"ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΣΟ ΤΖΑΜΠΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΙΝΗΤΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΤΗ ΒΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ;"

«Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων» ή «Παρατηρητήριο Κτηματομεσιτικών Δραστηριοτήτων»;


Ανιδιοτελές ενδιαφέρον για το περιβάλλον ή υποβόσκουν εργολαβικό συμφέρον με πρόσχημα το περιβάλλον;

Είναι το φυσιολογικό ερώτημα που ταλανίζει το μυαλό ενός ουδέτερου αναγνώστη, που τυχαίνει να παρακολουθεί την αρθρογραφία του συγκεκριμένου blog, αναφορικά με το μεταλλευτικό ζήτημα της ΒΑ Χαλκιδικής, ειδικότερα μετά την προχθεσινή του ανάρτηση γεμάτη παράπονο...
για τις χαμηλές τιμές... των ακινήτων στην περιοχή.



Αυτό όμως που είναι πραγματικά λυπηρό είναι η ραδιουργία και η μηχανορραφία του ιδρυτή του «Παρατηρητηρίου...». Προφανώς θέλει να ξεφορτωθεί κάποια ακίνητά δικά του ή και φίλων του σε πολύ καλές τιμές και ενώ οι συνέπειες της βαθιάς οικονομικής ύφεσης που ζούμε, δεν το επιτρέπουν, αυτός επιμένει να χρεώνει την κατάψυξη που έχει βρεθεί η αγορά ακινήτων στη μεταλλευτική δραστηριότητα.


Και δεν είναι μόνο ότι χρεώνει τα πάντα .... (ενδεχομένως και τον καύσωνα) στην μεταλλευτική δραστηριότητα, χρησιμοποιεί και ένα σωρό ανυπόστατα στοιχεία για να αναστατώσει τους πολίτες της ΒΑ Χαλκιδικής, (πχ τώρα τους κατοίκους του Νεοχωρίου, του Παλαιοχωρίου και πάλι της Στρατονίκης, όπως παλιά...), οι οποίοι αποδεικνύουν καθημερινά πλέον, σ’ αυτόν και αλλήλους..., ότι τα όσα ισχυρίζονται εναντίον της μεταλλευτικής δραστηριότητας τα αρχειοθετούν κάτω από τις σόλες των υποδημάτων τους...


Για παράδειγμα, μας λέει το «Παρατηρητήριο...», ότι «επειδή 317.000 στρέμματα έχουν χαρακτηριστεί μεταλλευτική ζώνη, αποκλείεται οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα, ενώ η τωρινή αξία της γης είναι μηδενική σε σχέση με άλλες περιοχές της Χαλκιδικής». Ποια είναι όμως η αλήθεια;


Η αλήθεια είναι ότι από τα 317.000 στρέμματα, που έχουν χαρακτηριστεί μεταλλευτική ζώνη, η επιφάνεια της εκμετάλλευση περιορίζεται στο 1% (0,45% της επιφάνειας του Δήμου Αριστοτέλη που είναι 740.000 στρέμματα).


Επίσης είναι γνωστό, ακόμη και σε μαθητές του Γυμνασίου, ότι όλες οι παραγωγικές δραστηριότητες έχουν καθοδική πορεία, λόγω της ραγδαίας πτώσης της κατανάλωσης, αλλά και λόγο του παραμένοντος υψηλού κόστους παραγωγής. Αυτός είναι ο βασικός λόγος της ατονίας των υπολοίπων παραγωγικών δραστηριοτήτων και όχι η παρεμπόδιση τους, από τη μεταλλευτική δραστηριότητα.


Αν ήταν τόσο μεγάλο το κακό που έκανε η μεταλλευτική δραστηριότητα φερ’ειπειν στον τουρισμό, γιατί σε περιοχές εντός της μεταλλευτικής ζώνης, όπως π.χ. στην Ολυμπιάδα, οι τιμές σε υψηλού επιπέδου καταλύματα είναι ίδιες όπως και στη υπόλοιπη Χαλκιδική; (Όποιος θέλει μπορεί να το διαπιστώσει ψάχνοντας σε τουριστικές ιστοσελίδες στο διαδίκτυο)


Η ίδια κατάσταση επικρατεί και σε περιοχές εκτός της μεταλλευτικής ζώνης, αλλά κοντά σ’ αυτήν, όπως η Ουρανούπολη, όπου τα καταλύματα των 3 αστέρων και πάνω αντιστέκονται στην κρίση, με πληρότητες αντίστοιχες με προηγούμενα χρόνια, χωρίς να έχουν ρίξει δραματικά τις τιμές.


Επίσης σε ότι αφορά τη «μηδενική αξία γης», που διατυμπανίζει, μια πρόχειρη ματιά στο διαδίκτυο αποδεικνύει, ότι και εδώ το «Παρατηρητήριο κτηματομεσιτικών δραστηριοτήτων», μάλλον έχει τοποθετήσει ψηλά το πήχη για τα ακίνητα του, σε καιρό κρίσης.


Καθώς βρήκαμε και πάλι στην «υπερτοξική» Ολυμπιάδα αγροτεμάχιο εμβαδού δυο στρεμμάτων δίπλα στη θάλασσα, να πωλείται 220.000 ευρώ!!! (Πατήστε κλικ εδώ)


Μπορεί σε άλλες εποχές αυτό το νούμερο να ήταν 3πλάσιο και 4πλάσιο. Για την τωρινή του τιμή όμως, σίγουρα δεν ευθύνεται η χωροθέτηση της Ολυμπιάδας εντός μεταλλευτικής ζώνης, αλλά οι πολύ σοβαρές επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης.


Επειδή όμως το «Παρατηρητήριο...» έκανε πολύ λόγο για τη «δονούσα» και περιφρονημένη στην αγορά ή πώληση ακινήτων Στρατονίκη, θα συνιστούσαμε στον ιδρυτή του να πάει μια βόλτα στον οικισμό και να μας τραβήξει σε φωτογραφία ένα τουλάχιστον σπίτι, που να παραχωρείται «τσάμπα», όπως λέει. Θα ενδιαφέρει πάρα πολύ κόσμο να είναι βέβαιος. Μεταξύ αυτών ίσως και τους «ξεσπιτωμένους» αλληλέγγυους υπερασπιστές του, από τα μεγάλα αστικά κέντρα Θεσσαλονίκης και Αθηνών, που επιθυμούν την αποκέντρωση...


Κλείνοντας θα πούμε, ότι δεν μας προξένησε καμία έκπληξη η δημοσίευση εγγράφων που αφορούν την εκδίκαση της προσφυγής του «Παρατηρητηρίου...» και των φίλων του στο ΣτΕ.

Είναι γνωστή άλλωστε και σε αντίστοιχες περιπτώσεις (πχ ΤΕΕ/ΤΚΜ, Συμβούλιο περιβάλλοντος ΑΠΘ) η διαβρωτική διείσδυση που έχει επιτύχει σε δημόσιους φορείς ή ανεξάρτητους θεσμούς της χώρας.


Στην προκειμένη όμως περίπτωση ισχύει το ελαφρώς παραφρασμένο, «πως ο πνιγμένος από τις άκρες του πιάνεται...»

http://politesaristoteli.blogspot.gr