρεσίας, η οποία από της συστάσεώς της εφαρμόζει το τρίπτυχο ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ - ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ- ΒΕΛΤΙΩΣΗ – ΑΝΑΠΤΥΞΗ – ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ των δασών με γνώμονα και στόχο την αειφορία, τη βιώσιμη ανάπτυξη, όπως λέγεται σήμερα.
Μετά τη λαίλαπα της κατοχής και του εμφυλίου την δεκαετία του 1950 και ειδικά μετά το 1957, η Δασική Υπηρεσία στην Ελλάδα ανδρώνεται.
Συνθέτουν το ενεργητικό της έργα με θεαματικά αποτελέσματα, σε κάθε αντικείμενο που άπτεται των αρμοδιοτήτων της όπως:
• Διοίκηση - διαχείριση των Δασών.
• Ανόρθωση των υποβαθμισμένων
• Μελέτη και κατασκευή δασοτεχνικών έργων.
• Δασικά φυτώρια
• Αναδασώσεις.
• Δασική οδοποιία.
• Δασική αναψυχή.
• Θηραματοπονία
• Ορεινή ιχθυοπονία.
• Βελτίωση ορεινών βοσκοτόπων.
• Ορεινή υδρονομία - διευθέτηση χειμάρρων - φράγματα υδροληψίας.
• Και ασφαλώς την ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ των Δασών, Δασικών Εκτάσεων και γενικά των δασι-κών εδαφών, αντικείμενο που αποτελεί κοινή συνισταμένη και επιδίωξη όλων των άλλων αντικειμένων και δράσεων.
• Όταν αναφερόμαστε στην προστασία εννοούμε από κάθε κίνδυνο: Καταπατήσεις, παράνομες εκχερσώσεις, λαθροϋλοτομίες, λαθροθηρία, επιδρομές εντόμων, μύκη-τες και προστασία από πυρκαγιές (πρόληψη - προκαταστολή - καταστολή).
• Και μέσα και πάνω από όλα αυτά την προσφορά κάθε είδους αποκεντρωμένων υπηρε-σιών στους κατοίκους των πλέον απομακρυσμένων και απομονωμένων περιοχών της ορεινής υπαίθρου.
• Ιδρύει τους Εθνικούς Δρυμούς από το 1938 μέχρι το 1974.
• Χαρακτηρίζονται όπου απαιτείται Προστατευτικά Δάση, εντοπίζονται και προστα-τεύονται Μνημεία της Φύσης.
• Οργανώνονται τα Δασαρχεία Προτύπου Δασοπονίας, που εφαρμόζουν την Κρατι-κή Εκμετάλλευση Δασών (Κ.Ε.Δ.) χαρακτηριστικός τρόπος και πρωτοφανής για τα καπιταλιστικά δεδομένα.
• Η με ΑΥΤΕΠΙΣΤΑΣΙΑ εκτέλεση πάσης φύσεως δασοτεχνικών έργων και εργασιών, της ΚΕΔ ανάγει τη Δασική Υπηρεσία σε στυλοβάτη της ορεινής υπαίθρου, με την ευνοϊκότερη οικονομική επιβάρυνση για την πολιτεία, καθώς ο προγραμματισμός, η μελέτη, εκτέλε-ση, επίβλεψη, επιστασία, παραλαβή, διάθεση στο κοινό σύνολο κάθε δραστηριότητας γίνεται από υπαλλήλους της.
• Προστατευτικές για το περιβάλλον και τα δάση διατάξεις θεσπίζονται στο Σύνταγμα του 1975.
• Ψηφίζονται οι Ν.998/1979 και 1845/ 1989 για την προστασία των Δασών. «Εκδίδονται τα Π.Δ. 1213/1981 και 402/ 1988 για την οργάνωση των Δασικών Υπηρεσιών, πρωτοποριακά για την εποχή τους.
• Με την απογραφή Δασών του 1992 μιλάμε για 49,3% ποσοστό δασοκάλυψης της Χώρας, που μεταφράζεται σε 65 εκατομμύρια στρέμματα με 25,4% βιομηχανικά και 23,9% μη βιομηχανικά δάση. Ιέ αυτά αν προσθέσουμε βοσκότοπους, βραχώδεις εκτάσεις, αλπικές ζώνες, και τα ορεινά ύδατα, (16% συνολικά) συμπεραίνουμε ότι πάνω από 65% των εδαφών της Επικράτειας διαχειρίζεται και προστατεύει η Δασική Υπηρεσία, δηλ. 85 εκατόμ. στρέμμα-τα.
• Το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση - σε έκθεση του, κατατάσσει την Ελλάδα στην ΤΕΤΑΡΤΗ ΘΕ-ΣΗ, μεταξύ των 15 (τότε) χωρών της Ε. Ε., για τη ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ και ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ των ΔΑΣΩΝ της, μετά την Ελβετία, Φινλανδία και Αυστρία, τουτέστιν ΠΡΩΤΗ στις Μεσογειακές Χώρες. (Εφ. Απογευματινή 30-5-1998).
• Η διεθνής περιβαλλοντική οργάνωση Friends of the Earth και το οικολογικό περιοδικό “Τhe Ecologist” βαθμολογεί την Ελλάδα με 70/100 για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας (δηλ. των ειδών α-γρίων ζώων και φυτών, αρμοδιότητα της Δασικής Υπηρεσίας). Σε όλες τις άλλες βαθμολογίες η Χώρα μας συγκέντρωσε πολύ χαμηλή βαθμολογία: Εκπομπές διοξειδίου του άνθρακος ανά κάτοι-κο (26/100). Διαχείριση αποβλήτων (26/100). Χρήση φυσικών αποθεμάτων (23/100). Υδάτινα αποθέματα (37/100). Ποιότητα του αέρα με 31/100. (Εφ. Τα Νέα 5-9-2005)
ΙΙ ΤΟ ΔΑΣΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Το δασικό πρόβλημα, στην Ελλάδα, πολυδιάστατο και πολυσχιδές δεν είναι δυνατόν να αντιμε-τωπισθεί χωρίς να ληφθούν υπόψη τα δεδομένα της Δασικής Επιστήμης και της Δασοπονίας. Η αντιμετώπιση του είτε με “οικολογικούς” συναισθηματισμούς, που αποκλείει κάθε επέμβαση στο φυσικό περιβάλλον, είτε με την επιδίωξη της ξηρής ανάπτυξης που θυσιάζει το Φυσικό Περιβάλλον στο βωμό της αλόγιστης εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων, δεν αποτελούν λύσεις και αυτό γίνε-ται κατανοητό στον κάθε πραγματικό οικολόγο και προστάτη του περιβάλλοντος..
Το Δάσος, ως το πλέον σταθερό οικοσύστημα του Φυσικού Περιβάλλοντος, αποτελεί την βέβαιη και ασφαλή άγκυρα όλων των δραστηριοτήτων, του πρωτογενή και μη τομέα. Γεωργία, κτηνοτρο-φία, μελισσοκομία, υδρονομία, αντιπλημμυρική προστασία, υγεία, αναψυχή, τουρισμός… εξαρτώ-νται άμεσα από το Δάσος και πλείστες άλλες δραστηριότητες έχουν έμμεση εξάρτηση από αυτό.
Σβήστε το Δάσος και σβήνουν τα πάντα. Σβήνει η ΖΩΗ.
Σφαλερή η εντύπωση που δημιουργήθηκε στους πολλούς, ότι το αντικείμενο της Δασικής Υπη-ρεσίας άρχιζε και τέλειωνε στην δασοπυρόσβεση. Το Δάσος ζητά την φροντίδα μας πολύ πριν λα-μπαδιάσει.
Ενόψει όλων των ανωτέρω ανάγκη είναι, αποτελεί δε οραματισμό μας και πρόταση, η ύπαρξη μιας αναβαθμισμένης Δασικής Υπηρεσίας σε κάθετη και οριζόντια διαβάθμιση στο Κέντρο και στην Περιφέρεια, στα πλαίσια μιας σύγχρονης Εθνικής Δασικής Πολιτικής.
Οι πρακτικές της διάσπασης του δασικού αντικειμένου αποβαίνουν ολέθριες για το Δάσος, το οποίο δεν γνωρίζει ούτε εθνικά, πόσο μάλλον τοπικά σύνορα, όρια Περιφερειών, Νομών, Δήμων κλπ.
Οι όποιες προτάσεις από τους Δασικούς Κλάδους και φορείς, όπως οι Δασολογικές και Δασοπο-νικές Σχολές δεν είναι δυνατόν να τελεσφορήσουν όταν οι αρμόδιοι Κυβερνητικοί παράγοντες τις αντιμετωπίζουν με αμφιβολία, σκεπτικισμό, ή και άρνηση ακόμα.
Η διαφαινόμενη υποβάθμιση και παραγκωνισμός της Δασικής Υπηρεσίας μετατράπηκε σε απρο-κάλυπτη αποδυνάμωση, που πήρε ραγδαία εξέλιξη από το 1998, όταν διατάχθηκε να παραδώσει στο Πυροσβεστικό Σώμα (εκτός από τα πυροσβεστικά οχήματα) επιβατικά αυτοκίνητα και σχεδόν όλο το σε καλή κατάσταση ραδιοτηλεφωνικό υλικό . Την ίδια χρονιά μετατάχθηκαν στο Π.Σ. 1.200 Δασοφύλακες και Οδηγοί, χωρίς αντικατάσταση και άρχισε η συνεχής μείωση των πιστώσεων.
Η αποδιοργάνωση πλέον της Δασικής Υπηρεσίας σε όλα τα οργανωτικά επίπεδα ήταν αναπό-φευκτη με αποτέλεσμα σήμερα :
• Τα 1112 Δασοφυλάκεια δεν λειτουργούν.
• Οι 284 Σταθμοί Δασοπροστασίας ανύπαρκτοι.
• Τα 286 Δασονομεία, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, είναι κλειστά.
• Τα 87 Δασαρχεία και οι 55 Δ/νσεις Δασών υπολειτουργούν.
• Τα δασικό αντικείμενο κατατέμνεται. Μεταβιβάζονται αρμοδιότητες σε διαφορετικούς φορείς, με αποτέλεσμα να διασπάται σε αντίθεση με τις επιταγές της δασικής επιστή-μης, που επιτάσσει την ενιαία αντιμετώπισή του.
• Τα οχήματα και λοιπός μηχανικός εξοπλισμός πεπαλαιωμένος δεν αντικαθίσταται με αυτονόητα προβλήματα.
• Οι κάτοικοι ορεινών περιοχών, οι δασεργάτες, και κάθε λογής επισκέπτες και περιηγη-τές στα δάση, εκφράζουν παράπονα και απορία για την φανερή πλέον αδιαφορία.
• Το εισόδημα των δασεργατών μειώνεται ολοένα και περισσότερο.
• Καμιά εγγύηση δεν υπάρχει για την συνέχιση της προστασίας της άγριας χλωρίδας και πανίδας με τα οργανικά κενά σε προσωπικό, που ανέρχονται σε ποσοστό 70% και δεν αναπληρώνονται, παρά τι χιλιάδες προσλήψεις που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια σε άλλους τομείς.
Περισσότερο παρά ποτέ επιβάλλεται, σήμερα, να αντιμετωπισθεί ενιαία η δασική υπόθεση στην Ελλάδα, ως δασικό πρόβλημα, που ζητάει τη λύση του.
• Τα δασικά ορεινά εδάφη απαιτούν ενιαία διαχείριση. Δεν είναι δυνατόν να δρουν ασυντόνιστα: Κρατικοί Φορείς, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Μη Κυβερνητικοί Οργανισμοί, Συνεταιρισμοί δασεργα-τών, γεωργών, κτηνοτρόφων, μελισσοτρόφων κλπ. Κυνηγετικές Οργανώσεις και ιδιώτες ακόμη.
• Επιβάλλεται η αναθεώρηση – κωδικοποίηση της Δασικής Νομοθεσίας και η επίλυση του οξυμένου ιδιοκτησιακού προβλήματος, με την κατάρτιση του δασικού κτηματολογίου, την οριοθέ-τηση των Δασών, κανονισμών χρήσεως γής, με παράλληλη ρεαλιστική και ψύχραιμη αντιμετώ-πιση των τοπικών κοινωνικών προβλημάτων κ.ά.
• Ο Δασοτουρισμός, η Οικοανάπτυξη, η Θηραματοπονία, οι Προστατευόμενες Περιοχές, η επιστημονική και οικονομική διαχείριση των ορεινών και ημιορεινών ρευμάτων, η οικολογική α-ναβάθμιση των υποβαθμισμένων ορεινών και ημιορεινών γαιών απαιτούν συντονισμένη αντιμε-τώπιση. ΟΙ συνεχιζόμενοι πειραματισμοί με συστάσεις εκ του μηδενός “Φορέων Διαχείρισης” δα-σικών περιοχών, έξω και πέρα από την δοκιμασμένη Ελληνική Δασική Υπηρεσία, μας δημιουργεί ανησυχίες όχι μόνο για την ακεραιότητα της Υπηρεσίας, αλλά και για των ιδίων των Δασών και των Δασικών Εδαφών.
Ενόψει των ανωτέρω περιμέναμε στις νεοσύστατες Αποκεντρωμένες Διοικήσεις να βρουν ε-φαρμογή, αν όχι όλα, κάποια από αυτά.
• Αντί τούτοι η Πολιτεία, συνεχίζοντας την ίδια παλιά τακτική, αφού απομάκρυνε τους υπαλλήλους της Δασικής Υπηρεσίας από το αντικείμενο τους (το ΔΑΣΟΣ) όταν αυτό βρίσκεται στη χειρότερή του στιγμή (καίγεται) αντιμετωπίζει και πάλι τις Δασικές Μονάδες, όπως και το 1997 που μετα-φέρθηκαν στις Περιφέρειες με το Ν.2053/1997, σαν απλές διοικητικές υπηρεσίες παραβλέποντας το πολυσχιδές και πολυποίκιλο αντικείμενο τους, με πρωταρχικό αυτό της ΔΑΣΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ, η οποία αν ατονήσει, ή το χειρότερο εκλείψει επέρχονται δυσμενή αποτελέσματα για το δασικό οικοσύστημα, εν πολλοίς μη αναστρέψιμα.
• Η δημιουργία μιας υδροκέφαλης Δασικής Υπηρεσίας, με συμπιεσμένη βάση, μιας Υπηρεσίας που τη Διαχείριση και προστασία των Δασών την αντιμετωπίζει σε επιτελικό επίπεδο, αρκούμενη σε ασκήσεις επί χάρτου, απομακρύνοντας έτι περισσότερο τον Δασικό από το Δάσος, ιδιαίτερα δε από υλωρία, η οποία κατ΄ ομολογία όλων των ειδικών διεθνώς δεν μπορεί να αντικατασταθεί από καμιά τεχνολογία, μελέτη ή έρευνα, κάθε άλλο παρά καλό προοιωνίζεται για τα Ελληνικά Δάση…
ΑΡΝΑΙΑ 3/3/2011
ΜΕ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΑΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΕΚΕΡΗΣ
Επ. πρόεδρος ΔΑΣΟΠΟΝΩΝ ΚΕΝΤΡ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Λόγω του μεγέθους δεν το στέλνω ως ανάρτηση σχολίου, αλλά ως επιστολή. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΔΑΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΔΑΣΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ
Ι ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΑ - ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Τα Δασικά Εδάφη της Χώρας ανέρχονται σε 86 εκατομμύρια στρέμματα από τα 132 της συ-νολικής έκτασής της (ποσοστό 65%). Από τα Δασικά Εδάφη αυτά, τα 33,6 εκατομ. στρ. χαρακτηρίζονται ως Βιομηχανικά Δάση (ποσοστό 25,4% επί της...... συνολικής έκτασης της Επικράτειας), τα 31,54 εκατομ. στρ. ως μη Βιομηχανικά Δάση (ποσοστό 23,9%) και τα υπόλοιπα 20,86 εκατομ. στρ. χαρακτηρίζονται ως βοσκότοποι, γυμνές ή βραχώδεις εκτάσεις και ορεινά ύδατα (ποσοστό 15,7%).
Όλες αυτές οι εκτάσεις βρίσκονται υπό την διαχείριση της Δασικής Υπηρεσίας, η οποία από της συστάσεώς της εφαρμόζει το τρίπτυχο ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ - ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ- ΒΕΛΤΙΩΣΗ – ΑΝΑΠΤΥΞΗ – ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ των δασών με γνώμονα και στόχο την αειφορία, τη βιώσιμη ανάπτυξη, όπως λέγεται σήμερα.
Μετά τη λαίλαπα της κατοχής και του εμφυλίου την δεκαετία του 1950 και ειδικά μετά το 1957, η Δασική Υπηρεσία στην Ελλάδα ανδρώνεται.
Συνθέτουν το ενεργητικό της έργα με θεαματικά αποτελέσματα, σε κάθε αντικείμενο που άπτεται των αρμοδιοτήτων της όπως:
• Διοίκηση - διαχείριση των Δασών.
• Ανόρθωση των υποβαθμισμένων
• Μελέτη και κατασκευή δασοτεχνικών έργων.
• Δασικά φυτώρια
• Αναδασώσεις.
• Δασική οδοποιία.
• Δασική αναψυχή.
• Θηραματοπονία
• Ορεινή ιχθυοπονία.
• Βελτίωση ορεινών βοσκοτόπων.
• Ορεινή υδρονομία - διευθέτηση χειμάρρων - φράγματα υδροληψίας.
• Και ασφαλώς την ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ των Δασών, Δασικών Εκτάσεων και γενικά των δασι-κών εδαφών, αντικείμενο που αποτελεί κοινή συνισταμένη και επιδίωξη όλων των άλλων αντικειμένων και δράσεων.
• Όταν αναφερόμαστε στην προστασία εννοούμε από κάθε κίνδυνο: Καταπατήσεις, παράνομες εκχερσώσεις, λαθροϋλοτομίες, λαθροθηρία, επιδρομές εντόμων, μύκη-τες και προστασία από πυρκαγιές (πρόληψη - προκαταστολή - καταστολή).
• Και μέσα και πάνω από όλα αυτά την προσφορά κάθε είδους αποκεντρωμένων υπηρε-σιών στους κατοίκους των πλέον απομακρυσμένων και απομονωμένων περιοχών της ορεινής υπαίθρου.
• Ιδρύει τους Εθνικούς Δρυμούς από το 1938 μέχρι το 1974.
• Χαρακτηρίζονται όπου απαιτείται Προστατευτικά Δάση, εντοπίζονται και προστα-τεύονται Μνημεία της Φύσης.
• Οργανώνονται τα Δασαρχεία Προτύπου Δασοπονίας, που εφαρμόζουν την Κρατι-κή Εκμετάλλευση Δασών (Κ.Ε.Δ.) χαρακτηριστικός τρόπος και πρωτοφανής για τα καπιταλιστικά δεδομένα.
• Η με ΑΥΤΕΠΙΣΤΑΣΙΑ εκτέλεση πάσης φύσεως δασοτεχνικών έργων και εργασιών, της ΚΕΔ ανάγει τη Δασική Υπηρεσία σε στυλοβάτη της ορεινής υπαίθρου, με την ευνοϊκότερη οικονομική επιβάρυνση για την πολιτεία, καθώς ο προγραμματισμός, η μελέτη, εκτέλε-ση, επίβλεψη, επιστασία, παραλαβή, διάθεση στο κοινό σύνολο κάθε δραστηριότητας γίνεται από υπαλλήλους της.
• Προστατευτικές για το περιβάλλον και τα δάση διατάξεις θεσπίζονται στο Σύνταγμα του 1975.
• Ψηφίζονται οι Ν.998/1979 και 1845/ 1989 για την προστασία των Δασών. «Εκδίδονται τα Π.Δ. 1213/1981 και 402/ 1988 για την οργάνωση των Δασικών Υπηρεσιών, πρωτοποριακά για την εποχή τους.
• Με την απογραφή Δασών του 1992 μιλάμε για 49,3% ποσοστό δασοκάλυψης της Χώρας, που μεταφράζεται σε 65 εκατομμύρια στρέμματα με 25,4% βιομηχανικά και 23,9% μη βιομηχανικά δάση. Ιέ αυτά αν προσθέσουμε βοσκότοπους, βραχώδεις εκτάσεις, αλπικές ζώνες, και τα ορεινά ύδατα, (16% συνολικά) συμπεραίνουμε ότι πάνω από 65% των εδαφών της Επικράτειας διαχειρίζεται και προστατεύει η Δασική Υπηρεσία, δηλ. 85 εκατόμ. στρέμμα-τα.
• Το Παγκόσμιο Ταμείο για τη Φύση - σε έκθεση του, κατατάσσει την Ελλάδα στην ΤΕΤΑΡΤΗ ΘΕ-ΣΗ, μεταξύ των 15 (τότε) χωρών της Ε. Ε., για τη ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ και ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ των ΔΑΣΩΝ της, μετά την Ελβετία, Φινλανδία και Αυστρία, τουτέστιν ΠΡΩΤΗ στις Μεσογειακές Χώρες. (Εφ. Απογευματινή 30-5-1998).
• Η διεθνής περιβαλλοντική οργάνωση Friends of the Earth και το οικολογικό περιοδικό “Τhe Ecologist” βαθμολογεί την Ελλάδα με 70/100 για τη διατήρηση της βιοποικιλότητας (δηλ. των ειδών α-γρίων ζώων και φυτών, αρμοδιότητα της Δασικής Υπηρεσίας). Σε όλες τις άλλες βαθμολογίες η Χώρα μας συγκέντρωσε πολύ χαμηλή βαθμολογία: Εκπομπές διοξειδίου του άνθρακος ανά κάτοι-κο (26/100). Διαχείριση αποβλήτων (26/100). Χρήση φυσικών αποθεμάτων (23/100). Υδάτινα αποθέματα (37/100). Ποιότητα του αέρα με 31/100. (Εφ. Τα Νέα 5-9-2005)
ΙΙ ΤΟ ΔΑΣΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Το δασικό πρόβλημα, στην Ελλάδα, πολυδιάστατο και πολυσχιδές δεν είναι δυνατόν να αντιμε-τωπισθεί χωρίς να ληφθούν υπόψη τα δεδομένα της Δασικής Επιστήμης και της Δασοπονίας. Η αντιμετώπιση του είτε με “οικολογικούς” συναισθηματισμούς, που αποκλείει κάθε επέμβαση στο φυσικό περιβάλλον, είτε με την επιδίωξη της ξηρής ανάπτυξης που θυσιάζει το Φυσικό Περιβάλλον στο βωμό της αλόγιστης εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων, δεν αποτελούν λύσεις και αυτό γίνε-ται κατανοητό στον κάθε πραγματικό οικολόγο και προστάτη του περιβάλλοντος..
Το Δάσος, ως το πλέον σταθερό οικοσύστημα του Φυσικού Περιβάλλοντος, αποτελεί την βέβαιη και ασφαλή άγκυρα όλων των δραστηριοτήτων, του πρωτογενή και μη τομέα. Γεωργία, κτηνοτρο-φία, μελισσοκομία, υδρονομία, αντιπλημμυρική προστασία, υγεία, αναψυχή, τουρισμός… εξαρτώ-νται άμεσα από το Δάσος και πλείστες άλλες δραστηριότητες έχουν έμμεση εξάρτηση από αυτό.
Σβήστε το Δάσος και σβήνουν τα πάντα. Σβήνει η ΖΩΗ.
Σφαλερή η εντύπωση που δημιουργήθηκε στους πολλούς, ότι το αντικείμενο της Δασικής Υπη-ρεσίας άρχιζε και τέλειωνε στην δασοπυρόσβεση. Το Δάσος ζητά την φροντίδα μας πολύ πριν λα-μπαδιάσει.
Ενόψει όλων των ανωτέρω ανάγκη είναι, αποτελεί δε οραματισμό μας και πρόταση, η ύπαρξη μιας αναβαθμισμένης Δασικής Υπηρεσίας σε κάθετη και οριζόντια διαβάθμιση στο Κέντρο και στην Περιφέρεια, στα πλαίσια μιας σύγχρονης Εθνικής Δασικής Πολιτικής.
Οι πρακτικές της διάσπασης του δασικού αντικειμένου αποβαίνουν ολέθριες για το Δάσος, το οποίο δεν γνωρίζει ούτε εθνικά, πόσο μάλλον τοπικά σύνορα, όρια Περιφερειών, Νομών, Δήμων κλπ.
Οι όποιες προτάσεις από τους Δασικούς Κλάδους και φορείς, όπως οι Δασολογικές και Δασοπο-νικές Σχολές δεν είναι δυνατόν να τελεσφορήσουν όταν οι αρμόδιοι Κυβερνητικοί παράγοντες τις αντιμετωπίζουν με αμφιβολία, σκεπτικισμό, ή και άρνηση ακόμα.
Η διαφαινόμενη υποβάθμιση και παραγκωνισμός της Δασικής Υπηρεσίας μετατράπηκε σε απρο-κάλυπτη αποδυνάμωση, που πήρε ραγδαία εξέλιξη από το 1998, όταν διατάχθηκε να παραδώσει στο Πυροσβεστικό Σώμα (εκτός από τα πυροσβεστικά οχήματα) επιβατικά αυτοκίνητα και σχεδόν όλο το σε καλή κατάσταση ραδιοτηλεφωνικό υλικό . Την ίδια χρονιά μετατάχθηκαν στο Π.Σ. 1.200 Δασοφύλακες και Οδηγοί, χωρίς αντικατάσταση και άρχισε η συνεχής μείωση των πιστώσεων.
Η αποδιοργάνωση πλέον της Δασικής Υπηρεσίας σε όλα τα οργανωτικά επίπεδα ήταν αναπό-φευκτη με αποτέλεσμα σήμερα :
• Τα 1112 Δασοφυλάκεια δεν λειτουργούν.
• Οι 284 Σταθμοί Δασοπροστασίας ανύπαρκτοι.
• Τα 286 Δασονομεία, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, είναι κλειστά.
• Τα 87 Δασαρχεία και οι 55 Δ/νσεις Δασών υπολειτουργούν.
• Τα δασικό αντικείμενο κατατέμνεται. Μεταβιβάζονται αρμοδιότητες σε διαφορετικούς φορείς, με αποτέλεσμα να διασπάται σε αντίθεση με τις επιταγές της δασικής επιστή-μης, που επιτάσσει την ενιαία αντιμετώπισή του.
• Τα οχήματα και λοιπός μηχανικός εξοπλισμός πεπαλαιωμένος δεν αντικαθίσταται με αυτονόητα προβλήματα.
• Οι κάτοικοι ορεινών περιοχών, οι δασεργάτες, και κάθε λογής επισκέπτες και περιηγη-τές στα δάση, εκφράζουν παράπονα και απορία για την φανερή πλέον αδιαφορία.
• Το εισόδημα των δασεργατών μειώνεται ολοένα και περισσότερο.
• Καμιά εγγύηση δεν υπάρχει για την συνέχιση της προστασίας της άγριας χλωρίδας και πανίδας με τα οργανικά κενά σε προσωπικό, που ανέρχονται σε ποσοστό 70% και δεν αναπληρώνονται, παρά τι χιλιάδες προσλήψεις που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια σε άλλους τομείς.
Περισσότερο παρά ποτέ επιβάλλεται, σήμερα, να αντιμετωπισθεί ενιαία η δασική υπόθεση στην Ελλάδα, ως δασικό πρόβλημα, που ζητάει τη λύση του.
• Τα δασικά ορεινά εδάφη απαιτούν ενιαία διαχείριση. Δεν είναι δυνατόν να δρουν ασυντόνιστα: Κρατικοί Φορείς, Τοπική Αυτοδιοίκηση, Μη Κυβερνητικοί Οργανισμοί, Συνεταιρισμοί δασεργα-τών, γεωργών, κτηνοτρόφων, μελισσοτρόφων κλπ. Κυνηγετικές Οργανώσεις και ιδιώτες ακόμη.
• Επιβάλλεται η αναθεώρηση – κωδικοποίηση της Δασικής Νομοθεσίας και η επίλυση του οξυμένου ιδιοκτησιακού προβλήματος, με την κατάρτιση του δασικού κτηματολογίου, την οριοθέ-τηση των Δασών, κανονισμών χρήσεως γής, με παράλληλη ρεαλιστική και ψύχραιμη αντιμετώ-πιση των τοπικών κοινωνικών προβλημάτων κ.ά.
• Ο Δασοτουρισμός, η Οικοανάπτυξη, η Θηραματοπονία, οι Προστατευόμενες Περιοχές, η επιστημονική και οικονομική διαχείριση των ορεινών και ημιορεινών ρευμάτων, η οικολογική α-ναβάθμιση των υποβαθμισμένων ορεινών και ημιορεινών γαιών απαιτούν συντονισμένη αντιμε-τώπιση. ΟΙ συνεχιζόμενοι πειραματισμοί με συστάσεις εκ του μηδενός “Φορέων Διαχείρισης” δα-σικών περιοχών, έξω και πέρα από την δοκιμασμένη Ελληνική Δασική Υπηρεσία, μας δημιουργεί ανησυχίες όχι μόνο για την ακεραιότητα της Υπηρεσίας, αλλά και για των ιδίων των Δασών και των Δασικών Εδαφών.
Ενόψει των ανωτέρω περιμέναμε στις νεοσύστατες Αποκεντρωμένες Διοικήσεις να βρουν ε-φαρμογή, αν όχι όλα, κάποια από αυτά.
• Αντί τούτοι η Πολιτεία, συνεχίζοντας την ίδια παλιά τακτική, αφού απομάκρυνε τους υπαλλήλους της Δασικής Υπηρεσίας από το αντικείμενο τους (το ΔΑΣΟΣ) όταν αυτό βρίσκεται στη χειρότερή του στιγμή (καίγεται) αντιμετωπίζει και πάλι τις Δασικές Μονάδες, όπως και το 1997 που μετα-φέρθηκαν στις Περιφέρειες με το Ν.2053/1997, σαν απλές διοικητικές υπηρεσίες παραβλέποντας το πολυσχιδές και πολυποίκιλο αντικείμενο τους, με πρωταρχικό αυτό της ΔΑΣΟΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ, η οποία αν ατονήσει, ή το χειρότερο εκλείψει επέρχονται δυσμενή αποτελέσματα για το δασικό οικοσύστημα, εν πολλοίς μη αναστρέψιμα.
• Η δημιουργία μιας υδροκέφαλης Δασικής Υπηρεσίας, με συμπιεσμένη βάση, μιας Υπηρεσίας που τη Διαχείριση και προστασία των Δασών την αντιμετωπίζει σε επιτελικό επίπεδο, αρκούμενη σε ασκήσεις επί χάρτου, απομακρύνοντας έτι περισσότερο τον Δασικό από το Δάσος, ιδιαίτερα δε από υλωρία, η οποία κατ΄ ομολογία όλων των ειδικών διεθνώς δεν μπορεί να αντικατασταθεί από καμιά τεχνολογία, μελέτη ή έρευνα, κάθε άλλο παρά καλό προοιωνίζεται για τα Ελληνικά Δάση…
ΑΡΝΑΙΑ 3/3/2011
ΜΕ ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΣΑΣ
ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΕΚΕΡΗΣ
Επ. πρόεδρος ΔΑΣΟΠΟΝΩΝ ΚΕΝΤΡ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου