μεγάλο και βέβαιο για τον εαυτό του κυρίαρχο, έχουν μακρά ιστορία και αντανακλούν τα διεστραμμένα τρίσβαθα της ανθρώπινης ψυχής που για να εξυψώσει τον ανίσχυρο πρέπει πρώτα να του βγάλει την ψυχή.
Τα παραδείγματα είναι πολλά, μερικά εκ των οποίων παρατίθενται κάτωθι με τυχαία σειρά:
Οι κοντές που δίνουν ρέστα στο κρεβάτι, ταπεινώνοντας τις ψηλές που είναι μόνο για παρελάσεις (εδώ βέβαια υπάρχει σοβαρός αντίλογος, ο οποίος εξισώνει το ψηλό μ***ι με το καμαρωτό γα**σι)…
Ο κωλόφαρδος Μπιπ-Μπιπ που κοντεύει να αποτρελάνει το μανιακό (και δικαίως!) κογιότ…
Ο μικρός στο μάτι που είναι μεγάλος στο κρεβάτι και ο ψηλός που είναι νομοτελειακά μαλάκας…
Οι μαγγιώροι Σπαρτιάτες που ξεφτίλισαν τον φλούφλη Ξέρξη…
Ο Στάθης Ψάλτης (δίχως ρόδα) και ο νταβραντισμένος κύριος Κυριάκος (με ρόδα)…
Ο ψυχωμένος Ρόκυ Μπαλμπόα εναντίον του κτηνώδους Σοβιετικού ομόλογού του…
Ο νεαρός Τζεντάι εναντίον της Αυτοκρατορίας…
Το κακό γαλατικό σπυρί στα οπίσθια του ρωμαϊκού ιμπεριαλισμού…
Το μικρό, στητό, σουβλερό στήθος έναντι του μεγάλου χαλαρού μασταριού…
Τέλος, το εναπομείναν στην πλάτη του – γνωστού από το ανέκδοτο – ελέφαντα μυρμήγκιονόματι Μητσάρας που βάλθηκε να σοδομίσει τον τελευταίο, έτσι για να του δείξει τι εστί να είσαι μια σταλιά, άσχημος και να δουλεύεις και σαν σκυλί όλη μέρα…
Ο κατάλογος θα μπορούσε να εμπλουτιστεί με πλήθος άλλων παραδειγμάτων που όλα καταδεικνύουν περίτρανα ένα πράγμα: πως αν είσαι ψηλός, σπουδαίος και ισχυρός και δεν θέλεις να μείνεις ως ο ψηλός και μαλάκας της ιστορίας, καλά θα κάνεις να πάρεις στα σοβαρά τον απέναντι καψερό φτωχοδιάβολο που, μέσα στην κακομοιριά του, έχει καταφέρει μέσω της δαρβινικής εξέλιξης να επιβιώνει σε έναν κόσμο φουσκωμένων μπούληδων.
Αυτή είναι η στερεότυπη ηθική σημασία με την οποία επενδύεται, στη συνείδηση του απανταχού Ελληνισμού, η επικείμενη ποδοσφαιρική αναμέτρηση της Ελλάδας και της Γερμανίας, φορτισμένη στο έπακρο και από την οικονομικο-πολιτική συγκυρία.
Ξάφνου, όλες οι συμβολικές μορφές που αποδίδουν την πεμπτουσία της Ελληνικής ψυχής (από το μεγαλείο της ελληνικής αρχαιότητας μέχρι τη μυζήθρα και τα καμάκια στο Τολό της δεκαετίας του ’80) ανακινούνται και επιστρατεύονται, χαλυβδώνοντας την εθνική συνείδηση με μία τιτάνια βούληση της οποίας εκφραστές, εντός της ποδοσφαιρικής αρένας, θα πρέπει να γίνουν οι ταλαίπωροι παίκτες της ελληνικής αποστολής.
Ταλαίπωροι, διότι – κι εδώ ακριβώς αποδεικνύεται η εναρκτήρια διαπίστωση ότι για να τύχουν αναγνώρισης πρέπει πρώτα να τους βγει η ψυχή – οι Έλληνες λεβέντες παίκτες είναι πλέον εθνικά υποχρεωμένοι να «γαμ***ουν» όχι μόνο τα «πάντσερ», αλλά και τα τρία τέταρτα του Γερμανικού κοινοβουλίου…
Που***ες στα κρεβάτια σας!
iefimerida
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου