Η χαμένη ντροπή

ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΒΟΪΤΣΙΔΗ

Κάποτε υπήρχε ντροπή. Πρώτα σε έλεγχε ο εαυτός σου και αμέσως μετά ο κοινωνικός περίγυρος. Σήμερα, το να παριστάνεις τον τυφλό και να τσεπώνεις την αναπηρική σύνταξη θεωρείται «μαγκιά». Και αν τυχόν βρεθεί κάποιος περίεργος να σε καταγγείλει, εκείνος θα θεωρηθεί «καταδότης», εσύ μπορεί και «θύμα». Μία φίλη από την Ελβετία, τον πρώτο καιρό της στην Ελλάδα, αναρωτιόταν πώς γίνεται οι Ελληνες να ......

......πετούν τα σκουπίδια έξω από τον κάδο των απορριμμάτων και κανένας περαστικός να μην τους κάνει παρατήρηση. Στην Ελβετία δε θα συνέβαινε ούτε το ένα ούτε το άλλο. Με τον καιρό, κατάλαβε ότι αυτό που της φάνηκε τόσο παράξενο ήταν απλώς μία μικρή ψηφίδα στη συνολική διαστροφή. Ακόμη και η πρωτοβουλία του υπουργείου Οικονομικών να καθιερώσει τη δυνατότητα ανώνυμων καταγγελιών για φοροδιαφυγή είχε εξασφαλίσει ειρωνίες για «e-κάρφωμα» από δημοσιογράφους και πολιτικούς. Η ελληνική κοινωνία επιθυμεί διακαώς την πάταξη της φοροδιαφυγής, αλλά η ίδια δεν έχει διάθεση να μετάσχει. Ούτε καν ζητώντας απόδειξη. Αν το Κράτος θέλει να μην υπεξαιρείται ο ΦΠΑ, ας βάλει έναν εφοριακό έξω από κάθε μαγαζί.

Κάπως έτσι προέκυψε το «όλοι μαζί τα φάγαμε», που αρχικά προκάλεσε αγανάκτηση, αλλά γρήγορα έβαλε τα πράγματα στη θέση τους σε μια περίοδο που ο λαϊκισμος κάλπαζε. Αμέτρητοι συντελεστές του δημόσιου διαλόγου είχαν τότε βαλθεί να πείσουν τον κόσμο ότι εκείνος ήταν απολύτως αθώος και τα 350 δισεκατομμύρια του χρέους ήταν οι μίζες των εξοπλιστικών προγραμμάτων και οι συμβάσεις της Siemens. Οι γελωτοποιοί εξασφάλισαν έναν εύκολο στόχο, αλλά όσοι δεν καταπίνουν αμάσητες τέτοιες κολακείες έστρεψαν το κεφάλι στον περίγυρό τους και είδαν. Το γείτονα που παίρνει αναπηρική σύνταξη, αλλά χαίρει άκρας υγείας. Τον κουνιάδο που διόρισε το παιδί του στη νομαρχία γιατί ήξερε κάποιον παρατρεχάμενο. Τη νύφη του, που είναι νηπιαγωγός και, παίρνοντας «ένα χαρτί», άλλοτε για παραμυθένιες επαπειλούμενες και άλλοτε για ανύπαρκτες ασθένειες, ξέχασε πότε μπήκε για τελευταία φορά στην τάξη. Το γαμπρό, που πήρε σύνταξη στα σαράντα πέντε από τον ΟΤΕ και τώρα τον πληρώνει το Δημόσιο για να παίζει πρέφα στο καφενείο.

Δεκαετίες ολόκληρες, όλα αυτά συνέβαιναν μπροστά στα μάτια μας, αλλά εμείς κάναμε σαν να συνέβαιναν κάπου στο νότιο ημισφαίριο. Και κανένας να μην πέσει από τα σύννεφα εάν οι νομάρχες που έστηναν τις υγειονομικές επιτροπές για να μοιράζουν δημόσιο χρήμα πάρουν προαγωγή και μας προκύψουν περιφερειάρχες. Ή και βουλευτές. Η χαμένη ντροπή και ο χαμένος έλεγχος που λέγαμε.

ΠΗΓΗ: agelioforos