Συνεχίσουμε και σήμερα την αποκρυπτογράφηση του δεκαλόγου των τεχνικών -στρατηγικών προπαγάνδας των«ιεροκηρύκων της οικολογικής καταστροφής», μέσα από το δεκάλογο του Νόαμ Τσόμσκι, που οι ίδιοι οι προπαγανδιστές μας παρουσίασαν, πριν από 9 μέρες.
Επιχειρώντας έτσι να μας βάλλουν στο πνεύμα της εποχής, τις επιταγές της οποίας εφαρμόζουν πιστά και απαρέγκλιτα, συνειδητά ή ασυνείδητα...
Η ιστορία θα δείξει τι ισχύει από τις δύο εκδοχές. Το γεγονός πάντως είναι ένα προς το παρόν. Ο μηχανισμός του έχει ξεκάθαρα προπαγανδιστικά στοιχεία, με στόχο την προβατοποίηση μας, ασχέτως τι επικαλούνται πριν και μετά... Ας τα δούμε λοιπόν.
3. Η τεχνική της υποβάθμισης
«Για να κάνει κάποιος αποδεκτό ένα απαράδεκτο μέτρο, αρκεί να το εφαρμόσει σταδιακά κατά «φθίνουσα κλίμακα» για μια διάρκεια 10 ετών. Μ’ αυτόν τον τρόπο επιβλήθηκαν ριζικά νέες κοινωνικό-οικονομικές συνθήκες (νεοφιλελευθερισμός) στις δεκαετίες του 1980 και 1990. Μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, «ευελιξία», μετακινήσεις, μισθοί που δεν διασφαλίζουν πια ένα αξιοπρεπές εισόδημα• τόσες αλλαγές, που θα είχαν προκαλέσει επανάσταση, αν είχαν εφαρμοστεί αιφνιδίως και βίαια.»
Οι διαβολικές συμπτώσεις... συνεχίζονται και σε ότι αφορά την «τεχνική της υποβάθμισης», προσαρμοσμένη βέβαια στις ανάγκες των «πουριτανών», αλλά και στη φύση του στόχου.
Αλήθεια φίλοι αναγνώστες, έχετε αναλογιστεί τα μέσα και σε βάθος χρόνου, που έχουν χρησιμοποιηθεί για να περιφρονήσουν και να υποβαθμίσουν τα οφέλη της μεταλλευτικής δραστηριότητας στο δήμο μας;
Χτίστηκαν μέσα κοινωνικής δικτύωσης, συλλογικότητες, πρωτοβουλίες ενάντια στη μεταλλεία, οι οποίες αργά αλλά σταθερά δηλητηρίασαν την κοινωνία με επιστημονικοφανής φανφάρες. Δεκάδες αν όχι εκατοντάδες με στηρίγματα και ομοειδείς συνεργασίες από το εξωτερικό. Όλα αυτά τα βίντεο που κατά καιρούς βλέπουν το φως της δημοσιότητας και αναφέρονται στις τριτοκοσμικές συνθήκες εκμετάλλευσης κοιτασμάτων που επικρατούν από το Περού, μέχρι την Τουρκία, το αποδεικνύουν.
Στην πορεία προστέθηκαν τα «κατηγορώ» «προσωπικοτήτων» από το χώρο της επιστήμης, της τέχνης, της πολιτικής και στο τέλος οι ηγεσίες των κομμάτων της αριστεράς και της οικολογίας...
Τώρα όλα αυτά τα μέσα παίζουν ανάλογα και κατά συνθήκη, ξεχωριστά ή όλα μαζί! Ενώ το τελευταίο χρονικό διάστημα βλέπουμε να ανεβάζουν τους τόνους σ’ ό,τι αφορά για κατάργηση της μεταλλευτικής δραστηριότητας στην περιοχή. (γιατί τώρα τελευταία; Υπάρχουν κάποιες χρονικές προθεσμίες, που θέλουν να προλάβουν; Ή πιστεύουν πως έχουν ωριμάσει οι συνθήκες για αυτή την «πρόταση»;;;)
4. Η στρατηγική της αναβολής
«Ένας άλλος τρόπος για να γίνει αποδεκτή μια αντιλαϊκή απόφαση είναι να την παρουσιάσετε ως «οδυνηρή αλλά αναγκαία», αποσπώντας την συναίνεση του κοινού στο παρόν, για την εφαρμογή της στο μέλλον. Είναι πάντοτε πιο εύκολο να αποδεχτεί κάποιος αντί μιας άμεσης θυσίας μια μελλοντική. Πρώτ’ απ’όλα, επειδή η προσπάθεια δεν πρέπει να καταβληθεί άμεσα. Στη συνέχεια, επειδή το κοινό έχει πάντα την τάση να ελπίζει αφελώς ότι «όλα θα πάνε καλύτερα αύριο» και ότι μπορεί, εντέλει, να αποφύγει τη θυσία που του ζήτησαν. Τέλος, μια τέτοια τεχνική αφήνει στο κοινό ένα κάποιο χρονικό διάστημα, ώστε να συνηθίσει στην ιδέα της αλλαγής, και να την αποδεχτεί μοιρολατρικά, όταν κριθεί ότι έφθασε το πλήρωμα του χρόνου για την τέλεσή της.»
Αλήθεια συναντάμε αυτή τη στρατηγική στην περίπτωση μας; Δυστυχώς ναι. Τη συναντάμε μέσα από τις αλλεπάλληλες δικαστικές προσφυγές σε Συμβούλιο της Επικρατείας, σε Ευρωπαϊκά Δικαστήρια, όπου με πρόσχημα τα γνωστά τους καταστροφολογικά σενάρια καθυστερούν και αναβάλλουν ώριμες επενδύσεις ετών με τα γνωστά αποτελέσματα. Οι επενδυτές να τα παρατούν και να αποχωρούν λυτρωτικά και οι εργαζόμενοι να βρίσκονται στο δρόμο και αντιμέτωποι με τον εφιάλτη της ανεργίας.
Τους βγάζουν στο δρόμο οι «πουριτανοί» και μετά τους κατηγορούν από πάνω ότι είναι και«τεμπέληδες», επειδή μπαίνουν σε πρόωρα συνταξιοδοτικά προγράμματα... «Εργαζόμενοι»κατά αυτούς, είναι μόνο οι μετακινούμενοι επαγγελματίες διαδηλωσάκηδες... Δίκιο είναι μόνο το δίκιο αυτού του «εργάτη»!!!
5. Η στρατηγική του να απευθύνεσαι στο κοινό σαν να είναι μωρά παιδιά
«Η πλειονότητα των διαφημίσεων που απευθύνονται στο ευρύ κοινό χρησιμοποιούν έναν αφηγηματικό λόγο, επιχειρήματα, πρόσωπα και έναν τόνο ιδιαιτέρως παιδικό, εξουθενωτικά παιδιάστικο, σαν να ήταν ο θεατής ένα πολύ μικρό παιδί ή σαν να ήταν διανοητικώς ανάπηρος. Όσο μεγαλύτερη προσπάθεια καταβάλλεται να εξαπατηθεί ο θεατής, τόσο πιο παιδιάστικος τόνος υιοθετείται από τον διαφημιστή. Γιατί; «Αν [ο διαφημιστής] απευθυνθεί σε κάποιον σαν να ήταν παιδί δώδεκα ετών, τότε είναι πολύ πιθανόν να εισπράξει, εξαιτίας του έμμεσου και υπαινικτικού τόνου, μιαν απάντηση ή μιαν αντίδραση τόσο απογυμνωμένη από κριτική σκέψη, όσο η απάντηση ενός δωδεκάχρονου παιδιού». Απόσπασμα από το «Όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους».
Εδώ νομίζουμε πως τα λόγια περιττεύουν, σε ό,τι αφορά την άσκηση αυτής της στρατηγικής επάνω στην κοινωνία μας. Η απάντηση που η έδωσε η συνδημότισσα από τη Μ. Παναγία στη δημοσιογραφική έρευνα της εκπομπής «Φάκελλοι» και τον Τ. Τέλλογλου, μας τα είπε όλα«...Δε θέλουμε το εργοστάσιο χρυσού, γιατί έτσι μας είπαν...».
Βέβαια στη δική μας περίπτωση οι προπαγανδιστές δε διστάζουν να χρησιμοποιούν και μικρά παιδιά. Από το να εκφωνήσουν κάτι που τους έχουν γράψει οι ίδιοι, χωρίς απαραίτητα αυτά τα παιδιά να καταλαβαίνουν μπροστά ή πίσω από τις γραμμές που διαβάζουν, μέχρι και να τα βάλουν ως ασπίδες στις «μάχες» που έδωσαν με τις αστυνομικές δυνάμεις. Μάχες που είχαν σαν στόχο την αποκόμιση ευρείας δημοσιότητας του «αγώνα»...
Οι συγκρουσιακές διαθέσεις, βέβαια, διαφοροποιούνται ανάλογα με τις πολιτικές συγκυρίες ή τις κομματικές εντολές... (βλέπε «Ειρηνική Πρωτομαγιά» στις Σκουριές, παρά τις σθεναρές αντιρρήσεις κάποιων μεταφερόμενων «φυσιολατρών», που ήθελαν σώνει και καλά να συγκρουστούν με τις αστυνομικές δυνάμεις, αλλά οι πιο «ψύχραιμοι» τους απέτρεψαν!)
Θα συνεχίσουμε αύριο με το 3ο και τελευταίο μέρος της αποκρυπτογράφησης του δεκαλόγου της προπαγάνδας κατά τον Νόαμ Τσόμσκι, ο οποίος κατά σύμπτωση μας απαντά σε ότι βλέπουμε εδώ και μια δεκαετία τώρα, από τους επαγγελματίες προπαγανδιστές της περιοχής μας .
http://politesaristoteli.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου