Ο Όθων Πυλαρινός παραχώρησε συνέντευξη στον Ευκλείδη Καραγιαννίδη στην εφημερίδα «ΕΞΠΡΕΣ».
Η «Κου Κου» όπως αναφέρει ο ιδιοκτήτης της μπορεί να επιβιώσει με μια μικρή, ελάχιστη για το μέγεθος της εταιρείας, κίνηση πίστης που ζητάει από το τραπεζικό σύστημα. Ο Όθων Πυλαρινός, πρόεδρος της ομώνυμης βορειοελλαδικής εταιρίας παιχνιδιών, αναφέρει πως η καλή είδηση δεν είναι ότι μια εταιρία καταρρέει. Η καλή είδηση είναι ότι η εταιρία παλεύει να επιβιώσει σε αυτό το περιβάλλον.
Σε μια από καρδιάς συνέντευξη-χείμαρρο που ακολουθεί ο κ. Πυλαρινός παρουσιάζει το ιστορικό της εταιρίας «Κου Κου», η οποία κατόρθωσε και έγινε η δεύτερη εταιρία λιανικής στον κλάδο του παιδιού στα Βαλκάνια, ενώ σήμερα ενώπιον των οικονομικών της προβλημάτων βρίσκεται στο ακουστικό αναμένοντας μια καλή είδηση που θα κάνει τη διαφορά μεταξύ επιβίωσης ή κατάρρευσης.
Λέει ο κ. Πυλαρινός: «Δεν είναι νέο και είναι λυπηρό νέο να πούμε ότι μια εταιρία, υγιέστατη πριν από δυο χρόνια, βρίσκεται στα πρόθυρα της καταστροφής, επηρεασμένη 100% από τα οικονομικά και τα κοινωνικά γεγονότα, που πλήττουν τα τελευταία τρία χρόνια την Ελλάδα.
Είναι σπάνιο εταιρίες στο δυτικό κόσμο να έχουν αντέξει 6 χρόνια συνεχούς ύφεσης, με ένα ανύπαρκτο ουσιαστικά τραπεζικό σύστημα και με ένα κράτος το οποίο σαν λύση σε όλα τα προβλήματα, που το ίδιο δημιούργησε, είναι να αφαιρεί από την κατανάλωση κάθε μέρα περισσότερα χρήματα.
Άρα λοιπόν σήμερα βρισκόμαστε εδώ, έχοντας ένα παράδειγμα μιας επαρχιακής εταιρίας, όπου πραγματικά ξεκίνησε με δυναμισμό και στόχους το 1992-1993 και μέσα σε 20 χρόνια κατόρθωσε και έγινε η δεύτερη εταιρία λιανικής στον κλάδο του παιδιού στα Βαλκάνια.
Το 2009-2010 η εταιρία απασχολούσε 340 άτομα και είχε 42 σημεία πώλησης, δικά της, σχεδόν σε όλη την Ελλάδα. Το Κου Κου το 2009 συνεισέφερε από τα 35 εκατ. τζίρο που έκανε, με 8,5 εκατ. ευρώ ΦΠΑ στην ελληνική κοινωνία και με 7 εκατ. ευρώ σε μισθούς-φόρους μισθωτών υπηρεσιών και ασφαλιστικούς οργανισμούς. Αυτά λοιπόν που συνεισέφερε μια μόνο εταιρία, σήμερα όλη η κοινωνία πρόκειται να τα χάσει…
Εταιρίες υπό διάλυση
Ζούμε μια δραματική αλλαγή όπου εκείνοι οι οποίοι βασίστηκαν στην κατανάλωση, αυτές οι εταιρίες βρίσκονται σήμερα υπό διάλυση. Και δεν είναι θέμα της αδυναμίας του μάνατζμεντ. Είναι θέμα κατά πρώτον του τομέα της αγοράς που απευθύνονταν οι εταιρίες, κατά πόσο ήταν αναγκαία ή συμπληρωματικά τα είδη τα οποία παρήγαγε ή μεταπουλούσε, διότι η ύφεση το πρώτο που χτυπάει είναι η κατανάλωση και η κατανάλωση, τα μη αναγκαία προϊόντα, τα οποία είναι συμπληρωματικά. Επίσης έχουν χτυπηθεί έντονα οι εταιρίες που λειτουργούν με εποχικότητα που σημαίνει ότι βασίζουν τη λειτουργία τους στον τραπεζικό βραχυπρόθεσμο δανεισμό, ώστε να μπορούν να χρηματοδοτούν την εταιρία τους κατά τη διάρκεια που δεν υπάρχουν πωλήσεις και αποπλήρωναν τις υποχρεώσεις την εποχή που ήταν το τοπ των πωλήσεων, όπως τα παιχνίδια. Αυτές οι εταιρίες λοιπόν ήταν πάρα πολύ καλοί πελάτες των τραπεζών. Άρα λοιπόν έχουμε την πτώση της καταναλωτικής δύναμης, η οποία έχει συρρικνωθεί τα τελευταία 5 χρόνια μέσω της ύφεσης και παράλληλα την έλλειψη του κυρίου άξονα που είχε αυτή η οικονομία, δηλαδή του κρατικού κορβανά που τροφοδοτούσε αυτή την οικονομία. Το 50%-55% του ΑΕΠ το διακινούσε το κράτος, είτε μέσω της μισθοδοσίας του είτε μέσω των πάσης φύσεων εξόδων που έκανε, ακόμα και της σπατάλης, η οποία ωστόσο έπεφτε στην οικονομία. Σκεφτείτε πόσες εταιρίες έχουν σήμερα πρόβλημα καθώς είχαν βασισθεί στην αγοραστική δύναμη του κράτους».
Άρα λοιπόν για να επανέλθω στο πρόβλημά μας, δεν αποτελεί καλό νέο ότι μια εταιρία είναι στα πρόθυρα να κλείσει. Καλό νέο είναι ότι μία εταιρία ακόμη πολεμά για να ζήσει…
«Έχουν γραφτεί πολλά για το πόσο δύσκολο είναι στην Ελλάδα να ιδρύσεις μία εταιρία. Δεν έχει αναρωτηθεί κανένας το πόσο ακόμη πιο δύσκολο είναι να κλείσει μία εταιρία στην Ελλάδα. Λέμε ότι στην Ελλάδα χρειαζόμαστε σήμερα επενδύσεις. Μα αλήθεια, το πρόβλημα του επενδυτή είναι μόνο το πόσο γρήγορα θα επενδύσει μια εταιρία; Δεν είναι πρόβλημα για έναν ξένο επιχειρηματία το ότι ένα χρέος προς το Δημόσιο, προς τα ασφαλιστικά ταμεία αποτελεί κακούργημα και όχι μια αστική υπόθεση;
Σήμερα ο επιχειρηματίας έχει να αντιμετωπίσει μέσα σε αυτή τη δυσκολία, κακουργηματικές πράξεις. Αυτό είναι η τιμωρία του επιχειρηματία να δράσει; Κάναμε όπως οι Ρωμαίοι το λάκκο των λεόντων και ρίχνουμε μέσα καλούς ή κακούς για να χειροκροτούμε;
Το Κου Κου λοιπόν, είχε την προνοητικότητα, στα τέλη του 2010, να προβλέψει το τσουνάμι που έρχεται. Εμπιστεύτηκε στην ελληνική δικαιοσύνη να κρίνει αν μια εμπορική εταιρία που βρίσκεται υπό οικονομική πίεση, θα μπορούσε να προστατευτεί για να επαναδιαπραγματευθεί τα χρέη με πιστωτές και τράπεζες, ώστε να μπορέσει να συνεχίσει να λειτουργεί. Και αυτό το επιτύχαμε γιατί ήμασταν μια πραγματικά υγιής επιχείρηση. Ήμασταν η τρίτη επιχείρηση του λιανικού εμπορίου της πόλης μας σε τζίρο, με 20 χρόνια συνεχούς ανάπτυξης και με συνολικές επενδύσεις που ξεπέρασαν τα 18 εκατ. ευρώ ξεκινώντας από ένα κατάστημα. Στις επενδύσεις συμμετέχει ο επιχειρηματίας αλλά και οι τράπεζες οι οποίες έχουν πειστεί ότι η χρήση του δανείου θα έχει ανταπόκριση και θα μπορεί να τους αποπληρώνει τα δάνεια και τις υποχρεώσεις.
Όταν λοιπόν μπήκαμε στο 99 και επιτύχαμε συμφωνία με το 82% των πιστωτών, η εταιρία δεν έθεσε ως προϋπόθεση σκληρούς όρους για τη συνέχιση της επιβίωσής της. Είχαμε ζητήσει από τις τράπεζες, που αποτελούσαν το 50% των υποχρεώσεων, να μας μετατρέψουν το δανεισμό μας σε μακροπρόθεσμο 10ετίας και να αρχίσουμε να αποπληρώνουμε το κεφάλαιο μετά από τρία χρόνια. Δεν ζητήσαμε PSI. Δεύτερον στους προμηθευτές που αποτελούσαν το υπόλοιπο 30%, σε αυτούς που χρωστούσαμε λιγότερα χρήματα, να κάνουν ένα haircut της τάξεως του 30%-40%,που αριθμητικά ήταν οι περισσότεροι, στους δε μεγαλύτερους 4 με 5, κυρίως μεγάλες πολυεθνικές εταιρίες, ζητήσαμε ένα haircut 50% και να τους αποπληρώσουμε σε 4 με 5 χρόνια. Και μου το έδωσαν και με πίστεψαν…
Η απόφαση λοιπόν από την ελληνική δικαιοσύνη μετά τη συνδιαλλαγή βγήκε τέλος Νοεμβρίου 2011, διήρκεσε σχεδόν 11 μήνες. Σε αυτούς τους 11 μήνες η εταιρία λειτούργησε με παλιά της αποθέματα και προσπάθησε να κάνει μια αναπροσαρμογή στα μη κερδοφόρα καταστήματα, άρχισε να κλείνει τα κακά και συγχρόνως να απολύει νόμιμα το προσωπικό τους.
Υλική και ηθική συμπαράσταση
Για την Κου Κου είχε εγκριθεί δάνειο με την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου από την 25η διεύθυνση του υπουργείου Οικονομικών ύψους 1,5 εκατ. ευρώ με τη συνεργασία της Τράπεζας Πειραιώς η οποία πρέπει να τονίσω μας έχει συμπαρασταθεί και υλικά και ηθικά και τα στελέχη της ήταν πάντα κοντά μας βοηθώντας τη δοκιμαζομένη εταιρία καθοριστικά από την αρχή με τεχνικές συμβουλές και αναλύσεις.
Ενώ είχε εγκριθεί και πέρασε από την επιτροπή και βγήκε απόφαση δεν είχε εκταμιευθεί την ημέρα που καταθέσαμε αίτημα για το 99. Η τράπεζα πριν το εκταμιεύσει έστειλε επιστολή στην 25η διεύθυνση και ρώτησε αν μπορούσε να εκταμιευτεί το δάνειο ενώ είχαμε καταθέσει αίτηση για το 99. Η απάντηση ήταν όχι μέχρι να βγει η έγκριση ένταξης στο 99.
Πρέπει να τονίσω ότι το πρόβλημα για την Κου Κου δεν ήταν παραπάνω από 1,5-2 εκατ. ευρώ για να συνεχίσει τη δραστηριότητά της και ήταν για αγορές και κεφάλαια κίνησης. Όταν βγήκε η απόφαση για το 99, η Πειραιώς ρώτησε εκ νέου και δυστυχώς από τότε δεν έχουμε λάβει καν απάντηση! Ο δε αρμόδιος υπάλληλος έχει βγει στη σύνταξη!
Τον Ιανουάριο πλην της Πειραιώς που μας έδωσε ένα μικρό ποσό σε εγγυητικές επιστολές 180 χιλ. ευρώ, καμία άλλη τράπεζα δεν συμμετείχε στην προσπάθειά μας, αλλά και κανένας προμηθευτής και δεν εννοώ από τις μικρές εταιρίες αλλά από τις πολυεθνικές με έδρα την Ελλάδα, εταιρίες που δρουν στη χώρα μας και εκπροσωπούν ξένους οργανισμούς, όπως οι Playmobil Hellas, Mattel Hellas Hasbro Hellas κ.λπ. Μας είπαν δώστε μας εγγυητικές για να σας πιστώσουμε εμπόρευμα, πράγμα ωστόσο που οι τράπεζες δεν το έκαναν. Ζητήσαμε από τις εταιρίες να μας δώσουν τη δυνατότητα να πουλάμε για λογαριασμό τους εμπορεύματα τα οποία θα ανήκαν σ' αυτές και εμείς πουλώντας τα θα τα αποπληρώναμε κρατώντας το φυσικό μας κέρδος.
Το έκαναν αυτό περίπου 40 εταιρίες, οι οποίες μας έδωσαν εμπορεύματα παρακαταθήκης ύψους 1,5-2 εκατ. ευρώ, αλλά ούτε μια πολυεθνική ή εταιρία με επώνυμα εμπορεύματα.
Οι πολυεθνικές δεν πίστωναν…
Δυστυχώς οι πολυεθνικές εταιρίες και οι διοικήσεις τους που δρουν στην Ελλάδα παίρνουν εντολές από τα κεντρικά των εταιριών, που βρίσκονται κάπου στην Ευρώπη. Ταυτόχρονα καμία ασφαλιστική εταιρία της Ευρώπης δεν ασφαλίζει το ελληνικό επιχειρείν, την αποστολή και την πίστη των εμπορευμάτων. 'Αρα λοιπόν εκ των πραγμάτων οι πολυεθνικές εταιρίες δεν πίστωναν εμπόρευμα. Επαναλαμβάνω δεν ήταν επιλογή της ελληνικής διοίκησης των εταιριών οι οποίες συμμερίζονται την προσπάθειά μας για επιβίωση, αποπληρωμή και ξεπέρασμα των προβλημάτων της ελληνικής αγοράς.
Αλλά επειδή ο λογαριασμός είναι μεγάλος οι εγκρίσεις έρχονται από το εξωτερικό.
Και πολιτική εκμετάλλευση
Έτσι από την μια πλευρά έχουμε έλλειψη χρήματος στην αγορά, από την άλλη έλλειψη πιστοδοτικής ικανότητας των τραπεζών και τρίτον την έλλειψη ασφαλιστικής πίστης. Σε τέτοιο περιβάλλον ποια επιχείρηση μπορεί να έχει διάρκεια ζωής;
Η εταιρία πέρασε 2 μήνες με απεργίες και κλεισίματα μαγαζιών, με τις προσπάθειες και τη συμμετοχή κάποιου πολιτικού κόμματος! 'Ατομα τα οποία δεν είχαν ιδέα για την εταιρία, τους έβλεπα ως εκπροσώπους των εργαζομένων! Οι εργαζόμενοι έτυχαν πολιτικής εκμετάλλευσης σε συνδυασμό με την προεκλογική κατάσταση.
Παρόλα αυτά ήρθε σε συνεννόηση η διοίκηση με τους εργαζόμενους και σήμερα σταμάτησαν τις απεργιακές κινητοποιήσεις, από τις 18 Ιουνίου και μέσα σε 15 μέρες έχουν αποπληρωθεί τους 2 μόνο μήνες οφειλόμενα.
Τον Απρίλιο η εταιρία συγκάλεσε στα γραφεία της μια συνέλευση όλων των προμηθευτών-τραπεζών στην οποία προσήλθαν 55 εταιρίες και 5 τράπεζες.
Η εταιρία ανακοίνωσε πρόγραμμα συνέχισης λειτουργίας, συγχρόνως με αποπληρωμή όλων των υποχρεώσεών της, όπως αυτές προβλέπονται από τη συνδιαλλαγή αλλά ζήτησε μετ' επιτάσεως πίστη συνολικού ύψους 2 εκατ. ευρώ. Και λέω πίστη γιατί αυτή τη στιγμή η εταιρία χρειάζεται ένα πολύ μικρό ποσό χρηματοδότησης σε Cash flow, όσο χρειάζεται πίστη για να αγοράσει εμπορεύματα. Με αυτά τα 2 εκατ. σε πίστη η εταιρία παρουσίασε στους προμηθευτές Business plan συνέχισης λειτουργίας με τα 12 υφιστάμενα καταστήματα, με 140 εργαζόμενους, από τα 42. Ο λόγος είναι απλός: το συμμάζεμα της εταιρίας, η πτώση των ενοικίων και γενικότερα η πτώση των γενικών εξόδων σε συνδυασμό με την επέκταση των υποχρεώσεων μέσω του 99 καθιστούν δυνατή τη βιωσιμότητά της.
Η τελευταία προσπάθεια της εταιρίας είναι ότι για αυτή την πίστη, η εταιρία προτείνει, όπως εξάλλου αναφέρεται και στο νόμο, την τοποθέτηση εκ μέρους των πιστωτών ενός επιτρόπου, οικονομικού-ορκωτού λογιστή, ο οποίος θα ελέγχει το ταμείο και τις ενέργειες της εταιρίας.
Είναι καταγεγραμμένες οι θέσεις που πήραν οι κυριότερες τράπεζες και προμηθευτές και είναι ότι έχουν εμπιστοσύνη στη διοίκηση και δεν βρίσκουν το λόγο να τοποθετήσουν επίτροπο. Όμως δεν έχουμε πάρει μέχρι σήμερα την απάντηση από την πλευρά των τραπεζών. Πόσο θα αντέξουμε ακόμη περιμένοντας αυτή την απάντηση; Λίγους μήνες ακόμα. Αυτή είναι η κάθε αλήθεια».
Πηγή: express.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου