Το προκλητικό ντύσιμο

Ψυχολογικά για τους περισσότερους ανθρώπους το ντύσιμο αντιπροσωπεύει τον τρόπο με τον οποίο εκείνοι επιθυμούν να τους βλέπουν οι άλλοι άνθρωποι. Υπάρχουν γυναίκες που θέλουν να τονίζουν τη θηλυκότητά τους (ντεκολτέ, στενά ρούχα, μίνι, σκιστά) ενώ άλλες όχι. Το ίδιο συμβαίνει και με τους άντρες: άλλοι θέλουν να τονίζουν τον ανδρισμό τους (ανοιχτά πουκάμισα να φαίνεται το τριχωτό στήθος, στενά μπλουζάκια να φαίνονται οι μυς, στενά παντελόνια στα γεννητικά όργανα) ενώ άλλοι όχι. Και τα δυο φύλα έχουν δικαίωμα να επιλέξουν ή όχι να τονίζουν τα χαρακτηριστικά του φύλου τους, γνωρίζοντας το πιθανό μήνυμα που μπορεί να δίνουν στο περιβάλλον τους.

Άλλοι πάλι άνθρωποι μπορεί απλώς να αρέσκονται στην εικόνα του εαυτού τους ντυμένου με έναν συγκεκριμένο τρόπο και να μη νοιάζονται για την εικόνα που δίνουν στους άλλους, τουλάχιστον σε συνειδητό επίπεδο. Υπάρχει και η πιθανότητα κάποιος να μην αντιλαμβάνεται τι και πόσο είναι προκλητικό, ειδικά αν είναι νέος. Πχ εγώ η ίδια θυμάμαι πως ως φοιτήτρια δεν είχα ειλικρινά αντιληφθεί πόσο διαφανές γινόταν στο φως ένα απλό καλοκαιρινό φόρεμα που είχα, μέχρι να μου το επισημάνει μια μεγαλύτερη κυρία. Στους νέους επίσης, περισσότερο από τους μεγάλους, λειτουργεί η μόδα της εποχής και των συνομηλίκων τους. Αυτό είναι φυσικό, γιατί ο νέος, μην έχοντας ακόμη διαμορφώσει σταθερή προσωπικότητα, έχει μεγάλη επιθυμία να αναγνωρίζεται ως μέλος της κοινωνικής ομάδας στην οποία ανήκει.

Δεν έχει όμως σημασία τόσο τι φορά κάποιος όσο πόσο το «υποστηρίζει» με τη στάση του και την υπόλοιπη προσωπικότητά του. Σημασία επίσης έχει ο χώρος, η καλαισθησία και η ηλικία. Πχ ένα μικρό σορτάκι στην πόλη το καλοκαίρι είναι απόλυτα αποδεκτό αν φοριέται από ένα νέο, καλλίγραμμο κορίτσι ή αγόρι αλλά όχι από μια μεγάλη κυρία ή έναν μεγάλο κύριο. Ένα ανοιχτό ντεκολτέ είναι φυσιολογικό σε ένα χώρο αναψυχής αλλά όχι σε ένα χώρο εργασίας. Μια κοπελίτσα μπορεί άνετα να φορέσει ένα σούπερ μίνι σε ένα πάρτι συνομηλίκων της (όπου είναι αναμενόμενο πως μεταξύ άλλων πάει και για να φλερτάρει) αλλά όχι στο σχολείο της.

Επιπλέον, και ίσως σπουδαιότερο απ’ όλα, ο καθένας θα έπρεπε να είναι ελεύθερος να κάνει τις επιλογές του, οι άλλοι μπορούν να σκεφτούν ό,τι θέλουν γι αυτόν ανάλογα με τις αντιλήψεις τους και να τον προσεγγίσουν ή να απομακρυνθούν, αλλά ΝΑ ΜΗΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ σε καμία περίπτωση να κακοποιηθεί ή να βιαστεί! Αυτά είναι φαινόμενα μιας κοινωνίας που «νοσεί» και δεν έχουν να κάνουν με το ντύσιμο του άλλου.


Επειδή όμως αυτό είναι το δεύτερο μήνυμά σου που αφορά την ηθική των νεαρών κοριτσιών, μου κινείται η απορία γιατί εσύ ως άντρας ασχολείσαι τόσο με το θέμα. Υπάρχει κάτι προσωπικό που σε απασχολεί σχετικά; Ενδιαφέρεσαι ερωτικά για κάποια νέα κοπέλα ή έχεις κόρη και θέλεις να ξέρεις πώς να της φερθείς; Αν όχι, τότε ποια είναι η προσωπική σου ανάγκη που σε ωθεί να ζητάς τη γνώμη μου για την ηθική των νεαρών γυναικών;

Κάθε θεραπευτής, εκτός από τις ψυχοθεραπευτικές του γνώσεις, έχει και την προσωπική του ιδεολογία και βλέπω πως οι δικές μας ιδεολογίες δεν ταιριάζουν. Μακάρι οι απόψεις μου να σε οδηγήσουν να ξεφύγεις από τα στερεότυπά σου και να δεις τις νέες κοπέλες ως προσωπικότητες και όχι ως σεξουαλικά αντικείμενα.





http://healthcouncelling.blogspot.gr