Ποιο πλεόνασμα, ποια ανάπτυξη;

Καταπέλτης η έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού του κράτους στη Βουλή. Το πρωτογενές πλεόνασμα, η συμφωνία με την τρόικα και η έξοδος της Ελλάδας στις αγορές δεν σηματοδοτούν το οριστικό τέλος της δύσκολης πορείας, επισημαίνεται στην τριμηνιαία έκθεση.

Η ύφεση επιβραδύνεται, αλλά η κοινωνική κρίση συνεχίζεται. Η ανεργία θα εξακολουθεί να παραμένει σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα, υπογραμμίζεται.

Εκφράζεται μάλιστα προβληματισμός ως προς τις....
αισιόδοξες προβλέψεις του μεσοπρόθεσμου προγράμματος για τα πρωτογενή πλεονάσματα.

Υπάρχουν μόνο λίγα παραδείγματα που αναπτυγμένες χώρες (π.χ. η πετρελαιο- παραγωγός Νορβηγία) ήταν σε θέση να διατηρήσουν πρωτογενή πλεονάσματα για μεγάλες χρονικές περιόδους και πάντως ο μέσος όρος αυτών ως ποσοστό του ΑΕΠ ήταν 3,1%, πολύ χαμηλότερος από αυτούς που
εκτιμώνται τόσο στο Μεσοπρόθεσμο όσο και στους υπολογισμούς της τρόικας, ιδιαίτερα για την περίοδο μετά το 2015.

Αυξανόμενα πρωτογενή πλεονάσματα μπορούν να επιτευχθούν είτε με περαιτέρω μείωση των κρατικών δαπανών, είτε με αύξηση των φορολογικών εσόδων.

Για το σκέλος των δαπανών, αναφέρει πως είναι σχεδόν αδύνατο να συμπιεσθούν περαιτέρω χωρίς ανεπιθύμητες παρενέργειες.
Ως προς το σκέλος των εσόδων τονίζει πως η έως τώρα πτώση των εισοδημάτων και οι συνεχείς ανασχεδιασμοί στο φορολογικό σύστημα δεν μας επιτρέπουν κάποια αισιόδοξη πρόβλεψη για γρήγορη αύξηση των εσόδων και μείωση της φοροδιαφυγής.

Άλλωστε ό,τι επιτεύχθηκε έως τώρα από πλευράς εσόδων οφείλεται περισσότερο στις αυξήσεις φορολογικών συντελεστών και σε νέους φόρους παρά στην καταπολέμηση της φοροδιαφυγής.

Θεωρεί επίσης αισιόδοξες και τις προβλέψεις για την ανάπτυξη μέχρι το 2018 και ζητά αναθεώρηση των στόχων τόσο του πλεονάσματος όσο και της ανάπτυξης. Προτείνει να ξεκινήσει το γρηγορότερο η συζήτηση για το ελληνικό χρέος.