Αντώνης Παπαδημητρίου.Μια συγκλονιστική ανθρώπινη ιστορία στον Μαραθώνιο του Χιούστον.

Ο πρωταθλητής μας των μεγάλων αποστάσεων Αντώνης Παπαδημητρίου ταξίδεψε τον προηγούμενο μήνα στο Χιούστον, όπου συμμετείχε στο Διεθνή μαραθώνιο δρόμο και κατέλαβε την 21η θέση σε σύνολο 15.000 αθλητών κάνοντας μάλιστα ατομικό ρεκόρ.

Η ιστορία του συγκλονιστική καθώς μετά το πέρας του αγώνα στο Χιούστον, οι γιατροί διαπίστωσαν ότι έτρεξε όλη τη διαδρομή με τενοντοελιτριτιδα. Αυτήν την ιστορία και την εμπειρία του στο Χιούστον θέλησε σήμερα να ξετυλίξει αποκλειστικά στο allaspor.gr και εμείς ευχαριστώντας τον θερμά σας μεταφέρουμε αυτούσιο το κείμενο του πρωταθλητή μας.

"Όταν με πήραν τηλέφωνο για να ειδοποιήσουν ότι επιλέχθηκα μετά από την απόρριψη ή άρνηση των υπολοίπων τριών αθλητών που προηγήθηκαν στην πανελλήνια κατάταξη του μαραθωνίου της κλασικής διαδρομής (εγώ βγήκα 4ος) δεν είχα κάποια πρόβλημα τραυματισμού ,και ο υπεύθυνος του ΣΕΓΑΣ με τον οποίον μιλούσα με είπε αν δεν έχω κάποιο πρόβλημα να συμμετάσχω για δεύτερη συνεχή χρονιά παρόλο 2 μηνών μετά την κλασική .
     
Μετά από το τηλεφώνημα και κλείνοντας τα εισιτήρια με επιστροφή στο όνομα μου για το Χιούστον με έπιασε μία εξαντλητική ίωση εξασθενώντας τον οργανισμό μου και μια βδομάδα μετά η τενοντίτιδα στο μάκρο των εκτείνων των δαχτύλων. Αρχικά δεν πίστεψα ότι είναι κάτι σοβαρό γιατί εμείς οι μαραθωνοδρόμοι λόγω των καταπονήσεων και ειδικά σε μένα που η περισσότερη προπόνηση  γίνεται στην άσφαλτο αντιμετωπίζουμε συνεχή προβλήματα.

Εκεί παρότι την υψηλής ψυχολογίας μου για ακόμη ένα υπερατλαντικό ταξίδι είπα πώς αν γινόταν δεν θα πήγαινα αλλά δεν γινόταν αυτό να γίνει. Χαρακτηριστικά όταν την Δευτέρα στις 13 Ιανουαρίου ταξίδευα αεροπορικώς απο Θεσσαλονίκη για Αθήνα ο πόνος αυξανόταν και το βράδυ όπου διανυκτέρευσα για λίγες ώρες στο ξενοδοχείο είχα επικοινωνία με τον αθλίατρο μου όπου με είπε να επιδιώξω πρίν φύγω απο Ελλάδα να πάρω ειδικό αντιφλεγμονώδη έμπλαστρο, και μία ομοιοπαθητική άλοιφή. Λέγοντας μου πώς θα έχω θέμα πρός το τέλος της διαδρομής είπα απορώ πώς θα μπορέσω να βγάλω αυτόν τον αγώνα με αυτό το πρόβλημα. Είχα πεί όμως ότι η ψυχολογία και η στήριξη των Ελλήνων εκεί θα με δώσει την δύναμη όπως και έγινε να φθάσω ώς το τέρμα.
       
Και ενώ ο ρυθμός μου έπεφτε μετά απο κάποιο χλμ λόγω της ελλιπής προετοιμασίας μου και των προβλημάτων είπα πώς μπορώ να φτάσω πρός τον τερματισμό αλλά και να κάνω και ατομικό ρεκόρ τρέχοντας με την δύναμη της ψυχής κάνοντας στο τελευταίο χλμ χρόνο 3:09min/km ενώ η μέση ταχύτητα όλου του αγώνα ήταν περίπου 3:25min/km. O κύριος Ψηφίδης Βασίλης παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Αρη βλέποντας μου απο ψηλά μου είπε πώς έτρεχα στον τερματισμό σαν 400άρης.

     
Σε εκείνο το σημείο τα ξέχασα όλα και είπα ότι θα τρέξω για όλους αυτούς που είναι δίπλα μου, τους φίλους μου απο την Ορμύλια της Χαλκιδικής στην οποία εδώ γεννήθηκα, ζω, προπονούμε και συνεχίζω να διαμένω, την οικογένεια μου , τον υπέροχο μου προπονητή μου που είναι συνεχώς δίπλα μου παρόλο που δεν το έχω κοντά μου και μιλάμε τηλεφωνικά, όλους του Ελληνες και κυριώς τους Ελληνες ομογενείς που ήταν όλες τις μέρες διαμονής μας δίπλα μας, Τον Ντεμίρη, Ντένη,Θοδωρή,Ηλία,Ντίνο,Αντώνη,και βέβαια τον Βασίλη Ψηφίδη που με φιλοξένησε στο σπίτι του τα 3 απο 9 υπέροχα βράδια διαμονής μου εκεί.

Ηταν ο άνθρωπος που λόγω της ίδιας όμαδας όπου είμασταν και είμαστε στον ΑΡΗ Θεσσαλονίκης ασχολήθηκε πάλι μετά απο χρόνια ώς υπεύθυνος της Ελληνικής αποστολής. Το πρόγραμμα αυτό της αδελφοποίησης μεταξύ της μαραθωνίου της Αμερικής και αυτού του Χιούστον γίνεται απο το 1989 και συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Ετσι κάθε χρόνο η Ελληνες ομογενείς κάνουν τα έξοδα στους δύο Αμερικάνους αθλητές,ανεξαρτήτως επίδοσης, μετά απο κλήρωση στο πάρτυ όπου γίνεται την Πέμπτη πρίν το μαραθώνιο του Χιούστον.

Εκεί υπάρχει εισιτήριο εισόδου ώστε να μαζευτούν χρήματα ώστε να τους στείλουν Ελλάδα για τον Κλασικό μαραθώνιο. Τα έξοδα στους Έλληνες αθλητές όπου η επιλογή τους γίνεται με βάση την θέση τους στο πανελλήνιο πρωτάθλημα τα κάνει ο χορηγός του Houston marathon όπου είναι το Chevron γι'αύτο και ονομάζεται ο μαραθώνιος έτσι. Η διαμονή εκεί μαζί με αθλητές ονόματα όπως ό δεύτερος ολυμπιονίκης της Αθήνας του 2004 Meb Keflezighi, του περσινού νικητή της διοργάνωσης Bazu Worku, Shadrak Biwott και άλλων πολλών με έκανε να νιώσω πολύ όμορφα , κάνοντας όλες μου τις μέρες διαμονής στο ξενοδοχείο Hilton-Americas Houston μαζί τους μια υπέροχη παρέα και αποκόμιση ονειρικής εμπειρίας.

Η συμπεριφορά των ερασιτεχνών αθλητών σαν εμάς που δεν έχουμε κάποιο συμβόλαιο και δεν αγωνιζόμαστε για τα χρήματα απο ανθρώπους της διοργάνωσης και όχι μόνο μπορεί να μας ανεβάσει στα σύννεφα και με ανεβασμένη ψυχολογία να μας κάνει να τρέξουμε πάνω απο τις δυνατότητες μας.

Τώρα βέβαια είναι δύσκολα γιατί οι όμορφες αυτές στιγμές έχουν περάσει και οι μοναδικοί άνθρωποι που είναι δίπλα μου στην συνέχεια της προσπάθειας μου ώστε να με στηρίζουν ηθικά είναι ο προπονητής μου ο κ. Νίκος Ψαρομιχελάκης που μιλάμε καθημερινά στο τηλέφωνο , της αδερφής μου Σοφίας που πέρασε πρόσφατα ενα μικρό πρόβλημα υγείας εύχοντας της γρήγορα περαστικά ,όλης της οικογένειας μου και του συλλόγου μου όπου και αυτός περνάει δύσκολες ώρες.

Δυστυχώς η προσπάθεια μου για ανεύρεση κάποιου επίσημου χορηγού ώστε να γίνει αρωγός της προσπάθειας μου έχει μείνει  στα λόγια. Το αγώνισμα μας είναι ήδη μοναχικό περνώντας αμέτρητες ώρες προπόνησης μοναξιάς και αν έχεις κάποιον δίπλα σου  ξέρεις ότι κάπου μπορείς να σταθείς και να συνεχίσεις με περισσότερη όρεξη και διάθεση. Αυτό μπορεί να μου δώσει και άλλη πίστη και δύναμη ώστε να μπορέσω να πάω ακόμη καλύτερα βελτιώνοντας ακόμη περισσότερο τους χρόνους μου. Σίγουρα δεν είμαι πολλά χρόνια αθλητής, νέος στο χώρο και ξέρω πώς αυτό ίσως να μην βοηθάει ,μένοντας και μακρυά από την πρωτευούσα αλλά έχοντας όρεξη για την συνέχεια !