Σπούδασε στην ιατρική, δυο φορές. Στην Αθήνα και στην Αμερική.
Είχε δυο υπηκοότητες (ελληνική και αμερικανική).
Έμενε στην Αγ.Σοφίας 2, στο δεύτερο όροφο.
«Δεν ξέρω αν τελικά ζήσω δυο ζωές » μου λεγε … στα 1992, σε μια από τις 22 δημοσιευμένες κουβέντες μας, στα … 22 χρόνια που κράτησε αυτή η συνομιλία. Από το 1984 ως το 2006.
Είχε δυο παιδιά. Ως το 2006. Εκεί «έσπασε» το τυχερό του «2». Η μικρή του Σοφία που με τ΄όνομα της διέσχισε τον Ατλαντικό («Σοφία» το ‘λεγε το μικρό σκάφος του που αγόρασε στην Αμερική με τη γέννηση της κόρης του ) αποχώρησε.
Τα βιογραφικά του θα γραφτούν παντού. Έδινε πάντα «καλό υλικό» στους τα δημόσια – ενίοτε και τα ιδιωτικά- γράφοντες.
Θα πουν για τη γέννηση στο Ανταρτικό της Φλώρινας, για τις σπουδές, την Αμερική, τον διάπλου του Ατλαντικού για την επιστροφή ως άλλος «Οδυσσέας» στη Θεσσαλονίκη - «Ιθάκη» του το 1983, για το πρώτο καρδιοχειρουργικό κέντρο στην Ελλάδα (αυτό που ίδρυσε στο «Γ.Παπανικολάου») , για τις 10.000 και πλέον εγχειρήσεις, για τις 3.000 καρδιές που έβγαζε στον «πάγκο», για τις μεταμοσχεύσεις που αμφισβητούσε, για την πρώτη τεχνητή καρδιά, για τις λοιδορίες, για τη δίκη, για τα «φακελάκια», την αθώωση, τη μοναδική συγκέντρωση συμπαράστασης στα ελληνικά χρονικά (μαζεύτηκαν περι τους 500 χειρουργημένοι ασθενείς του στην πλατεία Αριστοτέλους όταν δικαζόταν και φώναζαν «Σπύρου ζούμε γιατί ζείς»)…
Θα τα πούμε όλα οι «βιογράφοι» των καθημερινών. Για τον «Αρη», για το δημοτικό συμβούλιο, τις τηλεοπτικές εμφανίσεις, για τα ξενύχτια του, για τον Ανδρέα Παπανδρέου, για τον Δημήτρη Τσοβόλα που εγχείρησε, για το ΔΗΚΚΙ όπου εντάχθηκε, για τις γυναίκες, τα ξενύχτια, τα πούρα που κάπνιζε, τα ουίσκι και τις μπύρες που έπινε, για τα ζειμπέκικα στις μεγάλες πίστες, για τις «χοντρές πλάκες» με την παρέα που τους έλεγε : «Οι εντιμότατοι φίλοι μου» κι εκείνοι «χασάπη»…
Εκείνο που ίσως δεν πει κανείς είναι πως ο Παναγιώτης Σπύρου επί 70 συνεχή χρόνια, ΈΖΗΣΕ!! Πολύ! Όσο έπινε, κάπνιζε, έτρεχε, γελούσε, ερωτευόταν, αγαπούσε, θύμωνε, έβριζε, πρόσφερε, χάριζε...
Κι η αναχώρηση του δεν έγινε χθες στις 2.20 το μεσημέρι όπως είπαν οι γιατροί…
Είχε αποχωρήσει την επομένη της «βουτιάς» της Σοφίας του στο κενό. Έκτοτε υπήρχε. Ως τότε, ο Παναγιώτης Σπύρου ΕΖΗΣΕ.
Το κείμενο είναι της δημοσιογράφου Βίκυς Χαρισοπούλου για το parallaximag.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου