(http://www.travelstyle.gr/)
Aν ταξιδέψεις νύχτα με έναν αλλοδαπό τουρίστα, με προορισμό την Αρναία, το πρωί θα του είναι δύσκολο να πιστέψει ότι βρίσκεται στη Χαλκιδική!
Κι αυτό γιατί η προβολή της περιοχής στο εξωτερικό, κάνει ζουμ κυρίως στις ...
ΠΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ
όμορφες παραλίες της.
Και όμως, υπάρχει κι αυτή η Χαλκιδική!
Η Αρναία, ο Χολομώντας, το κατάφυτο βουνό και όλη η γύρω περιοχή, αποτελεί έναν όμορφο ορεινό προορισμό.
Η Αρναία είναι κωμόπολη και πρωτεύουσα του ομώνυμου Δήμου. Είναι ένα από τα γραφικότερα χωριά της Βόρειας Χαλκιδικής και έδρα της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αδραμερίου. Είναι κτισμένη σε υψόμετρο 630 μέτρων.
Η Αρναία αναφέρεται στο Θουκυδίδη με την ονομασία Άρνη και από εκεί πέρασε ο Βρασίδας, στη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Για λόγους που δε γνωρίζουμε, η αρχαία εκείνη πόλη καταστράφηκε. Στους επόμενους αιώνες στη θέση εκείνη δημιουργήθηκαν οικισμοί. Στα κατάστιχα του οθωμανικού κράτους μέχρι και το 1478 καταχωρείται ως καλλιεργήσιμη γη του Παλαιοχωρίου.
Από τα μέσα του 18ου αιώνα αρχίζει να αναφέρεται σε πηγές και ανήκε στα Μαντεμοχώρια. Οι κάτοικοί της έλαβαν μέρος στην Επανάσταση του1821 και το χωριό πυρπολήθηκε από τον Μπαϊράμ Πασά, έπειτα από τη συντριβή της εξέγερσης στη Χαλκιδική. Οι κάτοικοι επίσης έδωσαν το παρών στο Μακεδονικό Αγώνα.
Μέχρι το 1928 ονομαζόταν Λιαριγκόβη.
Το παλαιό σχολείο του 1872 δίπλα στον κεντρικό ναό είναι ένα δείγμα της ντόπιας αρχιτεκτονικής και σήμερα στεγάζει το δημαρχείο. Αξιοθέατο αποτελεί και ο μεταβυζαντινός ναός του Αγίου Στεφάνου (1812), με το καμπαναριό του να χρονολογείται από το1889.
Αν και το κρύο είναι τσουχτερό, μιας κι ο Βαρδάρης έχει αγριέψει σήμερα και με το ζόρι κρατώ στα χέρια μου τη φωτογραφική μηχανή, κάνω μια βόλτα στα σοκάκια της Αρναίας. Όμορφος οικισμός με ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική. Τα ωραία κτίσματα κυριαρχούν και δεν είναι διάσπαρτα ένα εδώ κι ένα στην άλλη γειτονιά.
Το σοκάκι που ξεκινάει απ΄ την πλατεία, δίπλα από την Εθνική Τράπεζα, οδηγεί μετά από λίγα ...σκαλοπάτια στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο. Στεγάζεται σε αρχοντικό του 18ου αιώνα, με 2 ορόφους. Στο ισόγειο του μουσείου ο επισκέπτης μπορεί να δει αντιπροσωπευτικά δείγματα της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της Αρναίας, παραδοσιακά μουσικά όργανα, είδη μελισσοκομίας και αγροτικά εργαλεία. Στον επάνω όροφο υπάρχουν τα εργαλεία παρασκευής και σερβιρίσματος καφέ και σε άλλους χώρους εργαλεία ύφανσης, μαγειρικά σκεύη και άλλα είδη καθημερινής χρήσης.
Συνεχίζω το στενό σοκάκι και διαπιστώνω ότι μάλλον είναι το καλύτερο στο χωριό.
Πήγα μια βόλτα και στο άλσος της Αγίας Παρασκευής, λίγο έξω απο τον οικισμό. Ωραίος χώρος, περιποιημένος, με μαγαζιά για φαγητό και καφέ, αλλά και ευρυχωρία για τη βόλτα σας με τα πόδια.
Το ψοφόκρυο μου δημιουργεί την ανάγκη να πάω για ένα καφεδάκι. Μπαίνω σ΄ ένα προσεγμένο Μπιστρό στην πλατεία και παίρνω πληροφορίες από τον πρόθυμο νεαρό σερβιτόρο.
Παίρνω το δρόμο για Παλαιοχώρι και Νεοχώρι. Στην αυλή του Σχολείου, στο Παλαιοχώρι, δυο πιτσιρικάδες αγνοούν επιδεικτικά τον δυνατό Βοριά και αλλάζουν μπαλιές μεταξύ τους.
Το χωριό έχει μερικά παλιά αρχοντικά, αλλά δεν είναι και επισκέψιμος οικισμός! Ούτε το Νεοχώρι. Πολλές φυτείες έχει εδώ, από Έλατα, για τις ανάγκες των Χριστουγέννων. Θα πρέπει να έχουν πληγεί τα τελευταία χρόνια οι καλλιεργητές, από την αντίληψη ότι δεν πρέπει να αγοράζουμε αληθινό δενδράκι για το έθιμο του στολισμού των Χριστουγέννων, γιατί είναι κρίμα. Το μυαλό σας και μια λύρα! Πρόκειται για καλλιέργεια σε χωράφι, που στη θέση του μπορεί να ήταν μαρούλια ή λάχανα! Τα μαρούλια και τα λάχανα γιατί τα τρώνε;
«Κρίμα», είναι τα πλαστικά δένδρα που χρησιμοποιούμε, τα εισαγόμενα απ΄ την Κίνα, που μετά τη χρήση τα πετάμε ως σκουπίδια!
Επιστρέφω στην Αρναία και παίρνω το δρόμο για Ταξιάρχη, ανεβαίνοντας τον κατάφυτο Χολομώντα.
Ο Χολομώντας (λέγεται και Υψίζων όρος) είναι βουνό του νομού Χαλκιδικής με υψόμετρο 1.165 μέτρα. Είναι το ψηλότερο βουνό της Χαλκιδικής και καλύπτει σχεδόν όλο το ανατολικό και κεντρικό τμήμα του νομού. Καλύπτεται από πυκνή βλάστηση κυρίως φυλλοβόλων δέντρων, όπως Βελανιδιές και πλατύφυλλα.. Υπάρχουν όμως και κωνοφόρα. Σε μερικά σημεία υπάρχουν και εδώ καλλιέργειες Ελάτων.
Μεγάλο τμήμα του βουνού έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000.
Την διαδρομή αξίζει να την κάνει κανείς και χωρίς να έχει προορισμό κάποιο επόμενο χωριό. Δασικοί χωματόδρομοι δεξιά κι αριστερά, χώροι αναψυχής, διαμορφωμένοι απ΄το τοπικό Δασαρχείο.
Να και τα μαγαζάκια στον αυχένα ψηλά. Ταβερνάκια να καθίσετε για φαγητό (το οποίο δε δοκίμασα για να ΄μαι ειλικρινής), αλλά και πάγκοι πώλησης ντόπιων και μη προϊόντων. Η ματιά σου, ξεχωρίζει -θες δε θες- την πινακίδα «SOGAMPROS» , δηλαδή «ΣΩΓΑΜΠΡΟΣ», αλλά κι αυτή με το κρασί απ΄το Άγιο Όρος που είναι ...ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟ! Ελπίζω να μη σε στέλνει αδιάβαστο άμα πιεις πολύ...
Το χωριό Ταξιάρχης, είναι σε ωραίο μέρος, ψηλά στο βουνό και με θέα προς τη θάλασσα.
Σαν οικισμός βέβαια, δε λέει και πολλά. Θα βρείτε όμως εδώ πολλά φαγάδικα.
Aν ταξιδέψεις νύχτα με έναν αλλοδαπό τουρίστα, με προορισμό την Αρναία, το πρωί θα του είναι δύσκολο να πιστέψει ότι βρίσκεται στη Χαλκιδική!
Κι αυτό γιατί η προβολή της περιοχής στο εξωτερικό, κάνει ζουμ κυρίως στις ...
ΠΑΤΗΣΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΦΩΤΟ
όμορφες παραλίες της.
Και όμως, υπάρχει κι αυτή η Χαλκιδική!
Η Αρναία, ο Χολομώντας, το κατάφυτο βουνό και όλη η γύρω περιοχή, αποτελεί έναν όμορφο ορεινό προορισμό.
Η Αρναία είναι κωμόπολη και πρωτεύουσα του ομώνυμου Δήμου. Είναι ένα από τα γραφικότερα χωριά της Βόρειας Χαλκιδικής και έδρα της Ιεράς Μητροπόλεως Ιερισσού, Αγίου Όρους και Αδραμερίου. Είναι κτισμένη σε υψόμετρο 630 μέτρων.
Η Αρναία αναφέρεται στο Θουκυδίδη με την ονομασία Άρνη και από εκεί πέρασε ο Βρασίδας, στη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου. Για λόγους που δε γνωρίζουμε, η αρχαία εκείνη πόλη καταστράφηκε. Στους επόμενους αιώνες στη θέση εκείνη δημιουργήθηκαν οικισμοί. Στα κατάστιχα του οθωμανικού κράτους μέχρι και το 1478 καταχωρείται ως καλλιεργήσιμη γη του Παλαιοχωρίου.
Από τα μέσα του 18ου αιώνα αρχίζει να αναφέρεται σε πηγές και ανήκε στα Μαντεμοχώρια. Οι κάτοικοί της έλαβαν μέρος στην Επανάσταση του1821 και το χωριό πυρπολήθηκε από τον Μπαϊράμ Πασά, έπειτα από τη συντριβή της εξέγερσης στη Χαλκιδική. Οι κάτοικοι επίσης έδωσαν το παρών στο Μακεδονικό Αγώνα.
Μέχρι το 1928 ονομαζόταν Λιαριγκόβη.
Το παλαιό σχολείο του 1872 δίπλα στον κεντρικό ναό είναι ένα δείγμα της ντόπιας αρχιτεκτονικής και σήμερα στεγάζει το δημαρχείο. Αξιοθέατο αποτελεί και ο μεταβυζαντινός ναός του Αγίου Στεφάνου (1812), με το καμπαναριό του να χρονολογείται από το1889.
Αν και το κρύο είναι τσουχτερό, μιας κι ο Βαρδάρης έχει αγριέψει σήμερα και με το ζόρι κρατώ στα χέρια μου τη φωτογραφική μηχανή, κάνω μια βόλτα στα σοκάκια της Αρναίας. Όμορφος οικισμός με ενδιαφέρουσα αρχιτεκτονική. Τα ωραία κτίσματα κυριαρχούν και δεν είναι διάσπαρτα ένα εδώ κι ένα στην άλλη γειτονιά.
Το σοκάκι που ξεκινάει απ΄ την πλατεία, δίπλα από την Εθνική Τράπεζα, οδηγεί μετά από λίγα ...σκαλοπάτια στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο. Στεγάζεται σε αρχοντικό του 18ου αιώνα, με 2 ορόφους. Στο ισόγειο του μουσείου ο επισκέπτης μπορεί να δει αντιπροσωπευτικά δείγματα της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της Αρναίας, παραδοσιακά μουσικά όργανα, είδη μελισσοκομίας και αγροτικά εργαλεία. Στον επάνω όροφο υπάρχουν τα εργαλεία παρασκευής και σερβιρίσματος καφέ και σε άλλους χώρους εργαλεία ύφανσης, μαγειρικά σκεύη και άλλα είδη καθημερινής χρήσης.
Συνεχίζω το στενό σοκάκι και διαπιστώνω ότι μάλλον είναι το καλύτερο στο χωριό.
Πήγα μια βόλτα και στο άλσος της Αγίας Παρασκευής, λίγο έξω απο τον οικισμό. Ωραίος χώρος, περιποιημένος, με μαγαζιά για φαγητό και καφέ, αλλά και ευρυχωρία για τη βόλτα σας με τα πόδια.
Το ψοφόκρυο μου δημιουργεί την ανάγκη να πάω για ένα καφεδάκι. Μπαίνω σ΄ ένα προσεγμένο Μπιστρό στην πλατεία και παίρνω πληροφορίες από τον πρόθυμο νεαρό σερβιτόρο.
Παίρνω το δρόμο για Παλαιοχώρι και Νεοχώρι. Στην αυλή του Σχολείου, στο Παλαιοχώρι, δυο πιτσιρικάδες αγνοούν επιδεικτικά τον δυνατό Βοριά και αλλάζουν μπαλιές μεταξύ τους.
Το χωριό έχει μερικά παλιά αρχοντικά, αλλά δεν είναι και επισκέψιμος οικισμός! Ούτε το Νεοχώρι. Πολλές φυτείες έχει εδώ, από Έλατα, για τις ανάγκες των Χριστουγέννων. Θα πρέπει να έχουν πληγεί τα τελευταία χρόνια οι καλλιεργητές, από την αντίληψη ότι δεν πρέπει να αγοράζουμε αληθινό δενδράκι για το έθιμο του στολισμού των Χριστουγέννων, γιατί είναι κρίμα. Το μυαλό σας και μια λύρα! Πρόκειται για καλλιέργεια σε χωράφι, που στη θέση του μπορεί να ήταν μαρούλια ή λάχανα! Τα μαρούλια και τα λάχανα γιατί τα τρώνε;
«Κρίμα», είναι τα πλαστικά δένδρα που χρησιμοποιούμε, τα εισαγόμενα απ΄ την Κίνα, που μετά τη χρήση τα πετάμε ως σκουπίδια!
Επιστρέφω στην Αρναία και παίρνω το δρόμο για Ταξιάρχη, ανεβαίνοντας τον κατάφυτο Χολομώντα.
Ο Χολομώντας (λέγεται και Υψίζων όρος) είναι βουνό του νομού Χαλκιδικής με υψόμετρο 1.165 μέτρα. Είναι το ψηλότερο βουνό της Χαλκιδικής και καλύπτει σχεδόν όλο το ανατολικό και κεντρικό τμήμα του νομού. Καλύπτεται από πυκνή βλάστηση κυρίως φυλλοβόλων δέντρων, όπως Βελανιδιές και πλατύφυλλα.. Υπάρχουν όμως και κωνοφόρα. Σε μερικά σημεία υπάρχουν και εδώ καλλιέργειες Ελάτων.
Μεγάλο τμήμα του βουνού έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000.
Την διαδρομή αξίζει να την κάνει κανείς και χωρίς να έχει προορισμό κάποιο επόμενο χωριό. Δασικοί χωματόδρομοι δεξιά κι αριστερά, χώροι αναψυχής, διαμορφωμένοι απ΄το τοπικό Δασαρχείο.
Να και τα μαγαζάκια στον αυχένα ψηλά. Ταβερνάκια να καθίσετε για φαγητό (το οποίο δε δοκίμασα για να ΄μαι ειλικρινής), αλλά και πάγκοι πώλησης ντόπιων και μη προϊόντων. Η ματιά σου, ξεχωρίζει -θες δε θες- την πινακίδα «SOGAMPROS» , δηλαδή «ΣΩΓΑΜΠΡΟΣ», αλλά κι αυτή με το κρασί απ΄το Άγιο Όρος που είναι ...ΔΙΑΒΑΣΜΕΝΟ! Ελπίζω να μη σε στέλνει αδιάβαστο άμα πιεις πολύ...
Το χωριό Ταξιάρχης, είναι σε ωραίο μέρος, ψηλά στο βουνό και με θέα προς τη θάλασσα.
Σαν οικισμός βέβαια, δε λέει και πολλά. Θα βρείτε όμως εδώ πολλά φαγάδικα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου