Νοσοκομείο Πολυγύρου-Τηλεκύβος

Εδώ και δύο μήνες αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα με την κούραση στα μάτια μου. Προσπάθησα να κλείσω ραντεβού στο Γενικό Νοσοκομείο Χαλκιδικής και τελικά κατάλαβα ότι είναι καλύτερα να  βγάλω τα μάτια μου παρά να με εξετάσουν.

Την πρώτη φορά, περί τα τέλη Μαΐου, τηλεφώνησα για να κλείσω το ραντεβού μου. Ο υπάλληλος με ενημέρωσε ότι δεν μπορώ να εξεταστώ μέχρι τις 15 Ιουνίου και πως έπρεπε να ξανακαλέσω.

Έτσι κι έκανα. Σε πρόσφατο τηλεφώνημά μου ενημερώθηκα πως πρέπει να ξανακαλέσω μετά τις 6 Ιουλίου και να μπω στην διαδικασία του τηλεκύβου.

Δηλαδή; Για να καταφέρω να εξεταστώ πρέπει, αρχικά, να πετύχω την μέρα που θα έχει ο οφθαλμίατρος εφημερία. Έπειτα, πρέπει να είμαι στα δέκα πρώτα τηλεφωνήματα για να κάνω την δουλειά μου. Αν δεν πιάσω σειρά επαναλαμβάνω μέχρι να καταφέρω το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Η όλη διαδικασία, όπως προείπα, μου θύμισε τα παιχνίδια του τηλεκύβου. Ο πιο γρήγορος που θα τηλεφωνήσει ,κερδίζει. Βέβαια, εγώ δεν θα κέρδιζα 500€. Ούτε καν τοστιέρα. Απλά θα περίμενα τέσσερις ώρες για να μου δώσουν ένα ζευγάρι γυαλιά.

Την καλύτερη δουλειά την έκανε ο Οιδίποδας. Ούτε ραντεβού, ούτε ταλαιπωρία, ούτε τοστιέρα. Τσακ. Τα έβγαλε μόνος του. Ρε μήπως κι εγώ να τα βγάλω;

Το δημόσιο σύστημα υγείας έχει φτάσει στο τέλος του. Σταμάτησε να εξυπηρετεί τους ανθρώπους που τους χρωστά την ύπαρξή του. Αρνούμαι να λέγομαι ασφαλισμένος μέχρι να εξυπηρετηθώ, όπως μου αξίζει.

(Η ιστορία είναι αληθινή και συνέβη σε εμένα τον ίδιο. Δεν υπάρχει το στοιχείο της υπερβολής και μπορεί να διαπιστωθεί με ένα τηλεφώνημα στην γραμμή των ραντεβού.) 

 By Aristeidis Karemfillis

 stu.gr