Χαλκιδική: Αγιος Πρόδρομος, ένα σουβλακοχώρι για καλοφαγάδες

Σε νούμερο ένα προορισμό των απανταχού καλοφαγάδων έχει μετατραπεί τα τελευταία χρόνια ένα μικρό ορεινό χωριό της Χαλκιδικής στους πρόποδες του όρους Χολομώντα. Ο Άγιος Πρόδρομος, που φημίζεται για το σουβλάκι του, αποτελεί αγαπημένο πόλο έλξης για όσους αναζητούν γευστικές απολαύσεις κάτω από τα πλατάνια και δίπλα σε τρεχούμενα νερά, ενώ πριν από μερικά χρόνια βραβεύτηκε και από την κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας για την προσφορά του στην παγκόσμια γαστρονομική κληρονομιά!

Οπως συμβαίνει με δεκάδες άλλα προϊόντα, για τα οποία δεν υπάρχει σαφής απάντηση στην..... ερώτηση «ποια περιοχή κατέχει τα ποιοτικά πρωτεία», έτσι και με το σουβλάκι υπάρχουν πολλές διαφωνίες σχετικά με το ποια είναι η αδιαφιλονίκητη «πατρίδα» του κατεξοχήν αγαπημένου ελληνικού εδέσματος. Παρά τις αντεγκλήσεις ωστόσο, τα τελευταία χρόνια ένα μικρό ορεινό χωριό πεντακοσίων μόλις κατοίκων έχει αποκτήσει φανατικούς υποστηρικτές, οι οποίοι το ψηφίζουν ως το μέρος όπου μπορεί κάποιος να γευτεί τα νοστιμότερα σουβλάκια. Στον Αγιο Πρόδρομο Χαλκιδικής, ο τρόπος παρασκευής και πώλησης του ελληνικού αυτού εδέσματος αποτελεί παράδοση, ενώ πριν από λίγα χρόνια το σουβλάκι του βραβεύτηκε και από την τοπική κυβέρνηση της Νέας Ζηλανδίας!

Ο κ. Σάκης Αδάμου μαζί με τη σύζυγό του Μαρία έχουν αφιερώσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής τους -γύρω στα είκοσι πέντε- παραδίδοντας μαθήματα για καλό σουβλάκι. Οπως λέει στην «Espresso» η κυρία Αδάμου, πρόκειται για τέχνη που περνάει από γενιά σε γενιά, γι’ αυτό δεν πρέπει να προκαλεί εντύπωση ότι σχεδόν το 1/3 του ντόπιου πληθυσμού ασχολείται με την παρασκευή της σπεσιαλιτέ που έχει κερδίσει χιλιάδες φίλους σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό. «Γύρω στις δεκαπέντε οικογένειες στο χωριό ασχολούνται με εργασίες που αφορούν το σουβλάκι, με στόχο να παρέχουν [Ο Μιλτιάδης Βατζόλας ψήνει καθημερινά γύρω στα πεντακόσια σουβλάκια, ενώ έχει πελάτες απ’ όλη την Ελλάδα.] ν τις καλύτερες δυνατές υπηρεσίες» τονίζει η 43χρονη γυναίκα που δεν αρνείται να μοιραστεί με τους αναγνώστες το μυστικό για το πιο νόστιμο σουβλάκι: «Πρωταρχικό ρόλο παίζει η ποιότητα του κρέατος. Επίσης, το σουβλάκι πρέπει γίνεται απ’ όλα τα μέρη του ζώου. Δεν πρέπει να είναι εντελώς “στεγνό”, αλλά να έχει και λίγο λίπος, ενώ παράλληλα προσέχουμε να βγαίνουν τα νεύρα, οι ίνες».

Οπως σημειώνει στη συνέχεια η κυρία Αδάμου, ο Αγιος Πρόδρομος, σε απόσταση 50 χιλιομέτρων από τη Θεσσαλονίκη και μόλις 14 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα της Χαλκιδικής, τον Πολύγυρο, αποτελεί την ιδανική στάση για τους ταξιδιώτες που επισκέπτονται το Αγιο Ορος και το βουνό Χολομώντα: «Παλιότερα έκαναν στάση εδώ τα λεωφορεία για να κρυώσουν οι μηχανές.

Οι παλιοί μαγαζάτορες έστηναν τις ψησταριές, τα μαγκάλια όπως τα λέμε εδώ, και οι ταξιδιώτες έπαιρναν σουβλάκι και ψωμί στο χέρι και έτρωγαν» καταλήγει η 43χρονη, σημειώνοντας ότι νιώθει υπερήφανη που και οι δύο γιοι της θα συνεχίσουν την παράδοση της οικογένειας.

«Κάνω αυτή τη δουλειά από 12 ετών»

Από τις πιο παλιές οικογένειες στην περιοχή, οι οποίες ασχολούνται εδώ και χρόνια με την τέχνη της παρασκευής του ντόπιου εδέσματος, είναι και αυτή του κ. Μιλτιάδη Βατζόλα. Οπως λέει στην «Espresso» ο κ. Βατζόλας, ξεκίνησε να κάνει αυτή τη δουλειά σε ηλικία μόλις δώδεκα ετών, όταν έχασε τον πατέρα του, και μέχρι σήμερα που είναι εξήντα ετών έχει ψήσει στη θράκα του αμέτρητα σουβλάκια: «Ξεκίνησα αυτή τη δουλειά όταν ήμουν δώδεκα ετών, το 1965. Οταν σε ηλικία επτά ετών έμεινα ορφανός, η μητέρα μου αποφάσισε να ανοίξουμε το μαγαζί. Μέχρι τώρα, που είμαι εξήντα, κάνω αυτή τη δουλειά. Οπως όλα τα επαγγέλματα, έχει τα καλά και τα κακά του. Το κακό είναι ότι δεν έχει αργίες και Σαββατοκύριακα. [Ο Αγιος Πρόδρομος, που φημίζεται για το σουβλάκι του, αποτελεί αγαπημένο πόλο έλξης για όσους αναζητούν γευστικές απολαύσεις κάτω από τα πλατάνια και δίπλα σε τρεχούμενα νερά.] Είμαστε διαρκώς ανοιχτά. Από την άλλη, ευτύχησα να δω και τα δύο μου παιδιά να σπουδάζουν από αυτή τη δουλειά. Η κόρη μου είναι 31 ετών και ο γιος μου 27. Και οι δύο τελείωσαν τη Νομική» τονίζει με περηφάνια ο κ. Βατζόλας που θεωρείται... μετρ στο ψήσιμο.

«Εκτός από την ποιότητα, πολύ σημαντικό ρόλο παίζει η φωτιά. Γιατί κάποιος που δεν ξέρει να ψήσει, μπορεί να “σακατέψει” το καλό κρέας» λέει. Σύμφωνα τέλος με τον ίδιο, για τη φήμη που έχει αποκτήσει το χωριό του δεν «ευθύνεται» μόνο το σουβλάκι, αλλά και το καλό κλίμα της περιοχής: «Το χωριό είναι μέσα στη βλάστηση και τα ρέματα. Ετσι το καλοκαίρι, όταν νυχτώνει, η θερμοκρασία μπορεί να πέσει ακόμη και στους 20 βαθμούς Κελσίου. Οταν έχεις δροσιά το ευχαριστιέσαι περισσότερο το φαγητό» καταλήγει ο 60χρονος ιδιοκτήτης ταβέρνας, ο οποίος ψήνει καθημερινά γύρω στα πεντακόσια σουβλάκια, ενώ έχει πελάτες απ’ όλη την Ελλάδα.

Espressonews.gr