Γράφει ο Πανόπτης
Με αφορμή την ημέρα που έφερε επάνω της το βαρύ τίτλο «Παγκόσμια ημέρα φιλίας» θυμήθηκα το μακράν καλύτερο και πιο ύπουλο επιχειρηματικό κόλπο που έχει επινοήσει ο άνθρωπος. Γιατί υπάρχουν οι λεγόμενες παγκόσμιες ημέρες ή εμπορικές γιορτές;....
Δεν πρέπει να αγαπάμε τους φίλους μας, τη μητέρα μας ή το άλλο μας μισό για παράδειγμα όλο το χρόνο; Γιατί να επιλέγουμε μια μέρα, να τη «βαφτίζουμε» παγκόσμια και μόνο τότε να θυμόμαστε τη σημασία όλων αυτών των ατόμων και καταστάσεων; Πέρα από την ανάγκη των ανθοπωλείων και άλλων επιχειρήσεων να εκμεταλλεύονται μια τέτοια μέρα για να βγάλουν μεγάλο κέρδος δεν μπορώ να δω κάποια άλλη σκοπιμότητα. Κάθε μέρα είναι ΜΟΝΑΔΙΚΗ όχι όμως με αυτή την έννοια. Αν αγαπάμε κάποιον πρέπει να του το δείχνουμε και να του το λέμε συνέχεια και όχι μια φορά το χρόνο στην υποτιθέμενη αντίστοιχη γιορτή. Γιατί τότε όχι μόνο δεν είναι αρκετό αλλά φαίνεται και υποχρεωτικό, χάνοντας έτσι την ουσιαστική του αξία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου