Λ. Λαζόπουλος: "Βλέπω να κόβει πατατούλες ο Πρετεντέρης...

Πώς ήταν το καλοκαίρι σας; Ήσυχο. Στην Πάρο. Διατήρησα την ακινησία του Βούδα. Είχα ανάγκη να ξεκουραστώ. Έτσι, πρόσφερα στον εαυτό μου ένα μήνα. Ζωγράφιζα. Αν πίστευα ότι είχα ταλέντο στη ζωγραφική, θα τα παρατούσα όλα. Είναι το μόνο που με ηρεμεί. Σιωπηλός, χωρίς σκέψεις. Από... μικρός δούλευα τα καλοκαίρια: στο εργοστάσιο ζαχάρεως στη Λάρισα, ως καφετζής στο θείο μου, ως «φωτοτυπίες» στο νονό μου, στο οινοποιείο Τυρνάβου και σε πολλές άλλες δουλειές. Από τις τελευταίες τάξεις του γυμνασίου κιόλας, για να μπορέσω να σπουδάσω. Έπειτα, έπαιζα στο θέατρο. Παραστάσεις και περιοδείες. Φέτος δεν με απασχόλησε καθόλου η δουλειά μου.

Πέρασε και ο Γιώργος Παπανδρέου από την Πάρο. Το δικό του καλοκαίρι δεν ήταν και τόσο ήσυχο. Τον έχετε γνωρίσει; Όχι.

Ποια είναι η άποψή σας; Δεν έχει..... συναίσθηση τι συμβαίνει πραγματικά. Βεβαίως, δεν πιστεύω ότι κάποιος μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Μακάρι να είχε δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια ένα επιτελείο από πραγματικά άξιους πολιτικούς.

Ας πούμε, σε μια γειτονιά ή σε ένα ευρύ κομμάτι της κοινωνίας, μπορεί κάποιος να γνωρίζει ποιος πραγματικά αξίζει. Αν υπήρχε δημοκρατικό σύστημα που να αξιοποιεί εκείνους που ξεχωρίζουν, θα ήταν αλλιώς τα πράγματα. Υπάρχει μια νέα γενιά που κάνει άλματα στην τεχνολογία και την αγνοούν. Προσωπικά, βέβαια, είμαι τεχνολογικά αναλφάβητος.
Δεν έχετε facebook και twitter. Χρησιμοποιείτε υπολογιστή; Όχι. Γράφω πάντα στο χέρι. Ζω από παιδί με χιλιάδες χαρτιά απλωμένα πάνω στο κρεβάτι. Για μένα έχει σημασία να βλέπω τα γράμματα να παίρνουν χαρακτήρα στο χαρτί μου. Τα ίδια γράμματα, που θα μπορούσε να τα γράψει οποιοσδήποτε άλλος, δεν μου λένε τίποτα.
Στιλό ή μολύβι; Μαρκαδόρο μαύρο, ποτέ μπλε.
Λάρισσα ή Λάρισα; Λάρισα. Ήμουν πάντα υπέρ της δημοτικής, παρότι διδάχθηκα την καθαρεύουσα. Επιθυμώ μια ενιαία γλώσσα, διότι αλλιώς δεν θα μπορούμε να συνεννοούμαστε. Αυτό είναι το πρόβλημα του πρωθυπουργού: του λείπουν λέξεις. Συνεπώς, του λείπουν οι σκέψεις. Διότι ο λόγος είναι λέξεις και σκέψεις. Δεν μπορείς να διατυπώσεις το νόημα αυτού που θέλεις να πεις, αν δεν μπορείς να το αντιληφθείς στην ίδια γλώσσα. Αν του μιλούσαμε όλοι αγγλικά, ίσως να ήταν καλύτερα.

Πώς κρίνετε την κυβερνητική πολιτική; Ένας σοσιαλιστής που χρησιμοποιεί δεξιές πολιτικές για να φέρει τη χώρα στα ίσια, αποδεικνύει ότι ο σοσιαλισμός είναι άχρηστος τελικά. Θα μπορούσε να είναι δεξιός εδώ και χρόνια. Αυτό είναι το πρώτο μεγάλο λάθος ενός υποτιθέμενου σοσιαλιστή πρωθυπουργού. Επίσης, διαπιστώνω ένα νεοπατριωτισμό στις κουβέντες του. Όταν ο σοσιαλιστής ακουμπά την πατρίδα δεν είναι καλό σημάδι για το μέλλον. Πιθανώς διότι θα συμπεριλάβει στους κόλπους του και άλλα στοιχεία, πιο ακροδεξιά.
Πυκνώνουν και οι επικίνδυνες φωνές, που θεωρούν πως η χούντα δεν ήταν τελικά και τόσο κακή… Τα ακούω κι εγώ. Όταν τελειώνει ένα πολιτικό σύστημα δημοκρατίας, ο κόσμος επιθυμεί κάποιον που θα τους τιμωρήσει. Βλέπει ότι δεν θα τιμωρήσει ο ένας τον άλλο, οπότε επιζητά «μια χούντα», κάποιους δηλαδή που θα τους βάλουν στη θέση τους. Είναι οργισμένος ο κόσμος με την ατιμωρησία. Δεδομένου ότι δεν βλέπει κανέναν από τους παρόντες δημοκράτες ικανό να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο, είναι λογικό να φαντάζεται κάποιον σκληρό και αμείλικτο, ένα δικτάτορα που θα τον σώσει. Η χώρα θα βγει από το αδιέξοδο όταν βρεθεί εκείνος που θα δώσει κατεύθυνση, η οποία δεν μπορεί να είναι εντός μνημονίου, εντός ΔΝΤ ή εκτός δημοκρατίας.
Δεν προβλέπετε ποιος μπορεί να είναι αυτός; Δεν είναι δική μου δουλειά. Αν πω τη σκέψη μου, είναι σαν να παίρνω μια πρωτοβουλία, να μπαίνω μπροστά στους ανθρώπους. Είναι λάθος να υποδεικνύω. Δεν με ενδιαφέρει η πολιτική ως αξίωμα. Με αφορά ως πολίτη και σατυρικό συγγραφέα, όπως ενδιέφερε τον Αριστοφάνη. Δεν ανέλαβε κάποιο πολιτικό αξίωμα μόλις τελείωσε το έργο του. Δεν είχα ποτέ στο νου μου την πολιτική.

Άρα, δεν πρόκειται να «σταυρώσουμε» Απόστολο Λαζόπουλο (Λάκη). Η Αριστερά τι σας λέει; Έχει τρελαθεί η αριστερή πτέρυγα του Αλαβάνου. Ο οποιοσδήποτε κάνει παρέα με 15 ανθρώπους πιστεύει ότι πρέπει να δημιουργήσει ένα αριστερό κόμμα. Δεν τους ψήφιζα, αλλά ξέρω πως το μόνο που δεν χρειαζόταν η Αριστερά ήταν άλλο ένα κόμμα. Δεν μπορούν να δουν πόσο γελοίοι είναι; Δεν υφίστανται αυτά που λένε. Οι διαφορές που έχουν αφορούν πράγματα που έχουν τελειώσει στον πλανήτη. Είναι εκτός εποχής, δεν έχουν να πουν τίποτα.

Μήπως βιώνουμε το τέλος της πολιτικής; Ακριβώς. Καθένας πιστεύει ότι είναι από μόνος του μια ιδεολογία. Άνθρωποι που θα μπορούσαν να είναι αυτό που λέμε πνευματικοί, εξαγοράστηκαν. Εξοντώθηκαν από το ΠΑΣΟΚ, το οποίο επιχορήγησε το σύμπαν και τους βούλωσε το στόμα. Έγιναν εξαρτημένοι. Αν ξέρεις πως σε περίπτωση που κάνεις δηλώσεις θα σου κοπεί η επιχορήγηση, τότε δεν μιλάς. Επίσης, γνωρίζω πνευματικούς ανθρώπους οι οποίοι είναι αποκλεισμένοι από τα Μέσα. Η Ιωάννα Καρυστιάνη, μια δυναμική γυναίκα που γνωρίζω καλά, είναι διαμάντι συμπεριφοράς, πρόκειται για μια φωνή την οποία δεν χρειάζονται. Οδηγείται στο περιθώριο. Τα ΜΜΕ έκλεισαν τις πόρτες σε αυτές τις φωνές.

Σε συνέντευξη που μου παραχώρησε ο διευθυντής προγράμματος του Mega, Πέτρος Μπούτος, χαρακτήρισε θεσμικό το ρόλο σας στην τηλεόραση και ισχυρίστηκε πως θα έπρεπε να θυσιάσετε λίγο την τηλεθέαση και να γίνετε πιο αιχμηρός. Δεν έχει άδικο σε αυτό που λέει. Παρατηρεί και ο ίδιος πως είναι αναγκασμένος να υπερασπίζεται επιλογές τύπου Σκορδά και Μανωλίδου, τις οποίες, επειδή τον γνωρίζω, ξέρω ότι δεν είναι το καλύτερό του. «Λίγο Alter, λίγο Alpha και το Mega μου» είναι σήμερα το πρόγραμμά του καναλιού, που αποτελούσε για πολλούς καλλιτέχνες φάρο σε ό,τι αφορά την ποιότητα. Έφτασαν εκεί τα πράγματα, που ο Alpha επέβαλε στα υπόλοιπα κανάλια την ιδεολογία και την ταυτότητά του. Δεν το περίμενε κανείς. Έχουν βγει κατσαρόλες παντού. Αν δεν πάνε καλά τα πράγματα, βλέπω να κόβει πατατούλες ο Πρετεντέρης, το σέλινο ο Τσίμας και να τσιγαρίζει η Τρέμη. Θεσμικός είναι ο ρόλος ενός δελτίου ειδήσεων που πρέπει να πει την αλήθεια. Γιατί δεν το λέει στο δελτίο του καναλιού του αυτό; Κάνω κι εγώ την πρότασή μου, λέω, μιας και είναι πιο κοντά του. «Είπα αυτό στον Λαζόπουλο, το λέω και σε σας».

Το «πες τα, Λάκη» είναι ευθύνη, βάρος, δύναμη; Τίποτα από όλα αυτά. Αποφεύγω να φοράω τα στεφάνια που θέλει να μου φορέσει ο καθένας. Ξέρω να είμαι ήσυχος μέσα στη διαδρομή μου. Αυτά δεν με επηρέασαν ούτε σε μικρότερη ηλικία. Μια φορά μόνο ξαφνιάστηκα, όταν συνειδητοποίησα ότι το μέγεθος του κόσμου που με ακολουθούσε είχε αλλάξει. Σε ένα θέατρο στην Καβάλα ήταν. Το 1986 βγήκα περιοδεία με τη «Λυσιστράτη». Προσπαθούσα να φτάσω στο θέατρο αλλά η ουρά ήταν τεράστια. Νόμιζα πως είχε γίνει ατύχημα. «Όλοι στο θέατρο πάνε» μου είπε ο ταξιτζής, «παίζει ο Λαζόπουλος». Από το 1981 ως το ’85 έπαιζα σε θέατρα της Αθήνας και σπάγαν οι πόρτες. Συλλαλητήρια, σας μιλώ ειλικρινά. Δεν περίμενα ότι θα γίνει το ίδιο στην επαρχία. Δεν είχα παίξει στην τηλεόραση ακόμη.
Ήρθε χρόνια μετά, με τους «Δέκα μικρούς Μήτσους». Ήταν εκτός προοπτικής μου η τηλεόραση. Οι «Μήτσοι» προέκυψαν από εντολή γιατρού. Είχα υψηλή πίεση. Φόρεσα χόλτερ και σημείωνα τι έκανα κάθε φορά που ανέβαινε η πίεσή μου. «Είναι ιδιοπαθής» μου είπαν, δεν μπορούσα να πάρω χάπι. Αποδείχθηκε πως όταν οδηγούσα και όταν έπαιζα στο θέατρο, η πίεση ανέβαινε έξι-επτά μονάδες. «Τελείωσε το θέατρο για σένα» μου είπε ο γιατρός – έπαιζα το «Κάτι έχω να σας πω», στο Βεάκη. Ο γιατρός πρότεινε να βρω μια δουλειά, από την οποία να μπορώ να παύω λίγο όταν δεν θα αισθανόμουν καλά. Μέχρι να βγω από το Γενικό Κρατικό είχα σχηματοποιήσει τους «Μήτσους». Διαφορετικά, δεν θα πήγαινα στην τηλεόραση.

Κάθε Τρίτη και μια διαφορετική παράσταση. Είναι πολυτέλεια για σας; Είναι τόσο αγχώδες και τόσο ωραίο μαζί. «Δύσκολα και ωραία περνάει ο καιρός». Αυτό το έχω γράψει στις τουαλέτες στο «Τσαντίρι». Από παιδί μου άρεσε να γράφω συνθήματα. Έκανε στάση το ΚΤΕΛ, έγραφα στις τουαλέτες. Μπορεί να δω ένα σύνθημα και να μου φωτίσει το μυαλό. Μια φράση-κλειδί. Γνωρίζω καλά γραμματική και συντακτικό, είναι τα μόνα για τα οποία περηφανεύομαι. Με βοηθούν να πω γρήγορα αυτό που θέλω. Φτιάχνω μια μικρή βαλίτσα για να την πάρει ο άλλος στη σκέψη του. Για να γελάσει ή να κατανοήσει μια άλλη πλευρά, που θα φωτιστεί μέσω της σάτιρας.

Ενδεχομένως και να προβληματιστεί. Το δέχομαι επειδή μου το λέει πολύς κόσμος, αλλά το θέμα μου δεν είναι να προβληματίσω, να στείλω μήνυμα. Λένε για μένα: «Καλός είναι όταν λέει τα αστεία, όταν αρχίζει τα μηνύματα δεν μου αρέσει». «Αφού εσύ τα ξέρεις, γιατί δεν τα λες; Πες τα». Δεν είμαι δημοσιογράφος για να κάνω αποκαλύψεις. Λειτουργώ μετά την τηλεόραση. Είμαι σατιρικός συγγραφέας και ηθοποιός. Η σάτιρα πρέπει να διεισδύσει. Τα όριά της δεν μπαίνουν ανάλογα με τα κόμπλεξ εκείνου που θίγεται. Η σκέψη μου δεν κονταίνει ή ψηλώνει κάποιον. Λέω αυτό που λέει κάποιος στο σπίτι του.

Έχει μια διαφορά να σε ακούει ο τοίχος κι άλλο να σε παρακολουθούν ένα εκατομμύριο τηλεθεατές και η Ανθούλα. Μα, όποιος κι αν το πει, ο κοντός θα παραμείνει κοντός – δεν θα ψηλώσει. Η σάτιρα δεν μπορεί να σταματάει στο σημείο που θίγεται κάποιος. Είναι ένα πουλί που πετάει ελεύθερο. Ενδεχομένως να το πυροβολήσει κάποιος. Μέχρι τότε, μπορεί να πετάει και να κουτσουλάει ελεύθερα.

Η σχέση σας με τα νέα παιδιά είναι επίσης θέμα συζήτησης. Σας προσάπτουν εμμονή, την αποκαλούν νεολαγνεία. Όπως συνεννοούμαι με την 23χρονη κόρη μου, Μαριέλλη, έτσι κάνω και με τα παιδιά όλου του κόσμου. Θα μου το απαγορεύσουν; Είναι τιμητικό το γεγονός ότι έρχονται, στο πλατό ή το θέατρο, νέα παιδιά. Είναι εκείνα που υφίστανται το βάρος του ψέματός μας. Περνάω καλύτερα με τα παιδιά. Θέλω να καταλάβω τι λένε, μου μοιάζει πιο ενδιαφέρον.
Ο Χριστόφος Παπακαλιάτης θα είναι καλεσμένος στην πρώτη εκπομπή. Ναι. Θα συναντηθεί με τον Τζίμη στη φυλακή Υψίστης Ασφαλείας Παλαιού Ψυχικού. Οι γονείς τους τούς είχαν χώσει σε διάφορες εταιρείες. Αποτέλεσμα; Το κελί όπου και συναντιούνται ξαφνικά. Ο Χριστόφορος παραγγέλνει σούσι από το διοικητή… Εκείνη η γενιά των φλώρων υπέστη μεγάλο στραπάτσο. Έκαναν financial, commodities, banking investments. Η Ελλάδα, μια χώρα αγροτική, σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων ενώ πλέον δεν υπάρχουν επιχειρήσεις.
Εσείς με τι γελάτε; Με τον τρόπο που γελάνε οι άνθρωποι, με τον τρόπο που τονίζουν τις λέξεις. Μου αρέσει ο θόρυβος που κάνουν οι λέξεις. Να ακούσω κάποιον να μιλάει στο τηλέφωνο. «Είμαι εδώ στην κολόοονα, σε περιμένω». Δουλειά μου είναι να μεταφέρω αυτό τον ήχο, τη μυρωδιά της εποχής. Δεν είναι μόνο να πω ανέκδοτα ή πολιτικά σχόλια.
Πολλές φορές καταφεύγετε σε εύκολα αστεία για εντερικούς και άλλους ήχους αλλά και σε μια μεγάλη δεξαμενή ανθρώπων, που γελοιοποιούνται ούτως ή άλλως από μόνοι τους. Το κρίνετε απαραίτητο; Γιατί δεν κάνει να ασχολείται ο Λαζόπουλος με αυτά; Αυτό που λέμε lifestyle απασχολεί το 60% της ελληνικής τηλεόρασης. Είναι δυνατόν να μην το δω; Τα κανάλια το θεωρούν απαραίτητο και ως εκ τούτου οι τηλεθεατές το παρακολουθούν. Σκοντάφτεις πάνω στη βλακεία. Οι άνθρωποι πάνε στο σαλόνι, πάνε στην κουζίνα, αλλά πάνε και στην τουαλέτα. Η χώρα έχει μια τουαλέτα την οποία, πού και πού, επισκέπτομαι.
Αν είχατε την ευκαιρία, θα φεύγατε από την Ελλάδα; Όχι για να ζήσω έξω, όμως εδώ και δυο χρόνια κανονίζω να δουλέψω στο εξωτερικό ως συγγραφέας. Δεν σκέφτομαι να κάνω καριέρα ηθοποιού. Δεν μου αρέσει η ζωή εκτός Ελλάδας.
Θα μπορούσατε να αφήσετε τις ευκολίες σας εδώ και να δουλέψετε έξω; Το 2011 κλείνω τριάντα χρόνια στο ελληνικό θέατρο, στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Είναι η τελευταία χρονιά που θα κάνω το «Αλ Τσαντίρι Νιουζ» και θα μείνω ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μακριά από την τηλεόραση. Θέλω το οτιδήποτε κάνω από εκεί και πέρα να αποτελεί έκπληξη για μένα. Θέλω να μηδενίζω. Μου είναι θεμελιώδες.
Η ανάγκη να μηδενίζετε αφορά μόνο τη δουλειά ή και την προσωπική σας ζωή; Ίσα-ίσα, συμπορεύομαι με τους ανθρώπους μου, δεν έχω αποχαιρετήσει κάποιον. Έχω μεγαλώσει σε ένα σπίτι στο οποίο και τα καλά και τα κακά τα ζούσαμε μαζί, έχω μάθει έτσι.
Θα στεναχωρήσει πολύ κόσμο η απόφασή σας να σταματήσει το «Τσαντίρι». Τους Γερμανούς, σίγουρα. Σωπάτε, τα νεκροταφεία είναι γεμάτα αναντικατάστατους.

Ποιο ταλέντο ιεραρχείτε ψηλότερα από τα υπόλοιπα; Της ισορροπίας. Να έχω συναίσθηση πού βρίσκομαι, να μην τροφοδοτώ με βλακώδεις αντιλήψεις. Να λέω «ευχαριστώ» στα λόγια που μου λένε και να μην τα παίρνω πάνω μου. Η ησυχία μέσα μου. Δεν ξέρω αν φαίνεται, αλλά είμαι ήσυχος μέσα μου.


Είπε ακόμα ο Λαζόπουλος
Το περασμένο καλοκαίρι
Ήταν ήσυχο. Διατήρησα την ακινησία του Βούδα. Είχα ανάγκη να ξεκουραστώ. Τους δυο τελευταίους χειμώνες δεν είχα χρόνο να αναπνεύσω. Πρόβες, εκπομπή, θέατρο. Πέρυσι βγήκα από το σπίτι μου τρεις φορές. Μόνο δούλευα. Έτσι, έδωσα στον εαυτό μου ένα μήνα. Ζωγράφιζα. Είναι το μόνο που με ηρεμεί. Έτσι πέρασα το καλοκαίρι μου. Σιωπηλός, χωρίς σκέψεις. Βεβαίως, στο σπίτι ήταν η κόρη μου, Μαριέλλη, και οι φίλοι της.
Αν είχα ταλέντο στη ζωγραφική, θα τα παρατούσα όλα.

Παιδική εργασία
Από μικρός δούλευα: στο εργοστάσιο ζαχάρεως στη Λάρισα, ως καφετζής στον θείο μου, ως φωτοτυπίες στο νονό μου. Στο οινοποιείο Τυρνάβου, σε πολλές δουλειές, από τις τελευταίες τάξεις του γυμνασίου για να μπορώ να σπουδάζω. Έπειτα δούλευα στο θέατρο κάθε καλοκαίρι. Εφέτος, δεν με απασχόλησε καθόλου η δουλειά μου.
Ο ορισμός της σάτιρας
Παρακολουθείς την αναπνοή και γίνεσαι ένα είδος κοινωνικού σεισμογράφου. Μαζεύεις σκόρπια λόγια ή μια έκφραση, την τραβάς στα άκρα και προσπαθείς να δεις την εξέλιξή της: πως θα είναι την επόμενη μέρα; Τι μπορεί να έλεγε ο ίδιος άνθρωπος μερικές μέρες πριν; Πως αλλάζει το μυαλό των ανθρώπων γύρω μας; Η σάτιρα είναι ανοικτό είδος, σου επιβάλλει να τα πεις όλα, γνωρίζοντας εξαρχής ότι θα συγκρουστείς. Είναι αφύσικο να λες για τα κόμματα και να μην νευριάσεις κάποιους. Θα θυμώσουν. Το αφύσικο θα είναι να μην πεις τίποτα. Ή να στρογγυλέψεις. Η σάτιρα πρέπει να διεισδύσει, δεν κάνει δουλειά αλλιώς. Αυτό φαίνεται στα έργα του Αριστοφάνη, τον οποίο έχω για οδηγό μου. Χτυπούσε τις δομές και γινόταν πανικός. Θεατές του ήταν τα πρόσωπα, στα οποία αναφερόταν. Γι’ αυτούς μιλούσε. Τα όρια της σάτιρας δεν μπαίνουν ανάλογα με τα κόμπλεξ εκείνου που θίγεται. Η σκέψη μου δεν κονταίνει ή ψηλώνει κάποιον. Λέω αυτό που λέει κάποιος στο σπίτι του.
Ο Χάρυ Κλυνν είναι ο πρώτος διδάξας στην σάτιρα. Εχει ταλέντο, έχει σπουδάσει, άνοιξε τον δρόμο. Το αντίστοιχο έκανε η Μαλβίνα στην τηλεόραση. Ένας άνθρωπος φωτεινός…
Ο ορισμός της σάτιρας ΙΙ
Η σάτιρα είναι ένα πουλί που πετάει ελεύθερο, μπορεί κάποιος να το πυροβολήσει. Μέχρι τότε, μπορεί να πετάει και να κουτσουλάει ελεύθερα. Ορεξη να ‘χα να πήγαινα στα ευρωπαϊκά δικαστήρια με τις αποφάσεις του ΕΣΡ, ενός οργάνου με νεοχουντικό ρόλο, σαν ιερατείο λογοκρισίας. Οι κανόνες που επιβάλλονται δεν πειράζουν πολιτικούς και δημοσιογράφους. Δεν τους ενοχλούν τα δελτία, μόνο ό,τι παίζει απέναντι σε αυτά και κάνει τηλεθέαση. Με έμμεση εντολή ζητούν να μην προβάλλονται για να παρακολουθούν οι τηλεθεατές το κανάλι που υποκινεί όλη αυτή την ιστορία. Η τηλεόραση κρίνεται χωρίς νούμερα τηλεθέασης. Αφορούν μόνο τις διαφημιστικές, κανέναν άλλο. Αν κοιτάς το κοντέρ, χάνεις το ταξίδι. Δεν νομίζω ότι έγινε καλύτερη η τηλεόραση. Με το πέρασμα του χρόνου γίνεται ολοένα πιο συντηρητικό διότι έχει άλλες εξαρτήσεις. Βαρέθηκα το παλιό, τον παλιό λόγο, των 400 και βάλε ετών αντιλήψεις. Δεν μπορεί να προχωρήσει τίποτα σε αυτή τη χώρα. Υπάρχουν νέοι, χαμογελαστοί άνθρωποι, με σπιρτάδα και όνειρα που είναι έξω και χτυπάνε πόρτες. Γι’ αυτό μαραζώνει αυτή η χώρα.

Σιωπηλός φόβος
Σε όλους υπάρχει ένας κοινός παρανομαστής: η ανησυχία. Σε μια εποχή που αλλάζουν όλα, κανείς δεν ξέρει τίποτα για αύριο. Το θέμα παραμένει η μεγάλη πλειοψηφία. Αλλάζει για όλους. Η μυρωδιά δεν κάνει επιλογή στη μύτη. Η κοινωνία μυρίζει. Μπαρούτι. Η σαπίλα υπήρχε εδώ και χρόνια. Τώρα που έπεσε το πάτωμα, που σωριάστηκε το σύστημα, τώρα μυρίζει μπαρούτι. Ας δούμε πόσοι θα πάνε να ψηφίσουν στις δημοτικές εκλογές. Μέχρι τον Νοέμβριο θα διαμορφωθεί διαφορετικά η κατάσταση. Τρέχει αλλιώς ο χρόνος όταν είσαι στην κατηφόρα. Οι εικόνες αλλάζουν ραγδαία. Κάθε μέρα θα διαμορφώνεται νέο κλίμα σε σχέση με αυτό που είχε προβλεφθεί. Η Ελλάδα ζει με τη μέρα. Έτσι αισθάνεται: μέρα- μέρα να μαζέψει τη δόση του δανείου. Κρύβεται πίσω από την πόρτα και περιμένει τον δοσά. Αυτό το αίσθημα δεν μπορεί να πάει την χώρα μπροστά. Κάθε μέρα βλέπεις έναν καινούριο δοσά, ο οποίος δεν αστειεύεται.
Νέοι μετανάστες
Είναι διαφορετικό να τρέχεις με ταχύτητα κατεύθυνσης και διαφορετικό με ταχύτητα απομάκρυνσης. Οι νέοι τρέχουν με ταχύτητα απομάκρυνσης από τη χώρα. Μου έλεγε ένας φίλος πως ο γιος του πηγαίνει να ζήσει και να εργαστεί στην Ιρλανδία. Μετανάστης με ένα αεροπορικό εισιτήριο και 280 ευρώ στην τσέπη. Η βία εξαπλώνεται, δεν εννοώ μόνο τη φυσική, ξεριζώνει κάποιον από τα όνειρά του. Νέοι άνθρωποι μεταναστεύουν. Τόσες σπουδές και κόπος για να φύγουν έξω. Εδώ είναι οι φίλοι, η ανάσα, η καλοκαιρία.

Παπούτσι από τον τόπο σου (Η ΔΕΘ συναντάει το BBC)
Κάθε εποχή σηματοδοτείται από κάτι. Τα τελευταία δυο- τρία χρόνια ζούμε τρομακτικές αλλαγές, πρωτόγνωρες. Επαψε η εμπιστοσύνη του κόσμου σε εκείνα που του υπόσχονταν. Ξεμπέρδεψε με σχήματα και προκαταλήψεις. Κανείς δεν είναι απόλυτος πασοκτζής ή απόλυτος δεξιός.
Ιδιωτικές διαδρομές
Δεν θα μπορούσα να ζήσω εκτός Ελλάδας, όμως εδώ και δυο χρόνια κανονίζω να δουλέψω στο εξωτερικό ως συγγραφέας. Μπορεί να πάω στη Νέα Υόρκη ή στην Αγγλία να συνεργαστώ με μια ομάδα συγγραφέων. Ακόμη και στη Βραζιλία υπάρχουν τέτοιες ομάδες, δεν με αφορά καθόλου τα σήριαλ τους. Δεν σκέφτομαι να κάνω καριέρα ηθοποιού. Δεν μου αρέσει η ζωή έξω από την Ελλάδα.

Αλλαγή πλεύσης
Το 2011 κλείνω τριάντα χρόνια στο ελληνικό θέατρο, στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Είναι η τελευταία χρονιά που θα κάνω το «Αλ τσαντίρι Νιούζ» και πιστεύω ότι θα διατηρήσω ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μακριά από την τηλεόραση. Ολοκληρώνεται ένας κύκλος, μέσα στον οποίο μπορώ να φέρω σε πέρας αυτό που έχω αναλάβει. Απαιτεί τεράστιες δυνάμεις και πολύ χρόνο. Δεν μπορώ να κάνω οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό. Δεν θέλω να καθυστερώ άλλο τα σχέδιά μου. Η ζωή δεν είναι αιώνια. Θέλω οτιδήποτε κάνω από κει και πέρα, να αποτελεί έκπληξη για μένα. Θέλω να μηδενίζω. Να δοκιμάσω, να τολμήσω, να ρισκάρω. Δεν με ενδιαφέρει το εύκολο. Θέλω να προκαλώ τον εαυτό μου με καινούρια πράγματα που θα με ξαφνιάσουν. Να λέω «δεν μπορώ να το κάνω» αλλά να πηγαίνω προς τα κει. Είναι καθοριστικό για μένα. Δεν αφορά τους ανθρώπους της ζωής μου, ίσα ίσα, συμπορεύομαι μαζί τους, δεν έχω αποχαιρετήσει κάποιον. Εχω μεγαλώσει σε ένα σπίτι στο οποίο και τα καλά και τα κακά τα ζούσαμε μαζί, έχω μάθει έτσι.

ΓΑΠ
Είναι πολύ δύσκολο να τα καταφέρει. Δεν έχει συναίσθηση του τι πραγματικά συμβαίνει, δεν μου εμπνέει καμία τέτοια αίσθηση. Δεν πιστεύω ότι κάποιος μπορεί να βγάλει τη χώρα από την κρίση. Μακάρι να είχε δημιουργηθεί όλα αυτά τα χρόνια ένα επιτελείο από πραγματικά άξιους πολιτικούς. Μια γειτονιά, ένα ευρύ κομμάτι της κοινωνίας, μπορεί να γνωρίζει ποιος πραγματικά αξίζει. Αν υπήρχε δημοκρατικό σύστημα που να αξιοποιεί εκείνους που ξεχωρίζουν, θα ήταν αλλιώς τα πράγματα. Σήμερα οι πολιτικοί επιλέγονται με βάση το ποιος θα διεκπεραιώσει καλύτερα τα ρουσφέτια. Η χώρα έχει προχωρήσει κι εκείνοι με παλιά κλειδιά να ανοίξουν νέες κλειδαριές. Υπάρχει μια νέα γενιά που είναι άλματα μπροστά μέσα στην τεχνολογία.

Anti social media
Προσωπικά, είμαι τεχνολογικά αναλφάβητος. Δεν έχω facebook, twitter, δεν γράφω σε υπολογιστή. Γράφω πάντα στο χέρι. Χειρόγραφο, αυτό έκανα πάντα. Με ευχαριστεί. Για μένα έχει σημασία να βλέπω τα γράμματα να παίρνουν χαρακτήρα στο χαρτί μου. Τα ίδια γράμματα, που θα μπορούσε να τα γράψει οποιοσδήποτε άλλος, δεν μου λένε τίποτα. Δεν μου αρέσει να πατάω ένα κουμπί και να βγαίνει το ίδιο γράμμα με οποιονδήποτε άλλον στον πλανήτη. Ζω από παιδί με τα χιλιάδες χαρτιά απλωμένα πάνω στο κρεβάτι. Γράφω πάντα με μαύρο μαρκαδόρο ή στυλό, ποτέ μπλε.

Λάρισσα ή Λάρισα;
Με ένα σίγμα. Ημουν πάντα υπέρ της δημοτικής, παρόλο που διδάχθηκα την καθαρεύουσα. Απαιτείται μια ενιαία γλώσσα διότι αλλιώς δεν θα μπορούμε να συνεννοούμαστε. Αυτό είναι το πρόβλημα του πρωθυπουργού: του λείπουν λέξεις. Συνεπώς, του λείπουν σκέψεις. Διότι ο λόγος είναι λέξεις και σκέψεις. Δεν μπορείς να διατυπώσεις ποτέ το νόημα αυτού που θέλεις να πεις. Αρα δεν μπορείς να αντιληφθείς. Μπορεί να αντιληφθεί σε μια άλλη γλώσσα. Αν του μιλούσαμε όλοι αγγλικά, ίσως να ήταν καλύτερα. Μια σκέψη χάνει όταν της λείπουν λέξεις.

Το gap του ΓΑΠ
Ένας σοσιαλιστής που χρησιμοποιεί δεξιές πολιτικές για να φέρει τη χώρα στα ίσια, αποδεικνύει ότι ο σοσιαλισμός είναι τελικά άχρηστος. Θα μπορούσε να είναι δεξιός εδώ και χρόνια. Αυτό είναι το πρώτο μεγάλο λάθος ενός υποτιθέμενου σοσιαλιστή πρωθυπουργού. Επίσης, διαπιστώνω έναν νεοπατριωτισμό στις κουβέντες του. Όταν ο σοσιαλιστής ακουμπά την πατρίδα δεν είναι καλό σημάδι για το μέλλον. Πιθανώς διότι θα συμπεριλάβει στους κόλπους του και άλλα στοιχεία, πιο ακροδεξιά.
Μόνο δημοκρατία
Όταν τελειώνει ένα πολιτικό σύστημα δημοκρατίας, ο κόσμος επιθυμεί κάποιον που θα τους τιμωρήσει. Δεν θα τιμωρήσει ο ένας τον άλλο, το βλέπει. «Μια χούντα», εννοώντας κάποιους που θα τους βάλει στη θέση τους. Είναι οργισμένος ο κόσμος με την ατιμωρησία. Δεδομένου ότι δεν βλέπει κανέναν από τους παρόντες δημοκράτες ικανό να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο, είναι λογικό να φαντάζεται κάποιον σκληρό και αμείλικτο, έναν δικτάτορα που θα τους σώσει. Δεν μπορεί να πάρει ο ίδιος τη μαγκούρα να τους τη φέρει στο κεφάλι, παρακαλάει να έρθει κάποιος άλλος. Βρισκόμαστε μέσα σε ένα πυκνό σύννεφο ασάφειας. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά που είναι ο τοίχος και που η έξοδος. Η χώρα θα βγει από το αδιέξοδο όταν βρεθεί εκείνος που θα δώσει κατεύθυνση, η οποία δεν μπορεί να είναι στο μνημόνιο, στο ΔΝΤ ή εκτός δημοκρατίας. Η χώρα έχει ανάγκη από κάποιον που θα τη ζωντανέψει. Ο κόσμος πρέπει να βρει τη δύναμή του και να τον αναζητήσει.
Πολιτική σκέψη, όχι βούληση
Δεν είναι δική μου δουλειά να προβλέψω ποιος θα μας βγάλει από την κρίση. Αν πω τη σκέψη μου, είναι σαν να παίρνω μια πρωτοβουλία, να μπαίνω μπροστά στους ανθρώπους. Είναι λάθος να υποδεικνύω, δεν με ενδιαφέρει η πολιτική ως αξίωμα, με αφορά ως πολίτη και σατυρικό συγγραφέα. Όπως ενδιέφερε τον Αριστοφάνη. Δεν ανέλαβε μόλις τελείωσε το έργο του κάποια πολιτική θέση. Δεν είχα ποτέ πρόθεση ούτε πρόκειται να ασχοληθώ με την πολιτική. Αγαπώ αυτό που κάνω, το οικοδομώ χρόνια. Αφορά το θέατρο, είναι βασισμένο πάνω στον Αριστοφάνη και τους παλιούς σατιρικούς.

Η δύναμη του 60%
Το «πες’ τα, Λάκη», δεν είναι ούτε ευθύνη, ούτε βάρος, ούτε δύναμη. Τίποτα από όλα αυτά. Γνωρίζω τον ρόλο μου. Είμαι σατιρικός συγγραφέας και ηθοποιός. Αποφεύγω τα στεφάνια που θέλει να μου φορέσει ο καθένας. Ξέρω να είμαι ήσυχος μέσα στη διαδρομή. Δεν με επηρέασαν ούτε σε μικρότερη ηλικία. Μια φορά ξαφνιάστηκα όταν συνειδητοποίησα ότι το μέγεθος του κόσμου που με ακολουθούσε είχε αλλάξει, σε ένα θέατρο στην Καβάλα. Το 1986 βγήκα περιοδεία με τη Λυσιστράτη. Ξεκίνησα να φτάσω στο θέατρο αλλά η ουρά ήταν τεράστια. Νόμιζα πως είχε γίνει ατύχημα. «Ολοι στο θέατρο πάνε», μου είπε ο ταξιτζής, «παίζει ο Λαζόπουλος». Από το 1981 ως το ’85 έπαιζα σε θέατρα της Αθήνας και ‘σπάγαν οι πόρτες. Συλλαλητήρια, σας μιλώ ειλικρινά.
Οι Μήτσοι χάπι για την πίεση
Ήταν εκτός προοπτικής μου η τηλεόραση. Οι «Μήτσοι» προέκυψαν από εντολή γιατρού. Είχα υψηλή πίεση, φόρεσα χόλτερ και σημείωνα τι έκανα κάθε φορά που ανέβαινε η πίεσή μου. Είναι ιδιοπαθής μου είπαν, δεν μπορούσα να πάρω χάπι. Αποδείχθηκε πως όταν οδηγούσα και όταν έπαιζα στο θέατρο, η πίεση ανέβαινε έξι- επτά μονάδες. «Τελείωσε το θέατρο για σένα», μου είπε ο γιατρός. Επαιζα το «Κάτι έχω να σας πω», στο Βεάκη. Ο γιατρός πρότεινε να βρω μια δουλειά, από την οποία να μπορώ να βγαίνω όταν δεν αισθανόμουν καλά. Μέχρι να βγω από το Γενικό Κρατικό, είχα σχηματοποιήσει τους Μήτσους. Δεν θα πήγαινα αλλιώς στην τηλεόραση.
Συνεπής, συνεπώς αγχώδης
Κάθε Τρίτη και μια διαφορετική παράσταση. Είναι τόσο αγχώδες και τόσο ωραίο μαζί. Είμαι συνεπής, δεν θέλω να με καθυστερούν, να στήνω και να με στήνουν. Πηγαίνω πάντα πολύ νωρίς στο θέατρο. Δεν έχω χειρότερη μέρα από την πρεμιέρα, ακόμη και τώρα. Κάθε φορά έχω ένα καινούριο προϊόν. Αυτό πλέον συμβαίνει κάθε Τρίτη. Πόσο να το αντέξω αυτό το άγχος; Παίρνω χάπι για την πίεση. Δεν γίνεται αλλιώς.
Η έπαρση είναι ένα μέγεθος που καλύπτει τους κοντούς. Αισθάνομαι ισορροπημένος.
Ο αλγόριθμος της κωμωδίας
Η κωμωδία έχει χρόνο, είναι μαθηματικά. Είναι μελωδία. Δεν μπορείς να την παραβιάσεις. Αν καθυστερήσεις ένα δευτερόλεπτο, καταστρέφεται. Πάντα ακούω μια μελωδία όταν παίζω. Κουράζομαι για να είναι τέλεια αυτή η μελωδία, δεν συμβιβάζομαι.
Γκραφίτι
«Δύσκολα και ωραία περνάει ο καιρός». Αυτό το έχω γράψει στις τουαλέτες στο Τσαντίρι. Από παιδί μου άρεσε να γράφω συνθήματα. Σταματούσε το ΚΤΕΛ, έγραφα. Μπορεί να δω ένα σύνθημα και να μου φωτίσει το μυαλό. Μια φράση- κλειδί. Γνωρίζω καλά γραμματική και συντακτικό, είναι τα μόνα για τα οποία περηφανεύομαι. Με βοηθούν να πω γρήγορα αυτό που θέλω. Φτιάχνω μια μικρή βαλίτσα να την πάρει στη σκέψη του ο άλλος. Για να γελάσει ή να κατανοήσει μια άλλη πλευρά που θα φωτιστεί μέσω της σάτιρας.

Διδακτικός ή λαϊκιστής; Απλώς σατιρικός.
Το θέμα μου δεν είναι να προβληματίσω ή να δώσω μήνυμα. «Καλός είναι όταν λέει τα αστεία, όταν αρχίζει τα μηνύματα δεν μου αρέσει». «Αφού εσύ τα ξέρεις γιατί δεν τα λες, πες’ τα». Δεν είμαι δημοσιογράφος για να κάνω αποκαλύψεις. Λειτουργώ μετά την τηλεόραση. Μου λένε: «πες μου τι να κάνω. Μην σχολιάζεις απλώς, πες μου τι να κάνω». Υπάρχουν πολλές απόψεις γύρω. Τα όρια της σάτιρας δεν μπαίνουν ανάλογα με τα κόμπλεξ εκείνου που θίγεται. Η σκέψη μου δεν κονταίνει ή ψηλώνει κάποιον. Μα, όποιος κι αν το πει, κοντός θα παραμείνει. Δεν τον ψηλώνει κάποιος. Η σάτιρα δεν μπορεί να σταματάει στο σημείο που θίγεται κάποιος. Λέω αυτό που λέει κάποιος στο σπίτι του.
Δημιουργικά γκάζια
Είμαι άρρωστος όταν δημιουργώ κάτι, είμαι τελειομανής. Πολλές φορές φτάνω τους συνεργάτες μου στα άκρα με τις απαιτήσεις μου.
Για γέλια
Γελάω με τον τρόπο που γελάνε οι άνθρωποι, με τον τρόπο που θα τονίσουν τις λέξεις. Παρατηρώ τις μεγάλες γυναίκες, πως περπατούν στον δρόμο, πως ψωνίζουν. Είναι πιο σιωπηλές στο σπίτι και πάντα έχουν την εξυπνάδα να κατανοήσουν τι πραγματικά συμβαίνει. Ως εργαζόμενη, ταλαιπωρείται πολύ περισσότερο από ό,τι ένας άνδρας. Γενικώς, έχει διαφορετικό τρόπο: αλλιώς θα πει το ψέμα και την αλήθεια. Με αυτά γελάω. Να ακούσω κάποιον να μιλάει σε ένα τηλέφωνο. «Είμαι εδώ στην κολώωωνα, σε περιμένω». Δεν ξέρω πως θα είναι για κάποιον γραμμένο, όμως εμένα, ως ηθοποιός, είναι να μεταφέρω αυτόν τον ήχο, την μυρωδιά της εποχής. Δεν είναι μόνο να πω ανέκδοτα ή πολιτικά σχόλια.

Ελλάς, το μεγαλείο σου
Μου έλεγε τις προάλλες ένας φίλος μου μια ιστορία για έναν γέρο, που οι συγγενείς του περίμεναν να πεθάνει. Όταν τελικά συνέβη, ο γιατρός έστειλε το πιστοποιητικό θανάτου χωρίς να έχει δει τον αποθανόντα. Την ώρα της κηδείας, άνοιξε τα μάτια και τους κοίταξε. Δεν είπε κανείς τίποτα, έκαναν πως δεν τον είδαν. Τον κηδέψανε. Περίμεναν τόσο καιρό, δεν θα μπορούσαν να τον γυρίσουν σπίτι. Αυτή είναι η Ελλάδα. Η καλή και η κακή πλευρά μας. Συναισθήματα που μεταμορφώνονται. Όλοι είναι καλοί ηθοποιοί, αλλά σαν τους Έλληνες κανείς. Γι’ αυτό συγκρούεται ο Έλληνας. Πρέπει να φύγει από τον ρόλο και να δει ποιος είναι αλήθεια.
Εύκολα αστεία
Αφού το θεωρούν τα κανάλια απαραίτητο και οι τηλεθεατές που τα παρακολουθούν. Τόσος χρόνος, τόσες κάμερες, τόσα καλώδια, τόσο κυνηγητό. Αυτό που λέμε lifestyle απασχολεί το 60% της ελληνικής τηλεόρασης. Είναι δυνατόν να μην το δω; Σκοντάφτεις πάνω στη βλακεία. Μικρές σφήνες μιας κοινωνίας που προχωρά και πίσω της σέρνεται βλακεία. Την κρατάει πίσω. Διαπαιδαγωγεί ένα σύνολο κόσμου. Τους βλέπεις πως φωτογραφίζονται. Όλοι με τον ίδιο τρόπο. Γιατί δεν κάνει να ασχολείται ο Λαζόπουλος με αυτά; Οι άνθρωποι πάνε στο σαλόνι, πάνε στην κουζίνα αλλά πάνε και στην τουαλέτα. Σπίτι χωρίς τουαλέτα δεν υπάρχει και δεν γίνεται να μην την επισκεφτείς. Η χώρα έχει μια τουαλέτα την οποία που και που επισκέπτομαι.

Με τα κρεμμυδάκια
Δεν έχει άδικο σε αυτό που λέει ο διευθυντής προγράμματος του Mega, Πέτρος Μπούτος. Παρατηρεί και ο ίδιος πως είναι αναγκασμένος να υπερασπίζεται επιλογές τύπου Σκορδά και Μανωλίδου, τις οποίες, επειδή τον γνωρίζω, ξέρω ότι δεν είναι το καλύτερό του. «Λίγο Alter, λίγο Alpha και το Mega μου» είναι σήμερα το πρόγραμμά του. Και να σκεφτεί κάποιος πως το Mega ήταν για πολλούς καλλιτέχνες φάρος σε ό,τι αφορά την ποιότητα. Ήρθε η εποχή έτσι που ο Alpha επέβαλλε στα κανάλια την ιδεολογία και την ταυτότητα του. Δεν το περίμενε κανείς. Έχουν βγει κατσαρόλες παντού. Αν δεν πάνε καλά τα πράγματα, βλέπω να κόβει πατατούλες ο Πρετεντέρης, το σέλινο ο Τσίμας και να τσιγαρίζει η Τρέμη. Θεσμικός είναι ο ρόλος ενός δελτίου ειδήσεων που πρέπει να πει την αλήθεια. Γιατί δεν το λέει στο δελτίο του καναλιού του; «Είπα αυτό στον Λαζόπουλο, το λέω και σε σας».
Η νέα σεζόν: κρίση
Θα σας πω κάτι που μου είπε ένας τεχνικός μου. «Αισθάνομαι άσχημα που δουλεύω. Λέω ότι έχω δουλειά και με κοιτάζουν άσχημα». Σε ποιο σημείο μας έχουν φτάσει να μοιάζει άβολο να δουλεύεις, να βγάζεις χρήματα. Να πρέπει να φτωχύνουν όλοι αντί να πάμε όλοι μαζί παραπάνω. Λες και όποιος κερδίζει πρέπει να τα δίνει σε κάποιον άλλο. Καινούριες λογικές, φασιστικές και κατευθυνόμενες, για να δικαιολογήσουν στον κόσμο τις περικοπές των μισθών και των συντάξεων. Αντί να ξεσηκωθούν, εκπαιδεύονται στο πώς να ρίξουν τους άλλους. Η κοινωνία θα στηριχθεί στους δυνατούς. Σε κάθε κοινωνία που βιώνει κρίση, ο φθόνος θα αναπτυχθεί, θα ήταν αφύσικο να μην υπήρχε. Δεν μπορεί να είναι ικανοποιημένος ο νέος που θα πάρει 500 ευρώ επειδή ο ποδοσφαιριστής θα πάρει λιγότερα. Η Ελλάδα χαρακτηρίστηκε από εμφύλιους. Τις επαναστάσεις τις άργησε πάρα πολύ, τους εμφύλιους καθόλου.

Το φως των ανθρώπων
Χρησιμοποιώ ενεστώτα, το φως των ανθρώπων με ακολουθεί, είτε είναι εδώ, είτε έχουν φύγει. Η ενέργειά τους, η σκέψη τους. Πολλές φορές περπατάω στον δρόμο και αν κάποια γειτονιά μου θυμίσει παλιά Αθήνα, νομίζω ότι θα δω τον Λογοθετίδη. Βεβαίως, είναι ελάχιστες αυτές οι γωνιές πια. Είμαι εχθρικός προς όλο αυτές τις αλλαγές. Με κάνει έξαλλο που δεν έχουν αφήσει σημεία μνήμης. Πηγαίνεις σε άλλες χώρες και πάντα τις αναγνωρίζεις. Μόνο το Σύνταγμα δεν έχει διαλυθεί ακόμη κι αυτό επειδή είναι οι 300 εκεί μέσα. Η Ομόνοια είναι μια αηδία.
Οι νέοι άνθρωποι: νεολαγνεία και άλλες εμμονές
Είναι τιμητικό το γεγονός ότι έρχονται νέα παιδιά στο πλατό ή το θέατρο. Όπως συνεννοούμαι με την κόρη μου, έτσι κάνω και με τα παιδιά όλου του κόσμου. Θα μου το απαγορεύσουν; Είναι εκείνα που υφίστανται το βάρος του ψέματός μας. Δεν πιστεύω ότι πρέπει να είσαι αυστηρός με το παιδί. Να εκπαιδεύσεις να λέει την αλήθεια, αν βοηθήσεις τον μέτριο να γίνει καλύτερος. Περνάω καλύτερα με τα παιδιά. Ήμουν στην Πάρο το καλοκαίρι. Το νησί ήταν βουβό, η στεναχώρια κατεβάζει οκτάβες. Ακουγα τις φωνές των παιδιών μέσα σε αυτή τη γυαλά των γερασμένων κι ήθελα να πω «ευχαριστώ». Θέλω να καταλάβω τι λένε, μου μοιάζει πιο ωραίο.

Πάμε αυτόφωρο;
Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης θα είναι καλεσμένος στην πρώτη εκπομπή. Θα συναντηθεί με τον Τζίμη στη φυλακή υψίστης ασφαλείας Παλαιού Ψυχικού. Συναντιούνται ξαφνικά. Ακούει τον Χριστόφορο να παραγγέλνει σούσι από τον διοικητή.Οι γονείς τους τους είχαν βάλει σε διάφορες εταιρείες και τους «χώσαν» μέσα για τα καλά. Εκείνη η γενιά των φλώρων, υπέστη μεγάλο στραπάτσο. Εκαναν financial, commodities, banking investments. Η Ελλάδα, μια χώρα αγροτική, σπούδασε διοίκηση επιχειρήσεων και πλέον δεν υπάρχουν επιχειρήσεις.

Εξ’ αριστερών
Εχει τρελαθεί η αριστερή πτέρυγα του Αλαβάνου. Καθένας που κάνει παρέα με 15 ανθρώπους πιστεύει ότι πρέπει να κάνει ένα αριστερό κόμμα. Δεν τους ψήφιζα αλλά ξέρω πως το μόνο που δεν χρειαζόταν η Αριστερά είναι άλλο ένα κόμμα. Δεν μπορούν να δουν πόσο γελοίοι είναι; Δεν υφίστανται αυτά που λένε. Οι διαφορές που έχουν αφορούν πράγματα που έχουν τελειώσει στον πλανήτη. Είναι εκτός εποχής, δεν έχουν να πουν τίποτα.

Το τέλος της πολιτικής
Καθένας πιστεύει ότι είναι από μόνος του μια ιδεολογία. Δεν υπάρχει καμία ιδεολογία. Ανθρωποι που θα μπορούσαν να είναι αυτό που λέμε πνευματικοί εξαγοράστηκαν. Εξοντώθηκαν από το ΠαΣοΚ, το οποίο, επιχορήγησε το σύμπαν και τους βούλωσε το στόμα. Εγιναν εξαρτημένοι. Αν ξέρεις πως αν κάνεις δηλώσεις θα σου κοπεί η επιχορήγηση, τότε δεν μιλάς. Επίσης, γνωρίζω πνευματικούς ανθρώπους, οι οποίοι είναι αποκλεισμένοι από τα Μέσα. Η Ιωάννα Καρυστιάνη, μια δυναμική γυναίκα που γνωρίζω καλά και είναι διαμάντι συμπεριφοράς, είναι μια φωνή την οποία δεν χρειάζονται. Οδηγείται στο περιθώριο. Τα ΜΜΕ έκλεισαν τις πόρτες σε αυτές τις φωνές. Δεν είναι τυχαίο ότι οι κυρίαρχες φωνές είναι εκείνες του Καρατζαφέρη και του Γεωργιάδη. Είναι δυνατόν; Φαίνεται πόσο πολύ το lifestyle εισχωρεί μέσα στη ζωή. Να πως βρεθήκαμε γενικώς να οδηγούμαστε από βλάκες, πως χάσαμε το κριτήριό μας. πιστέψαμε ότι έχει αξία εκείνος που είναι στην τηλεόραση.
Ελπίς
Η ελπίδα έχει ημερομηνία λήξης. Αν αργεί, γίνεται κατάρα. Όταν η ελπίδα βαστά αιώνια, καλύπτει απλώς την ανικανότητα μας για αλλαγή. Γίνεται μοιρολατρία.
Οι Γερμανοί που ήρθανε
Ο Alpha επέβαλλε το ήθος της οικονομίας και το στυλ. Όταν πρωτοήρθαν οι Γερμανοί είχα αντιρρήσεις και τις διατηρώ. Μου διευκρίνισαν ότι δεν είχαν το περιθώριο να κάνουν ακριβά προγράμματα. Είναι άνθρωποι που υπολογίζουν πολύ καλά την παραμικρή κίνηση. Πιστεύω πως οποιοσδήποτε επιχειρηματίας ξέρει γιατί επιλέγει ό,τι επιλέγει, τι συμφέρει και τι όχι. Κανείς δεν μπορεί να εκβιάσει έναν επιχειρηματία. Το σημαντικό είναι να υπερασπιστούν εκείνοι που έχουν δύναμη τους υπόλοιπους.
ΕΣΡ: άσε καλύτερα
Ορεξη να ‘χα να πήγαινα στα ευρωπαϊκά δικαστήρια με τις αποφάσεις του ΕΣΡ, ενός οργάνου με νεοχουντικό ρόλο, σαν ιερατείο λογοκρισίας. Οι κανόνες που επιβάλλει δεν πειράζουν πολιτικούς και δημοσιογράφους. Δεν το ενοχλούν τα δελτία ειδήσεων, παρά μόνο ό,τι παίζει απέναντι σε αυτά και κάνει τηλεθέαση. Θέλει να τα απαγορεύσει (τα προγράμματα που κάνουν τηλεθέαση) για να παρακολουθούν τελικά οι τηλεθεατές το κανάλι που υποκινεί όλη αυτή την ιστορία. Με το πέρασμα του χρόνου γίνεται ολοένα πιο συντηρητικό, διότι αποκτά άλλες εξαρτήσεις. Βαρέθηκα το παλιό, τον παλιό λόγο, τις 400 και βάλε ετών αντιλήψεις. Δεν μπορεί να προχωρήσει τίποτα σε αυτή τη χώρα. Υπάρχουν νέοι, χαμογελαστοί άνθρωποι, με σπιρτάδα και όνειρα που είναι έξω και χτυπάνε πόρτες. Γι’ αυτό μαραζώνει αυτή η χώρα.
Μεγάλα νούμερα
Η τηλεόραση κρίνεται χωρίς νούμερα τηλεθέασης. Αφορούν μόνο τις διαφημιστικές, κανέναν άλλο. Αν κοιτάς το κοντέρ, χάνεις το ταξίδι. Δεν νομίζω ότι έγινε καλύτερη η τηλεόραση από τότε που ανακοινώνονται τα ποσοστά.
Το μεγαλύτερο ταλέντο
Της ισορροπίας. Να έχω συναίσθηση που βρίσκομαι, να μην τροφοδοτώ με βλακώδεις αντιλήψεις. Να λέω ευχαριστώ στα λόγια που μου λένε και να μην τα παίρνω πάνω μου. Η ησυχία μέσα μου. Δεν ξέρω αν φαίνεται, αλλά είμαι ήσυχος μέσα μου. Εσύ τι λες;

Πηγή: Athensvoice