Σκέψου τη μέρα της κηδείας σου

Σκέψου, καλέ μου αναγνώστη, για πέντε λεπτά τη μέρα της κηδείας σου. Σκέψου εσένα κλεισμένο στο φέρετρο με βαριά καρφιά να σκεπάζουν το καπάκι και εσύ πνιγμένος στα λουλούδια με γαμπριάτικο κουστούμι να κατέβαινες δύο μέτρα κάτω στη γη, ενώ ποσότητα καφέ βαρίου χώματος σκεπάζει πλέον το φέρετρό σου και το πιέζει δυνατά προς τα κάτω γεμάτο με μικρά σκουλήκια που θα μπουν από τη μύτη σου στα σωθικά σου και θα σε κάνουν μια ρευστή αηδία.

Το σώμα σου είναι χωρίς δύναμη πλέον, τα μέλη σου δεν αντιδρούν, το χρώμα σου είναι άσπρο και το δέρμα σου κρύο.
Οι συγγενείς σου κλαίνε για εσένα και σπάζουν πιάτα πάνω από το φέρετρό σου ενώ σου πετάνε και χώμα στέλνοντάς σε ακόμα βαθύτερα στη γη.
Κηδειόχαρτα με το όνομά σου έχουν γεμίσει τις κολώνες και καφέ με κονιάκ προσφέρουν στη μνήμη σου οι συγγενείς και οι φίλοι οι οποίοι μετά από μισή ώρα σε έχουν ξεχάσει και ψιλοχαζογελούν ενοχικά ενώ πίνουν το κονιάκ σου.
Εσύ μονάχος στο φέρετρό σου τραντάζεσαι από το χώμα που πετά ο νεκροθάφτης που έμενε στο τέλος για να ολοκληρώσει την ταφή σου. Τότε αν είχες συνείδηση θα συνειδητοποιούσες αυτό που σου είπε ο Πίνδαρος «ἐπάμεροι· τί δέ τις; τί δ΄ οὔ τις; σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωπος. Εφήμεροι είμαστε· τι είναι τάχα ο άνθρωπος; και τι δεν είναι; όνειρο σκιάς». Όνειρο σκιά σε είπε ο Πίνδαρος, αγαπητέ, ούτε καν όνειρο ανθρώπου, είσαι μια ασημαντότητα. 
Και, επιπλέον, είσαι νεκρός. Είσαι νεκρός και δεν θα ξαναδείς τον πρωινό ήλιο, δεν θα ξαναμυρίσεις το βρεγμένο από τη βροχή χώμα, δεν θα σου δοθεί η ευκαιρία να πεις συγνώμη σε κάποιον που πλήγωσες, ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!
Δεν θα σου δοθεί η ευκαιρία να πεις στο ξανθό κορίτσι ότι είναι τόσο όμορφη και ότι θες να τη γεμίσεις φιλιά, ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ! Δεν θα σου δοθεί η ευκαιρία να περάσεις ένα κυριακάτικο απόγευμα μαζί της στο κρεβάτι αγκαλιασμένοι άλλοτε συζητώντας και άλλοτε κάνοντας έρωτα, ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ.
Σκέψου, αγαπητέ, τη μέρα της κηδείας σου και χαμογέλα που είσαι ακόμα ζωντανός και υγιής, καλημέρισε τον εαυτό σου το πρωί στον καθρέπτη και πες του πόσο όμορφος είναι και πέτα από πάνω πολλές από τις συμβάσεις που σου έχουν επιβληθεί από άλλους.
Και πάνω από όλα μίλα για τις ανάγκες σου, τις επιθυμίες σου και κάπου κάποιος υπάρχει που θα σε εκτιμήσει και θα χαρίσετε ο ένας στον άλλον μέρες ευτυχισμένες, αν δεν το κάνεις ενώ το θες αναπλήρωση δεν χωρά γιατί κάποτε θα έρθει η μέρα της κηδείας σου να το καταστήσει αδύνατο.
Σκέψου τη μέρα της κηδείας σου, αγαπητέ, και κατάλαβε ότι από την ημέρα εκείνη το σώμα και την ψυχή σου θα είναι βαριά, δεν υπάρχει λόγος να είναι από τώρα.


 protagon.gr