Γιώργος Παραλής:Κυβέρνηση και Δικαιοσύνη

Με όλη αυτή τη δημόσια συζήτηση που διεξάγεται σε σχέση με το ΣτΕ, την Κυβέρνηση, τη Δικαιοσύνη κλπ πρέπει να διευκρινιστούν κάποια απλά πράγματα:
1. Το πρόβλημα με το ΣΥΡΙΖΑ και την Κυβέρνηση δεν είναι ότι ένας Νόμος τους βγήκε αντισυνταγματικός. Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει, αν και πρόκειται για Νόμο κομβικής πολιτικής σημασίας για αυτούς, αφού πέραν τούτου δεν έχουν τίποτα άλλο να επιδείξουν στη χειμαζόμενη ελληνική κοινωνία πέρα από Μνημόνια, περικοπές, λιτότητα, αυταρχισμό, καθεστωτισμό, διορισμούς ημετέρων και διαχειριστική ανικανότητα. Το πρόβλημα είναι η αντιδημοκρατική τους αντίδραση στην απόφαση. Με μια πρωτοφανή σε δημοκρατική πολιτεία κίνηση βγήκε η κυβερνητική εκπρόσωπος με κάθε επισημότητα και άρχισε να κατηγορεί το ΣτΕ από βήματος, δαιμονοποιώντας το για κάθε κακό. Λες και τα Μνημόνια τα θεσπίζει ο δικαστής, λες και δεν τα ψηφίζουν με χέρια και πόδια οι βουλευτές τους. Δημόσια επίθεση της εκτελεστικής στη δικαστική λειτουργία. Η αντιδημοκρατικότητα έγκειται στο ότι δε σέβονται τη διάκριση των λειτουργιών, ότι θέλουν να αποτελούν τη μοναδική εξουσία στη χώρα, που δε θα ελέγχεται και δε θα έχει φραγμούς. Επί της ουσίας, αρνούνται στον πολίτη τη δυνατότητα δικαστικής προστασίας απέναντι σε πράξεις της Κυβέρνησης που παρανόμως τον θίγουν, είτε είναι καναλάρχης είτε συνταξιούχος είτε δημοσιογράφος είτε μισθωτός
2. Ως εκ τούτου προκαλεί τεράστια απορία η αντιμετώπιση κάποιων αριστερών. Δε βλέπουν ότι η ήδη προβληματική Δημοκρατία μας τείνει να διαλυθεί με όλες αυτές τις ανεπίτρεπτες παρεμβάσεις; Η Αριστερά που δεν ένιωθε στο πετσί της τη Δημοκρατία και δεν την έβαζε πρώτη προτεραιότητα στις πολιτικές της επιδιώξεις έτεινε πάντα να βρίσκεται στο περιθώριο. Αντίθετα, η Αριστερά με δημοκρατικές ευαισθησίες μακριά από σταλινικά πρότυπα, γραφειοκρατίες και συγκεντρωτικές εξουσίες πρωταγωνιστούσε και βρισκόταν ανελλιπώς στην πρώτη γραμμή.
3. Εθελοτυφλεί εσκεμμένα και ψεύδεται όποιος ταυτίζει την κριτική για την υπεράσπιση της Δημοκρατίας με την προσχηματική κριτική από διάφορα άλλα πολιτικά συμφέροντα που θέλουν να προστατέψουν τους καναλάρχες από το να μη πληρώσουν. Όμως, κανένας Δημοκράτης δεν ανέχεται την κατάλυση διατάξεων του Συντάγματος όπως ερμηνεύονται από τη θεωρία και τη νομολογία, στο όνομα του δήθεν αγώνα κατά των καναλαρχών. Υπάρχουν 1002 συνταγματικοί τρόποι να πληρώσουν.
4. Κανένας δεν κλείνει τα μάτια στα λάθη της Δικαιοσύνης. Αλλά όπως τα λάθη της Βουλής ή της Κυβέρνησης δεν μπορούν σε καμία περίπτωση να δικαιολογήσουν τα λάθη της Δικαιοσύνης, έτσι δεν μπορεί να συμβεί και το αντίθετο. Συμψηφισμοί δε χωρούν και δείχνουν αίσθημα μειωμένης δημοκρατικής συνείδησης για όποιον προβαίνει σε αυτούς, ειδικά αν μιλάμε για βουλευτές, υπουργούς ή κόμματα.
5. Η Κυβέρνηση αντί να κατηγορεί τη Δικαιοσύνη για τη λιτότητα που η ίδια εφαρμόζει, να δώσει εδώ και τώρα τα αναδρομικά των συνταξιούχων πίσω, όπως αποφάσισε το ΣτΕ, και να μη συνεχίζει παρανόμως τις μνημονιακές περικοπές στις συντάξεις. Επίσης, η πολιτική αγυρτεία του ΣΥΡΙΖΑ ας ψηφίσει, όπως υποσχέθηκε, με ένα νόμο και ένα άρθρο την κατάργηση των μνημονίων. Δεν είναι δουλειά του ΣτΕ να το κάνει και κανένα ΣτΕ δε θα τη σταματήσει.
6. Το ΣτΕ με απόφασή του επανέφερε το θεσμό της διαιτησίας στις εργασιακές διαφορές, τη στιγμή που η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛΛ δεν έχουν πάρει ούτε ένα μέτρο υπέρ των εργαζομένων.
7. Τα λεφτά της πρώτης δόσης για τα οποία κλαψούριζε η Γεροβασίλη επειδή το Δημόσιο θα αναγκαστεί να επιστρέψει στους υποψήφιους καναλάρχες είναι 80 εκ.€ περίπου. Το μισό δηλαδή από τα δάνεια που έδωσαν στους Καλογρίτσα και Μπόμπολα. Ποιον κοροϊδεύουν, λοιπόν;