Το 1962 και ενώ παραθέριζαν στο Ξενία οι συνέταιροι και εξ αγχιστείας συγγενείς, Αναστάσιος Ανδρεάδης και Λεωνίδας Ζησιάδης, έγιναν δέκτες μιας πρότασης να δουν μια παρθένα και αναξιοποίητη έκταση ιδιοκτησίας της μονής Σταυρονικήτα του Αγίου Όρους. Καθώς δρόμος δεν προσέγγιζε το σημείο, με τη βοήθεια ενός καϊκιού από την Ποτίδαια έφτασαν στη Σάνη. Μια αληθινή ζούγκλα, γεμάτη έλη, άγρια βλάστηση και συνθήκες αφιλόξενες, όπου απλά έβοσκαν ζώα. Η ομορφιά του μοναστηριακού μετοχίου τους κέρδισε από την πρώτη στιγμή, τους κέντρισε το ενδιαφέρον και έτσι αυτός ο επί της γης παράδεισος που αντίκρισαν από τη θάλασσα έγινε το στοίχημα της ζωής τους. Η αγορά του σε κείνες τις πρώιμες εποχές ήταν ένα άλμα στο κενό, και η ανάπτυξή του ένα ριψοκίνδυνο βήμα που κανείς δεν μπορούσε να προεξοφλήσει την εξέλιξή του. Για την αγορά της έκτασης επενδύθηκε σχεδόν όλο το κομπόδεμα των δυο συνέταιρων στην εργολαβική εταιρία που διέθεταν στη Θεσσαλονίκη.
Οι πρώτες σκέψεις για αξιοποίηση ξεκινούν την περίοδο 1964-1965, κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες. Η πίστη τους όμως ήταν πιο δυνατή από τις αντιξοότητες και μετά τους πρώτους καθαρισμούς από την πυκνή βλάστηση ξεκίνησαν οι γεωτρήσεις για νερό ενώ ταυτόχρονα η ΜΟΜΑ που επιχειρούσε τότε και εκτελούσε τα δημόσια έργα ξεκίνησε να σκάβει το δρόμο του ποδιού. Μετά την πρώτη διαμόρφωση ξεκινά και η ιδέα του ξενοδοχείου.
Αρχιτέκτονας της εποχής ο περίφημος Γεώργιος Μπόγδανος, από τους πρωτεργάτες του μοντερνισμού με έργα σπουδαία στην Αθήνα όπως η Λαχαναγορά του Ρέντη ή το εστιατόριο Διόνυσος στην Ακρόπολη, ο σχεδιασμός της πλατείας Ομονοίας το 1958 αλλά και ξενοδοχεία κομψά σε διάφορα σημεία της Ελλάδας, που κλήθηκε να σχεδιάσει το ξενοδοχείο. Λαμβάνοντας υπ’ όψη τη φυσική του θέση, τις κλίσεις του εδάφους, τους χαμηλούς όγκους που θα εξασφάλιζαν την απρόσκοπτη θέα στη θάλασσα σχεδιάζει το κεντρικό κτίριο και τα bungalows. Ο έτερος Λεωνίδας Ζησιάδης, ο μετέπειτα γνωστός συγγραφέας, αναλαμβάνει την επίβλεψη των έργων και την αντιμετώπιση των δύσκολων συνθηκών, όπως οι διαρκείς κατολισθήσεις, οι μετακινήσεις εδαφών, το νερό κάτω από τη γη.
Παρά τις δύσκολες συνθήκες οι οικίσκοι των δωματίων υψώνονται έχοντας γκαράζ αυτοκινήτων στο κάτω μέρος τους, και το κεντρικό κτίριο δεσπόζει προς την πλευρά της θάλασσας. Ταυτόχρονα διαμορφώνεται και η γύρω περιοχή. Τακτοποιείται η άγρια βλάστηση, τιθασεύεται το έλος, διαμορφώνεται ο περιβάλλον χώρος και η πρόσβαση.
Το 1970 το ξενοδοχείο είναι πλέον έτοιμο να λειτουργήσει. Εκεί έρχονται και οι πρώτοι τουρίστες, άγγλοι χαμηλής οικονομικής στάθμης, που επιλέγουν τον τόπο διακοπών από τουριστικά φυλλάδια της εποχής. Φτάνουν το καλοκαίρι του 1970 σε αυτόν τον παράδεισο. Αντικρίζουν ένα απίστευτο ηλιοβασίλεμα στον ορίζοντα, μοναδικούς αμμόλοφους, άγρια βλάστηση. Το πιο κοντινό χωριό, οι Φώκιες απέχει δέκα δύσκολα χιλιόμετρα και δεν διαθέτει υποδομές διασκέδασης, συνεπώς οι μέρες και οι νύχτες κυλούν εντός του ξενοδοχείου, καθώς γύρω δεν θα υπάρχει απολύτως τίποτε άλλο.
Κάθε απόγευμα σερβίρεται το τσάι των πέντε ακριβώς και οι Αγγλίδες κατεβαίνουν με τουαλέτες λαμέ, τεράστια φο μπιζού, χρυσά τακούνια και έντονο μακιγιάζ. Εμφανίσεις γκροτέσκες σε απόλυτη αντίθεση με το ελληνικό καλοκαίρι και την απλότητα του. Οι ντόπιοι που εργάζονται στο ξενοδοχείο παραξενεύονται με την εικόνα αυτή και φυσικά με τη συνήθεια να σερβίρεται καυτή σούπα στις 7 το απόγευμα με 35 βαθμούς κελσίου και τον τόπο να βράζει! Οι ξένες γλώσσες βέβαια είναι ακόμα πολυτέλεια και οι σερβιτόροι μιλούν μια ιδιόμορφη μίξη ελληνικών, αγγλικών και γερμανικών λέξεων. Το αποκορύφωμα της διασκέδασης, αφού το ξενοδοχείο εισάγει τους animateurs που αναλαμβάνουν να διασκεδάσουν το κοινό, είναι οι περίφημες ελληνικές βραδιές όπου γίνεται κυριολεκτικά χαμός.
Βραδιές που το προσωπικό ντύνεται με αμφιέσεις θεών του Ολύμπου και ημίθεων της Αρχαίας Ελλάδας. Κηπουροί, οδηγοί, καμαριέρες παριστάνουν το Διόνυσο, την Αφροδίτη, τον Άδωνι. Οι ξένοι απολαμβάνουν το σόου και συχνά πυκνά, η σαγήνη της ελληνικής ομορφιάς οδηγεί και πολλούς σε ερωτικά σκιρτήματα, που βρίσκουν την ολοκλήρωση τους κάτω από τον έναστρο ελληνικό ουρανό. Ειδύλλια που γεννιούνται και τελειώνουν με θλίψη στο τέλος των διακοπών στο ελληνικό καλοκαίρι.
Οι χειμώνες στη Σάνη είναι πολύ δύσκολοι. Τα πάντα ερημώνουν και τα καιρικά φαινόμενα καταστρέφουν μεγάλα μέρη της διαμόρφωσης με κατολισθήσεις και τη θάλασσα να τρώει την άμμο από την παραλία με αποτέλεσμα να επιχειρούν κάθε άνοιξη εξ αρχής να τη διαμορφώσουν.
Σιγά – σιγά όμως η φήμη του φτάνει στην Ευρώπη και ολοένα και περισσότεροι ξένοι θέλουν να γνωρίσουν το απομονωμένο ξενοδοχείο με την εκπληκτική φιλοξενία και το υπέροχο προσωπικό που στο τέλος της μέρας, στα γλέντια γίνεται ένα με τους τουρίστες. Άλογα για ιππασία στο δάσος, βόλτες εκεί που σήμερα είναι η μαρίνα με το πόδι μέσα στο νερό για να φτάσουν απέναντι στον έρημο λόφο με το κάστρο, ψάρεμα.
Στα τέλη του εβδομήντα γίνεται μόδα και για την καλή κοινωνία της εποχής που παραθερίζει στη Γερακινή και τη Μένδη. Αρχίζουν να καταφθάνουν γνωστοί Θεσσαλονικείς για να βιώσουν τη σαγήνη του.
Ανάμεσα τους ο Ιωάννης Βελίδης που αποτελούσε τότε τον ισχυρό άνδρα της πόλης. Οργανώνονται τα πρώτα καλλιστεία που παρουσίασε ο Άλκης Στέας. Γίνεται το γεγονός του καλοκαιριού. Επιτροπή με πρόεδρο τον Αναστάσιο Ανδρεάδη κρίνει τις καλλονές, Eλληνίδες και ξένες, ενώ στη διοργάνωση τραγουδά και η Άννα Βίση, κοριτσάκι τότε που συνοδεύεται από τη μητέρα της.
Δημιουργείται το θρυλικό club Salina εντός του ξενοδοχείου και τη διαχείριση του αναλαμβάνει ο μυθικός κοσμικογράφος των εφημερίδων του Βελλίδη, ο Γιώργος Φωτιάδης, άνθρωπος με γνωριμίες σε όλο τον καλλιτεχνικό κόσμο. Θα φέρει στο Σάνη όλα τα μεγάλα ονόματα της εποχής. Από την Τζένη Βάνου μέχρι τον Γιώργο Ζαμπέτα με την Μπουμπού να ανεβαίνει στα τραπέζια και να καίγεται το σύμπαν. Όποιο διάσημο όνομα της εγχώριας και διεθνούς showbiz ερχόταν τότε στη Θεσσαλονίκη έκανε το πέρασμα του και από το Salina. Ακολουθεί βέβαια και όλη η πόλη που δίνει μια μάχη για να παραθερίσει εκεί και πολλές φορές αρνείται να φύγει από το δωμάτιο που νοικιάζει, ακόμα και όταν έχει τελειώσει η περίοδος ενοικίασης και ενώ έχουν έρθει οι επόμενοι ενοικιαστές, από το φόβο της απώλειας των επόμενων εμπειριών.
Την εποπτεία του operation του ξενοδοχείου έχει αναλάβει στο μεταξύ ο νεαρός Σταύρος Ανδρεάδης, που μόλις έχει επιστρέψει από τις σπουδές του στο Βερολίνο. Εδώ περνά μέρες και νύχτες, τους χειμώνες στις δύσκολες συνθήκες της προετοιμασίας, τα καλοκαίρια παρέα και με τους φίλους του, που δημιουργούν μια από τις πιο ζωντανές παρέες της εποχής. Εδώ γίνεται και η πρόταση γάμου μια χειμωνιάτικη νύχτα στην αρχιτέκτονα Νίκη Μάνου και μαζί θυμούνται σήμερα μυθικές μέρες και νύχτες με γλέντια στην παραλία, γέλια και ατέλειωτα ξενύχτια μέχρι το πρωί αλλά και χαρακτηριστικά στιγμιότυπα όπως το καζάνι με τη φασολάδα που μαγείρεψε η Νίκη και κατέβασαν στην αμμουδιά για ένα μεγάλο πάρτι! Το τοπίο είναι μαγικό και ο ζωγράφος Παραλής αναλαμβάνει να το αποτυπώσει στον καμβά.
Το 1975 μια σειρά οικονομικοί λόγοι αναγκάζουν την επιχείρηση να νοικιάσει το ξενοδοχείο για πέντε χρόνια στο γερμανικό Robinson Club, που το λειτουργεί με τη λογική των all inclusive.
H επάνοδός του στα χέρια της Σάνη ΑΕ και με τους Σταύρο και Ανδρέα Ανδρεάδη και Φωκίωνα Ζησιάδη στο τιμόνι, οδηγεί σε μια σειρά ανακαινίσεις με σεβασμό στα σχέδια του Μπόγδανου και το πνεύμα του.
Η πιο πρόσφατη και πιο εντυπωσιακή ανακαίνιση του Club, του πρώτου από τα ξενοδοχεία της Σάνης με τη μεγάλη Ιστορία ολοκληρώθηκε τις μέρες αυτές και είναι πραγματικά σπουδαία. Η Νίκη Μάνου, που σχεδίασε έκτοτε τα περισσότερα από τα νέα κτίρια του συγκροτήματος και τις ανακαινίσεις όλων των παλαιών κτιρίων, σεβάστηκε απόλυτα το μοντέρνο πνεύμα του ιστορικού αρχιτέκτονα κρατώντας τα μορφολογικά στοιχεία της εποχής και το χαρακτήρα του.
Με υλικό τη χαρακτηριστική πέτρα που πρωταγωνιστεί σε όλο το συγκρότημα και παίρνοντας υπ’ όψην της το ιδιόμορφο οικιστικό περιβάλλον και την ανάγκη για απρόσκοπτη θέα, τις κλίσεις του εδάφους, τα επίπεδα, την ανάγκη δημιουργίας πολλών αναλειμματικών τειχών, δημιούργησε το απόλυτα σημερινό πρόσωπο που εγκαινιάζεται αυτή την άνοιξη. Με σύγχρονα ενεργειακά κτίρια, φυτεμένα δώματα που προσφέρουν την πράσινη θέα όχι μόνο στην πλάτη αλλά και στη θωριά του διαμένοντα, με μια νέα reception στην είσοδο πια του ξενοδοχείου και όχι κάτω χαμηλά στη θάλασσα όπως ήταν από τη γέννηση του μέχρι φέτος, εντυπωσιακών ανέσεων νέα κτίρια με κλειστές πισίνες, διαδραστικές πρωτοποριακές παιδικές χαρές και εστιατόρια υψηλής γαστρονομίας που κάνουν τη μετάβαση του ιστορικού πρώτου ξενοδοχείου της Σάνη στο μέλλον να μοιάζει απόλυτα φυσική και με πολλές υποσχέσεις για τον ταξιδιώτη του σήμερα.
Από την εποχή των παλαιάς κοπής διευθυντών που έμοιαζαν μυλόρδοι από βρετανική ταινία και των beach parties στην παραλία της Κουτσουπιάς μέχρι το καλοκαίρι του 2017 πέρασαν πια σχεδόν πενήντα χρόνια. Σε αυτόν τον μισό αιώνα, το ξενοδοχείο που άλλαξε τα τουριστικά δεδομένα της Χαλκιδικής προχώρησε στο μέλλον με ένα μοναδικό τρόπο. Αυτό το καλοκαίρι το Club συνεχίζει το ταξίδι του στο μέλλον ρίχνοντας ματιές σεβασμού στη μεγάλη ιστορία του παρελθόντος του και μας περιμένει απόλυτα ανανεωμένο.
*Sani Club, Sani Resort, Κασσάνδρα Χαλκιδικής, Τηλέφωνο: 23740 99504
http://parallaximag.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου