Οι ελπίδες στο μπουρίνι......

ΤΟΥ ΜΑΚΗ ΒΟΪΤΣΙΔΗ

Καλά που ξέσπασε τις προάλλες το μπουρίνι και γκρέμισε μερικά πανό και μπάνερ, από τα χιλιάδες που υπάρχουν σε κολόνες, σηματοδότες και αερογέφυρες γύρω από την πόλη για να διαφημίζουν σκυλάδικα, ξενοδοχεία, πανηγύρια και συναυλίες «έντεχνων» και «ευαίσθητων» καλλιτεχνών -τρομάρα τους. Πέφτοντας όλα αυτά, έγιναν σκουπιδομάνι, αλλά πάλι καλά. Ως σκουπιδομάνι κάποτε.....

... θα μαζευτούν. Διαφορετικά δεν υπήρχε περίπτωση.

Μόνο που δε γίνεται να εναποθέσουμε τις ελπίδες μας στα μπουρίνια. Εστω και θεωρητικά, υπάρχει ένας νόμος. Κάποιος είναι αρμόδιος για να βάλει τάξη στη φρίκη που έκανε τη λεωφόρο Γεωργικής Σχολής και την εθνική οδό προς τα Μουδανιά να θυμίζουν εισόδους κωμόπολης του Μπανγκλαντές - που, μεταξύ μας, είναι πολύ καλύτερες από τη φήμη τους. Λοιπόν! Για τις εθνικές και τις οδούς ταχείας κυκλοφορίας, αρμόδια είναι η αιρετή περιφέρεια. Του Διονύση, του Παναγιώτη, δεν έχει σημασία. Κάποιο απ' τ' αδέλφια πρέπει να χαλάσει την καρδιά του με τους ιδιοκτήτες των μπουζουξίδικων. Για τους επαρχιακούς δρόμους, αντίστοιχα, αρμόδιοι είναι οι δήμοι. Κι εδώ, κάποιος πρέπει να χαλάσει καρδιές με το βουλκανιζατερτζή που έστησε τη διαφημιστική πινακίδα πάνω στη νησίδα. Να κάνουμε ένα σκόντο για το θρησκευτικό συναίσθημα και να ανεχθούμε ένα πανό που γνωστοποιεί ότι στην πανήγυρη της Επανομής θα εκτεθεί η κάρα της Αγίας Παρασκευής; Ας κάνουμε. Αλλά ένα πανό δέκα μέτρων που διαφημίζει χώρο αναψυχής ή αγώνες κικ μπόξινγκ είναι απλώς παράνομη, τζάμπα διαφήμιση. Που δε θα υπήρχε εάν την πρώτη φορά είχε σπεύσει ένα συνεργείο, το είχε μαζέψει και την επομένη είχε στείλει το λογαριασμό στον επιχειρηματία.

Αλλά το πρόβλημα δεν είναι μόνο αισθητικό. Ούτε το δημιουργεί μια φορμαλιστική αντίληψη του έννομου περιβάλλοντος. Ακόμη περισσότερο, έχει να κάνει με την αποφυγή διακινδύνευσης της ανθρώπινης ζωής. Οι παράνομες διαφημίσεις αποσπούν την προσοχή των οδηγών και ευθύνονται για ένα εντυπωσιακά μεγάλο ποσοστό τροχαίων ατυχημάτων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο υπογράφηκε η σύμβαση της Βιέννης και για τον ίδιο λόγο ο Αρειος Πάγος τις έχει χαρακτηρίσει «διαρκές έγκλημα». Το οποίο, φυσικά, τελείται και διά παραλείψεως. Αλλοτε από αδιαφορία και άλλοτε, ακόμη πιο χυδαία, με αντίτιμο τις δημόσιες σχέσεις με τους παραβάτες.Την ίδια ώρα, οι εισαγγελικές εντολές για εφαρμογή του νόμου έχουν αποκτήσει εθιμοτυπικό χαρακτήρα. Συντάσσονται για να καταλήξουν σε κάποιο συρτάρι «ελλείψει κονδυλίων».

Αλήθεια, πώς μπλέξαμε έτσι;

ΠΗΓΗ: agelioforos